عضله استرنوکلئیدوماستوئید

معرفی

عضله استرنوکلئیدوماستوئید نیز به طور عامیانه به عنوان "بزرگ" شناخته می شود سر چرخنده "یا" سر تکان دهنده "با توجه به عملکرد آن. این یک عضله سطحی است که در قسمت جلوی کل طول عضله قرار دارد گردن و در تمام طول گردن قابل احساس است و از دو سر تشکیل شده است. وسط سر (Caput mediale) از قسمت بالایی قسمت استرنوم (Manubrium sterni) ، جانبی سر (Caput laterale) از یک سوم میانی استخوان کاسه.

هر دو به صورت مورب از جلو به عقب و از پایین به بالا در بالای صفحه قرار می گیرند گردن و هر دو به پشت سر ، یا دقیق تر به برجستگی استخوانی واقع در آنجا ، فرآیند ماستوئید متصل می شوند. در روند خود ، دو سر عضله با هم متحد می شوند و شکمی عضلانی بزرگ را تشکیل می دهند. عضله به صورت دوتایی مرتب شده است ، یعنی بدن انسان در هر طرف عضله ای از عضله استرنوکلئیدوماستوئید دارد گردن. عضله عصب کشی می شود ، یعنی از طریق عصب جمجمه ، عصب اکسسوریوس و همچنین شاخه های مستقیم از شبکه عصبی گردن (plexus cervicalis) با بافت عصبی که برای عملکرد آن مهم است ، تأمین می شود.

عملکرد

اگر فقط یکی از دو عضله منقبض شود ، این منجر به تمایل سر به سمت شانه و همچنین چرخش به سمت مخالف می شود. به عنوان مثال ، اگر عضله استرنوکلیدید ماستوئید راست منقبض شود ، سر به سمت چپ می چرخد ​​و کمی به سمت شانه راست متمایل می شود. اگر هر دو عضله ، یعنی عضله استرنوکلئیدوماستوئید راست و چپ منقبض شود ، هر دو عضله در نقطه اتصال خود در پشت سر کشیده می شوند ، که منجر به بلند شدن صورت می شود. عضلات همچنین می توانند با کمی بالا و پایین آوردن استخوان های یقه ، به عنوان عضلات پشتیبانی کننده تنفس عمل کنند ، بنابراین باعث بهبود و تسهیل می شود تنفس، به عنوان مثال پس از یک تمرین بدنی زیاد.

درد و تنش

از آنجا که عضله استرنوکلئیدوماستوئید یکی از ماهیچه هایی است که تمایل به کوتاه شدن ، منظم دارد کشش عضله به ویژه در افرادی که از قبل تحت فشار هستند بسیار مفید است. برای این کار ابتدا یک موقعیت شروع را در حالت ایستاده قرار دهید. حالا یکی از دو کف دست را به سمت زمین فشار دهید تا شانه این نیمه بدن نیز به سمت زمین حرکت کند.

برای مثال با کف دست چپ شروع کنید. برای انجام تمرینات زیر با طرف مقابل نیز ، کافی است آن را آینه کنید. نفس عمیق بکشید و اکنون چانه خود را به سمت شانه راست حرکت دهید.

سر به طور خودکار با شما متمایل می شود. این باعث کشش عضله استرنوکلئیدوماستوئید چپ می شود. وقتی به این رسیدید کشش در موقعیت قرار بگیرید ، به آرامی و به طور مداوم نفس بکشید و حدود 15-20 ثانیه در این حالت بمانید.

بین کشش ها ، همیشه وضعیت شروع و پهلوها را تغییر دهید تا هر طرف و در نتیجه هر عضله سه بار کشیده شود. تمرین دوم با این شروع می شود که گوش راست خود را با دست چپ روی سر خود بگیرید. اکنون سر خود را در جهت مخالف گوش خود قرار دهید.

در مثال ما در سمت چپ. موقعیت و اضلاع شروع را سه بار تغییر دهید. برای آخرین تمرین ، سر خود را به عقب تکیه دهید.

توصیه می شود این تمرین را به صورت نشسته روی صندلی با پشتی نه چندان بلند انجام دهید. هنگامی که سر خود را به پشت خم کردید ، آن را به آرامی و به طور متناوب به چپ و راست بچرخانید تا جایی که حداکثر کشش عضله مربوطه را احساس کنید. چرخاندن سر به سمت چپ باعث کشش عضله استرنوکلئیدوماستویید راست و چرخاندن سر به سمت راست باعث کشش عضله چپ می شود.

این تمرین را سه بار تکرار کنید و به مدت 15-20 ثانیه در همان وضعیت بمانید. علاوه بر این ، عضله با چرخش شانه کار می کند. برای حداکثر تأثیر ، باید بر حرکت دایره ای به عقب و پایین تأکید کنید.

قبل از انجام آخرین تمرین ، باید حالت ایستاده ای داشته باشید. حالا هر دو بازو را بالا بیاورید تا در ارتفاع شانه یک خط افقی تشکیل دهند ، به این ترتیب که هر بازو با مرکز بدن در زاویه 90 درجه قرار بگیرد. کف یک بازو ، به عنوان مثال بازوی راست به سقف و بازوی دیگر اشاره دارد ، در مثال ما ، کف بازوی سمت چپ به سمت زمین است.

در طول تمرین ، سر همیشه در جهت کف دست قرار دارد که به سمت سقف است. در مثال ما ، ابتدا به راست. برای تغییر طرف ، کف دست اکنون به سمت سقف و سر به سمت چپ چرخانده شده است. قبل از شروع چرخش سر ، باید عمیق نفس بکشید و در حین چرخش آهسته و آگاهانه نفس بکشید تا زمانی که سر در جهت مشاهده مورد نظر باقی بماند. هر بار 10 تا 15 بار جهت مشاهده و موقعیت های کف را تغییر دهید.