طبقات مختلف داروها
بسیاری از داروهای مختلف در درمان استفاده می شود فشار خون بالا. با این حال ، نمی توان گفت که به طور کلی یک گروه دارو بهترین است. بسته به علت و به ویژه به Begleiterkrankungen موجود بیشتر ، بهترین دارو باید برای موارد خاص از گروه به اصطلاح Antihypertonika انتخاب شود. اساساً یک تفاوت ایجاد می کند: که در هر مورد مبتنی بر اصول موثر مختلف است و در ادامه شرح داده می شود.
- دیورتیک ها
- مسدود کننده بتا
- بازدارنده های ACE
- مسدود کننده AT1
- مسدود کننده کانال کلسیم
- داروهای اضافی
دیورتیک ها
دیورتیک ها داروهایی هستند که دفع آب و نمک بدن را در کلیه ها افزایش می دهند. آنها همچنین داروهای ادرار آور نامیده می شوند. با توجه به افزایش از دست دادن مایعات ، خون حجم در بدن کاهش می یابد و مانند مدل شلنگ باغ ، با کمی خاموش کردن شیر ، فشار در شلنگ یا سیستم عروقی بدن کاهش می یابد و فشار خون قطره کاهش اضافی نمک از این اثر حمایت می کند.
نمک ها خاصیت اتصال آب به خود را دارند. اگر نمک (به ویژه سدیم) اکنون از طریق ادرار از بین می رود ، دفع اضافی آب اتفاق می افتد. از داروهای کم کننده آب معمولاً به تنهایی برای درمان استفاده نمی شود فشار خون بالا، اما به عنوان ترکیبی با سایر مواد فعال ، به عنوان مثال تیازیدهای گروه داروهای کم کننده آب به ویژه مناسب هستند.
آنها برای مدت زمان بسیار طولانی و با مقاومت متوسط مثر هستند ، که باعث می شود آنها برای زهکشی متوسط و طولانی مدت بسیار مناسب باشند. متأسفانه ، اثر بخشی آنها فقط با اطمینان خوب اتفاق می افتد کلیه تابع. بیماران مبتلا به کلیه آسیب اغلب اثر خود را از دست می دهد و سایر موارد دیورتیک ها باید استفاده شود.
نمایندگان مشهور تیازیدها هیدروکلروتیازید (HCT) یا زایپامید هستند ، ماده ای که از نظر شیمیایی مربوط به تیازیدها است. آنها علاوه بر اثر تخلیه ، پس از یک دوره درمانی طولانی مدت تأثیر مستقیمی بر روی سیستم عروقی دارند. این حساسیت کمتری به تکانه های عصبی پیدا می کند و در نتیجه آرام می ماند.
از آنجا که این اثر فقط با تأخیر حدود 1-2 هفته اتفاق می افتد ، پس از 3-4 هفته درمان فقط می توان اثر آن را ارزیابی کرد. عوارض جانبی در طول درمان با تیازیدها به ندرت رخ می دهد. اگر اتفاق بیفتد باعث می شود تهوع, استفراغ یا ناراحتی در دستگاه گوارش.
بسیاری از دیورتیک ها همچنین خطر تخلیه نمک بدن را از بین می برد تعادل. کلیه یک ارگان مرکزی برای تنظیم نمک در بدن ما است. سدیم, پتاسیم, کلسیم و کلرید مهمترین مواد هستند.
بسیاری از داروهای ادرار آور باعث از دست دادن ، به ویژه از پتاسیم، با تداخل در این سیستم حساس به این دلیل، پتاسیم سطح باید به طور منظم بررسی شود. به ویژه در افراد مسن ، این کنترل باید با مصرف انجام شود خون در آغاز هر 7-14 روز نمونه برداری کنید.
با غلظت پتاسیم پایدار ، این کنترل به صورت ماهانه کافی است. غنی از پتاسیم رژیم غذایی (به عنوان مثال آجیل ، کاکائو ، کلم بروکلی ، سرمه ، میوه خشک ، موز ، مویز) یا مصرف قرص های پتاسیم اغلب می تواند از پایین آمدن سطح پتاسیم جلوگیری کند. اگر قوی تر کم آبی بدن بیش از آنچه که با تیازید مورد نظر بوده است ، از داروهای ادرار آور حلقه ای مانند توراسمید نیز استفاده می شود.
هنگامی که تیازیدها هیچ تأثیری بر کلیه ندارند ، اثر آنها هنوز در موارد نقص عملکرد کلیه داده می شود. دیورتیک های حلقه ای در یک محل از کلیه ، حلقه Henle عمل می کنند ، از این رو ادرار آور حلقه نامیده می شود. به دلیل تخلیه قوی و سریع ، به ویژه برای خروج از خط مناسب مناسب هستند خون فشار به مقادیر بسیار زیاد
بر خلاف تیازیدها ، به احتمال زیاد عوارض جانبی دارند. مهمترین آنها مشکلات گردش خون است ، سردرد و تشنگی علاوه بر این ، نمک تعادل (= تعادل الکترولیت) بدن به دلیل قدرت زیاد می تواند بیش از سایر داروهای ادرار آور مختل شود کم آبی بدن و به خصوص کمبود پتاسیم (=هیپوکالمی) می تواند خطرناک باشد ، نه فقط برای قلب.
تمام مقالات این مجموعه:
