هنگامی که پزشک نور خود را به چشمان شما می اندازد یا از چکش رفلکس خود استفاده می کند ، این عمل ، خود ناخوشایند است ، هدف از بررسی شما واکنش و بنابراین وضعیت عملکردهای عصبی شما ، زیرا بسیاری از واکنشهای بدنی ، که بیشتر آنها برای ما ناخودآگاه هستند ، دقیقاً نشان می دهد که چگونه مغز عملکرد در حال انجام است.
رفلکس چیست؟
رفلکس یک واکنش خودکار و غیر ارادی عضوی از بدن به یک محرک است. این پاسخ برخلاف پاسخی که ما آگاهانه کنترل می کنیم ، فوری به محرک است و قابل تولید است.
برای بروز رفلکس ، بدن باید بتواند محرک ها را درک کند ، آنها را با مسیرهای عصبی منتقل و پردازش کند و سپس به آنها پاسخ دهد به گونه ای که بقای آن را تضمین کند. خواه ناگهان صدای بلندی را بشنویم ، چیزی به چشم ما پرواز کند ، یا پا را به تکه ای از شیشه شکسته وارد کنیم ، بدن با یک واکنش شماتیک برای محافظت از ارگانیسم کلی واکنش نشان می دهد:
- با صدای بلند با چرخش بدن در جهت منبع صدا ، اما به طور کلی با حرکت فرار به دور از منبع سر و صدا ،
- در هنگام تحریک قرنیه با بسته شدن چشم و برگرداندن سر ،
- ناگهان درد در کف پا با بالا بردن آسیب دیده پا و یک حرکت اجتنابی از بدن به دور از خطر است.
آیا رفلکس های مختلفی وجود دارد؟
زیست شناسان پزشکی و رفتاری این تفاوت را تشخیص می دهند واکنش با توجه به ذاتی یا اکتسابی بودن آنها ، یعنی قابل یادگیری ، چند اعصاب در انتقال محرک نقش دارند و اینکه آیا پاسخ بدن از محل محرک نشأت می گیرد یا ارگان دیگری پاسخ می دهد. همچنین آسیب شناسی وجود دارد واکنش، که فقط در برخی از بیماری های قارچی رخ می دهد سیستم عصبی، و ابتدایی اولیه است کودکی رفلکس ها ، که در طی دو سال اول زندگی از دست می روند و نشان دهنده مرحله رشد کودک هستند.
برای تشخیص بسیاری از رفلکس ها ، آنها اغلب به نام کاشف خود نامگذاری می شوند یا مانند رفلکس های مختلف ذاتی عضلات ، به نام محل تحریک آنها - بهترین شناخته شده رفلکس تاندون کشکک، که می توانید با ضربه زدن روی تاندون زیر زیر آن را در خود تحریک کنید زانو زدن با برخی از حرکت در حالی که شما پا خم شده و آویزان است: پای شما با انقباض پاسخ می دهد ران عضله ، که نوسان می یابد ساق پا رو به جلو.
رفلکس های دوران کودکی چیست؟
در اوایل کودکی رفلکس ها رفلکس های بدوی نیز نامیده می شوند و برای محافظت از خود ، تغذیه غذا و تغذیه استفاده می شوند. بسیاری از این رفلکس ها در طی دو سال اول زندگی از بین می روند و نشان دهنده مرحله رشد کودک هستند.
رفلکس های مهم در اوایل نوزادان شامل رفلکس جستجو (در گوشه ای از دهان لمس می شود ، کودک خود را تبدیل می کند سر در آن جهت) ، بازتاب قلاب مورو (هنگامی که سر ناگهان به عقب می افتد ، کودک باز و بسته می شود) ، رفلکس گرفتن دست و پا (فشار بر کف دست باعث یک حرکت درک می شود ؛ فشار بر روی کف پا باعث خم شدن انگشتان پا می شود) ، و رفلکس گریه (تماس با پد منجر به حرکات راه رفتن می شود).
برخی از رفلکس های بدوی ، مانند رفلکس بلع ، در طول زندگی حفظ می شوند - رفلکس بلعنده اطمینان می دهد که غذایی که می خوریم به مری وارد می شود تا نای. علاوه بر این ، بسیاری دیگر از اوایل وجود دارد کودکی رفلکس هایی که توسط پزشک متخصص اطفال در معاینات U-1 تا U-9 بررسی می شوند ، پس از یک بازه مشخص در طی رشد طبیعی ناپدید می شوند و در صورت ادامه ، همیشه باید علت عصبی بررسی شود.
