اثر | سیستم عصبی دلسوز

اثر

اثر دلسوز سیستم عصبی قبلاً در بالا ذکر شد و در اینجا یکبار دیگر به صورت جدول خلاصه خواهد شد: چشم شاگرد گشاد شدن قلب ضرب و شتم سریعتر (افزایش فرکانس و افزایش نیروی انقباض) ریه اتساع مجاری تنفسی غدد بزاقي کاهش بزاق پوست (شامل غدد عرق) افزایش تعریق نعوظ مو باریک شدن از خون عروق (دستان سرد در حین هیجان) دستگاه گوارش کاهش فعالیت گوارشی رگهای خونی (به جز پوست و دستگاه گوارش) اتساع به طوری که در هر زمان خون بیشتری جریان یابد سیستم عصبی افزایش می دهد قلب سرعت ، بنابراین ضربان نبض افزایش می یابد. اما همچنین تأثیرات دیگری نیز بر روی قلب، همه باعث افزایش عملکرد کلی قلب می شوند. به عنوان مثال ، خصوصیات سلولهای عضلانی قلب تغییر می کند ، به این معنی که آنها می توانند با شدت بیشتری منقبض شوند ، و باعث می شود خون تا با نیروی بیشتری پمپ شود.

خصوصیات الکتریکی سلولهای عصبی که منجر به سلولهای عضلانی می شوند نیز تحت تأثیر قرار می گیرند. در نتیجه ، سطح تحریک پایین تری برای تحریک انقباض کامل سلول های عضلانی قلب کافی است و انتقال تحریک در امتداد سلول های عصبی نیز تسریع می شود. با این وجود ، برای اینکه یک سلول عضلانی کاملاً عملکردی داشته باشد ، باید بین چند انقباض منفرد کاملاً برای چند میلی ثانیه شل شود.

زمان تا کامل شدن تمدد اعصابکه به آن زمان نسوز نیز گفته می شود ، با دلسوز کاهش می یابد سیستم عصبی. به طور خلاصه ، دستگاه عصبی سمپاتیک دارای یک اثر محرک است ، یعنی تأثیر مثبتی بر روی دارد تعداد ضربان قلب (کرونوتروپی) ، قدرت قلب (اینوتروپی) ، انتقال تحریک (دروموتروپی) ، آستانه محرک (باتومروپی) و تمدد اعصاب (لوسیتروپی) با افزایش این عملکردها ، قلب می تواند بیشتر و سریعتر پمپ کند خون، که اکسیژن بدن را تأمین می کند.

La دستگاه عصبی سمپاتیک بنابراین اطمینان می دهد که افزایش تقاضا ، به ویژه از مغز و عضلات ، همیشه برآورده می شود. دستگاه عصبی سمپاتیک همچنین نقشی تعیین کننده در شاگرد. وقتی هوا تاریک می شود ، رشته های عصبی سمپاتیک که به سمت چشم حرکت می کنند تحریک می شوند.

این عضله را تحریک می کند که مانند حلقه در اطراف عضله قرار دارد شاگرد، به نام مردمک گشادکننده عضله (Musculus dilatator) است. منقبض می شود و بنابراین مردمک چشم را گشاد می کند. هرچه مردمک گسترده تر باشد ، نور بیشتری می تواند به چشم وارد شود و در شرایط کم نور از قبل می توانیم بهتر ببینیم. اما سیستم عصبی دلسوز بر لنزهای چشم نیز تأثیر دارد.

در اینجا جالب است که کمی از آناتومی چشم بدانید. لنز روی الیاف معلق است. این فیبرها به نوبه خود به عضله ، عضله مژگانی متصل می شوند.

این عضله توسط هیجان زده می شود سیستم عصبی پاراسمپاتیک، آنتاگونیست سیستم عصبی دلسوز. در نتیجه ، لنز خود را دور می زند و ما می توانیم اجسام اطراف را به خوبی ببینیم. از طرف دیگر ، سیستم عصبی سمپاتیک باعث شل شدن عضله شده و باعث صاف شدن لنز می شود و از فاصله دور می توانیم وضوح بیشتری را ببینیم.

به منظور توضیح عملکرد سیستم عصبی دلسوز در کلیه به روشی قابل درک ، ابتدا باید عملکرد کلیه ها را بررسی کنیم. از جمله اینکه ، آنها وظیفه نگهداری آب و نمک را بر عهده دارند تعادل در بدن. آب تعادل تأثیر مستقیمی بر فشار خون، که ما را به عملکرد سیستم عصبی دلسوز می رساند.

همانطور که در بالا اشاره شد، فشار خون توسط سیستم عصبی دلسوز افزایش می یابد. از یک طرف ، سیستم عصبی دلسوز تأثیر منقبض کننده مستقیم بر روی دارد عروق، از طرف دیگر ، سلولهای خاصی از کلیه را تحریک می کند. این سلول ها هورمون رنین تولید می کنند.

رنین اولین مرحله از یک زنجیره طولانی از حوادث است که در پایان آن سنتز هورمون آنژیوتانسین اتفاق می افتد. اگر اصطلاح آنژیوتانسین از یونانی ترجمه شده باشد ، به معنی "انقباض عروقی" است. در واقع این ماده م effectiveثرترین ماده ای است که بدن می تواند برای انقباض خود تولید کند عروق.

هرچه رگ باریک باشد ، فشاری که باید ایجاد شود بیشتر است تا خون از آن عبور کند. این به این معنی است که اثر سیستم عصبی دلسوز در کلیه افزایش است فشار خون. در کوتاه مدت ، این مکانیسم بسیار مفیدی است. متأسفانه ، امروزه ما اغلب بیش از حد طولانی تحت فشار روانی هستیم ، به همین دلیل این حالت حاد افزایش فشار خون به حالت طولانی مدت تبدیل می شود. این منجر به مزمن می شود فشار خون بالا، که پس از آن اغلب باید با دارو درمان شود.