زیر استخوان ران سر شکستگی، حرفه پزشکی به شکستگی در آن اشاره دارد سر استخوان ران که شکستگی بسیار نادر اتفاق می افتد اغلب فقط در ترکیب با شکستگی استابولوم یا دررفتگی محل است مفصل ران. برای آن شکستگی برای رخ دادن ، باید نیرویی عظیم از خارج اعمال شود. پیشگیری معمولاً امکان پذیر نیست.
شکستگی استخوان ران چیست؟
استخوان ران سر در انتهای فوقانی استخوان ران قرار دارد. این توسط استابولوم محصور شده است. بدین ترتیب ، سر استخوان ران و استابولوم مفصل توپی و شکافی ران را تشکیل می دهند. اتصالات توپی و سوکت به دلیل شکل آن ، آزادی حرکت بسیار عظیم انسان را تضمین می کند. این به این دلیل است که ران به خوبی می تواند در تمام جهات ممکن منتقل شود. برای اینکه این حرکت تضمین شود ، باید عملکرد بهینه ای بین سر استخوان ران و استابولوم انجام شود که با یک لایه کشویی غضروفی نیز پوشانده شده است. این را می توان با a مقایسه کرد شوک جاذب کپسول مفصلی مهر و موم مفصل را فراهم می کند و متعاقباً مایعاتی تولید می کند که برای آن لازم است غضروف روان حرکت کند. به گفته پیپکین ، که شکستگی سر استخوان ران را طبقه بندی کرد ، بسته به علائم و محل همراه ، شکستگی به چهار نوع تقسیم می شود:
- نوع I: در این حالت ، شکستگی در زیر به اصطلاح foveacapitis femoris رخ می دهد. بنابراین ، شکستگی در خارج از منطقه بارگذاری تعیین شده رخ می دهد.
- نوع II: شکستگی سر استخوان ران در بالای منطقه بارگذاری تعیین شده رخ می دهد. پزشک به شکستگی اشاره دارد که در ترکیب با fovea capitis است.
- نوع III: گاهی اوقات نوع I یا نوع II ، اما در ترکیب با استخوان ران داخلی گردن شکست، شکستگی.
- نوع IV: نوع I یا نوع II همراه با شکستگی استابولوم.
علل
شکستگی سر استخوان ران عمدتا زمانی اتفاق می افتد که نیروی فوق العاده زیادی وجود داشته باشد. به طور خاص ، نیروی خارجی یا سقوط می تواند باعث ایجاد یک آسیب مربوطه شود. با این حال ، شکستگی سر استخوان ران نسبتاً نادر است. به خصوص شکستگی های خالص - بدون ترکیب با استخوان ران گردن شکستگی یا شکستگی استابولوم - فقط در چند مورد وجود دارد.
علائم ، شکایات و علائم
بیمار عمدتاً از شدت شدید شکایت دارد درد. علاوه بر این ، محدودیتی در حرکت وجود دارد که در درجه اول در طرف آسیب دیده ایجاد می شود. بیمار نمی تواند راه برود یا بایستد - در زمینه چنین صدمه ای. اگر نوع III باشد ، کوتاه شدن چرخش خارجی از پاها نیز می تواند رخ دهد. چنین کوتاهی در مورد آسیب نوع IV نیز ممکن است. در زمینه چنین شکستگی ، مهم است که فوراً به پزشک توجه شود. بیمار باید در اسرع وقت توسط پزشک معالجه شود. این عمدتا به این دلیل است که فرد مبتلا نه تنها مجبور است تحمل زیادی کند درد، اما همچنین مهم است که کدام درمان پزشک متخصص تصمیم می گیرد. این در نهایت مسئولیت این را دارد که آیا و تا چه میزان آسیب های ناشی از آن باقی مانده است یا می توان 100 درصد درمان ایجاد کرد. تقریباً در همه موارد ، درمان جراحی انجام می شود. فقط در مورد آسیب نوع I می توان فرض کرد که پزشک حرفه ای محافظه کار را انتخاب کند درمان.
