وظایف سیستم عصبی دلسوز
دلسوز سیستم عصبی بخشی از سیستم عصبی خودمختار است ، یعنی سیستم عصبی که مستقل از مغز. این نمایانگر قسمت فعال کننده است. این بدان معنی است که در موقعیت هایی واکنش نشان می دهد که می تواند به طور بالقوه خطرناک باشد و تمام عملکردهای بدن را برای یک مبارزه احتمالی تنظیم می کند.
امروزه ، انسان به ندرت در موقعیت هایی قرار می گیرد که در واقع زندگی را تهدید می کند. با این وجود ، دلسوز سیستم عصبی استفاده می شود ، و همیشه وقتی استرس داریم. دستگاه عصبی سمپاتیک مسئولیت قلب ضرب و شتم سریع تر و خون فشار افزایش می یابد ، بنابراین اطمینان از افزایش خون رسانی.
مجاری تنفسی ما گشاد می شود تا اکسیژن بیشتری دریافت کنیم. عروق که روده ها را با آنها تأمین می کند خون بمنظور در دسترس قرار دادن خون برای سایر اندامها مانند اندامها ، تنگ می شوند مغز، از آنجا که هضم به هر حال فقط در شرایط استرس زا نقش جزئی دارد. مردمک چشم گشاد شده است تا فرد بتواند بهتر ببیند. علاوه بر این ، تولید عرق افزایش یافته و ذخایر انرژی مانند رسوبات چربی کاهش می یابد تا مواد تأمین کننده انرژی مانند چربی ها و کربوهیدرات ها می تواند در عضله استفاده شود.
عملکرد بیش از حد سیستم عصبی سمپاتیک
عملکرد بیش از حد از دستگاه عصبی سمپاتیک می تواند علت و نشانه انواع بیماری ها باشد. به عنوان مثال ، در مورد بیماری رینود ، عملکرد بیش از حد عامل است. در شرایطی که فئوکروموسیتوم، این علامت است. با این حال ، تأثیرات بر روی بدن در هر دو شرایط یکسان است ، البته همیشه در محدوده انحرافاتی است که می تواند در یک بیماری رخ دهد.
به عنوان مثال، خون فشار گاهی اوقات به حدی افزایش می یابد که عروق به طور کامل مسدود شده و مناطق آسیب دیده به آرامی تأمین نمی شوند. این می تواند منجر به تعریق گسترده ، بی قراری ، بیخوابی، شدید سردرد و مشکلات گوارشی. بسته به بیماری ، علائم خاص دیگری نیز ممکن است رخ دهد. همه اینها توضیح می دهد که بنابراین تشخیص صحیح برخی بیماری ها بسیار دشوار است.
وظایف سیستم عصبی پاراسمپاتیک به عنوان یک دشمن
در مقابل عملکرد فعال کننده دستگاه عصبی سمپاتیکاز سیستم عصبی پاراسمپاتیک مسئول بازسازی و هضم غذا است. بدن ما پس از فرار از شرایط استرس زا دوباره شل می شود و با تحریک هضم شروع به پر کردن ذخایر انرژی می کند. این کار با گشاد کردن خون انجام می شود عروق به روده ، اجازه می دهد بیش از حداقل خون از خون مورد نیاز برای حفظ روده عبور کند.
همچنین رگهای منتهی به روده به بدن گسترده می شوند ، به طوری که تمام مواد مغذی جذب شده می توانند به طور مستقیم پردازش و ذخیره شوند. ضربان قلب آهسته می شود ، فشار خون می افتد و قطر مجاری هوایی کاهش می یابد. بنابراین سیستم عصبی دلسوز و پاراسمپاتیک فقط به طور محدود می تواند به طور موازی فعال باشد. اینکه کدام یک از این دو مورد اساساً مورد نیاز است به محیط و درک شخصی ما بستگی دارد.