تشخیص و روند بیماری
متخصص پزشکی با یک شروع می کند معاینهی جسمی. در اینجا ، عمدتا به چه چیزی توجه می شود درد بیمار نشان می دهد و آیا محدودیت تحرک وجود دارد. پزشک همچنین در درجه اول به افتادن بیمار یا خارجی بودن نیرو علاقه مند است - مانند تصادف اتومبیل (ضربه). برای اینکه پزشک مطمئن شود که شکستگی سر استخوان ران است یا از چه نوعی است ، عکس برداری با اشعه ایکس انجام می شود. گاهی توموگرافی کامپیوتری همچنین ممکن است اسکن سفارش داده شود تا آسیب و نوع آن تأیید شود. به طور معمول ، پزشکان قبلاً می توانند با این کار تشخیص دهند اشعه ایکس که شکستگی وجود دارد یا نوع آن چیست.
عوارض
شکستگی سر استخوان ران باعث می شود بیمار محدودیت قابل توجهی در حرکت داشته باشد. با این حال ، در اکثر موارد ، این شکستگی به تنهایی اتفاق نمی افتد ، بلکه با شکستگی و آسیب دیدگی دیگر در مفصل ران و معمولاً در کل بدن همراه است. بنابراین بیمار در زندگی روزمره از محدودیت های شدیدی رنج می برد. اغلب چرخش کوتاه تری در پاها نیز وجود دارد که به همان اندازه تأثیر منفی بر حرکت فرد مبتلا دارد. شکستگی سر استخوان ران منجر به دردی فوق العاده شدید و چاقویی می شود. غیر معمول نیست که بیماران بلافاصله پس از حادثه غش می کنند و به همین دلیل نیاز به درمان فوری دارند. این درد همچنین به صورت درد در حالت استراحت رخ می دهد و می تواند بر خواب بیمار تأثیر منفی بگذارد. نمی توان تضمین کرد که بیمار به طور کامل بهبود می یابد. در بسیاری از موارد ، محدودیت های حرکتی و سایر شکایات حتی پس از درمان نیز ادامه دارد. توانایی بیمار در کنار آمدن فشار به طور قابل توجهی کاهش می یابد و انجام دیگر فعالیت های ورزشی اغلب دیگر امکان پذیر نیست. در طول خود درمان ، معمولاً هیچ عارضه خاصی وجود ندارد. این از طریق مداخله جراحی صورت می گیرد و ناراحتی را کاهش می دهد. به ندرت به پروتز یا مفصل مصنوعی نیاز است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟
از آنجا که شکستگی سر استخوان ران شکستگی استخوان است ، در هر صورت باید بررسی و درمان شود. در صورت عدم درمان این شکستگی توسط پزشک ، هیچگونه بهبودی از خود و معمولاً کاذب وجود ندارد. در صورت وجود درد بسیار شدید در ناحیه آسیب دیده ، باید با پزشک مشورت شود. به عنوان یک قاعده ، درد با حرکت محدود همراه است. به خصوص پس از تصادف یا پس از ضربه شدید ، این شکایات ممکن است نشان دهنده شکستگی سر ران ران باشد و باید توسط پزشک معاینه شود. در برخی موارد ، درد می تواند به حدی باشد که فرد از هوش رفته و بیهوش شود. در این صورت باید با پزشک اورژانس تماس گرفت یا فرد آسیب دیده را به بیمارستان منتقل کرد. درمان شکستگی سر استخوان ران معمولاً با جراحی انجام می شود. این هیچ عارضه خاصی ندارد ، بنابراین امید به زندگی فرد مبتلا نیز تحت تأثیر شکستگی قرار نمی گیرد.
درمان و درمان
برای درمان انتخاب می شود در درجه اول به محل شکستگی ، علائم همراه و سن بیمار نیز بستگی دارد. اگر شکستگی نوع I وجود داشته باشد ، کاهش سر استخوان ران انجام می شود. این شامل ایجاد یک سازگاری دقیق از قطعات است. این یک درمان محافظه کارانه کلاسیک است. در بیشتر موارد ، جراحی برای شکستگی های نوع I انجام نمی شود. از طرف دیگر ، در مورد شکستگی نوع II ، از پیچ ها برای رفع شکستگی استفاده می شود. به این حالت تثبیت پیچ استئوسنتتیک گفته می شود. سر استخوان ران با پیچ تقویت می شود. این روش درمانی فقط از طریق جراحی قابل انجام است. در مورد شکستگی های نوع III یا IV ، سن بیمار نقش مهمی دارد. در بیماران جوان ، در صورت امکان ، به اصطلاح درمان استخوان سازی انجام می شود. در بیماران مسن ، الف مفصل ران آندوپروتز معمولاً استفاده می شود. این هدف برای رفع هرگونه شکایت مداوم است که ممکن است در نتیجه حادثه ایجاد شده باشد. بالاتر از همه ، مفصل ران آندوپروتز - در مورد بیماران مسن - برای درمانهای موفق ارائه شده است. مهم است که - مهم نیست که کدام نوع در بیمار تشخیص داده شده باشد - تن درمانی به این ترتیب انجام می شود که از یک طرف می توان استخوان ران را تقویت کرد و از طرف دیگر می توان از هرگونه محدودیت حرکتی جلوگیری کرد.
پیشگیری
از شکستگی سر استخوان ران نمی توان جلوگیری کرد. از آنجا که این آسیب در زمینه یک حادثه ایجاد شده است ، عمدتا فقط می توان گفت که احتیاط توصیه می شود و باید از سقوط جلوگیری شود. هیچ نسخه ای برای پیشگیری از چنین شکستگی وجود ندارد.
مراقبت پس از آن
تصادفات و نیروی فوق العاده باعث شکستگی سر استخوان ران می شود. آنها کاملاً اتفاقی رخ می دهند. بنابراین ، برخلاف بیماری تومور ، مراقبت های پیگیری نمی تواند از بروز مجدد علائم جلوگیری کند. تشخیص زودهنگام به دلیل ماشه حاد گزینه ای نیست. با این وجود ، معاینات پیگیری برنامه ریزی شده انجام می شود. چارچوب درمانی دلیل این امر را بیان می کند. به ویژه افراد مسن به دلیل کاهش قدرت احیا جسمی ، معمولاً به درمان طولانی مدت نیاز دارند. مراقبت های پیگیری در درجه اول شامل درمان فیزیوتراپی. در جلسات ورزشی ، عضله تقویت شده و محدودیت های حرکتی برطرف می شود. به دنبال آن جلسات بازسازی خود به خود در خانه برگزار می شود. مراقبت های پیگیری به طور کلی شامل قرارهای اجباری است که در آنها پیشرفت بیماری مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. چنین روشی برای شکستگی سر استخوان ران نیز مشخص شده است. برای این منظور ، پزشک و بیمار در مورد ریتم فردی متناسب با وضعیت شکایت توافق می کنند. علاوه بر جزئیات معاینهی جسمی، روش های تصویربرداری در ارزیابی روند بیماری مهم هستند. به ویژه اشعه ایکس ، بلکه توموگرافی رایانه ای ، تشخیص واضح را تضمین می کند. عملکرد موتور و خون گردش همچنین توسط پزشک ارزیابی می شود. جامع بودن این نظرسنجی مبتنی بر این واقعیت است که شکستگی سر استخوان ران می تواند به وجود آید آرتروز. در هر صورت اجتناب از این عارضه نامطلوب است.
این همان کاری است که می توانید خودتان انجام دهید
در مورد شکستگی سر استخوان ران ، بیمار سعی می کند با استفاده از روش حمایتی ، شانس موفقیت در روش جراحی را بهبود بخشد معیارهای. بلافاصله پس از جراحی ، بیمار ترغیب می شود تا حالت استراحت را حفظ کرده و از آن اجتناب کند فشار روی مفصل ران و کل سیستم اسکلتی عضلانی. در طول این مرحله ، بیمار معمولاً تحت نظر پزشک کنترل می شود و بیمار باید کلیه توصیه های پزشک و پرستاران را دنبال کند. فشار و هیجان باید اجتناب شود ، و یک سالم است رژیم غذایی همچنین ایدز بهبودی بدن پس از جراحی. به محض اینکه بیمار پس از معالجه بستری به محیط زندگی معمول خود بازگشت ، همچنان از نظر محدودیت تحرک نشان می دهد. بیمار از فشارهای جسمی بیش از حد اجتناب می کند و به خود اجازه می دهد استراحت کافی برای بهبودی داشته باشد. علاوه بر این ، او به کافی توجه می کند مراقبت زخم و برای فعالیتهای سنگین جسمی از دیگران کمک می گیرد. اثرات ناخوشایند بعد از عمل در ناحیه ران را می توان با استفاده از تخفیف داد پماد و داروهای ضد درد توصیه شده توسط پزشک به دنبال آن معمولاً درمان فیزیوتراپی برای بازگرداندن تحرک همراه است ، زیرا بیمار با انجام منظم تمرینات تجویز شده در منزل ، بر احتمال بهبودی تأثیر می گذارد. جلسات تمرینی اضافی غالباً امکان پذیر است و این جلسات باید در هر مورد با درمانگر هماهنگ شود.
