در رینوزینوزیت مزمن (CRS) ، وقتی بهبود علائم با اقدامات محافظه کارانه حاصل نشود ، مداخله جراحی نشان داده می شود.
در موارد شدید بیماری ، پنچر شدن از سینوس فک بالا به دنبال آن ممکن است آبیاری لازم باشد.
کودکانی که رینوزینوزیت مزمن دارند (CRS) اما دیگر به دارو درمانی پاسخ نمی دهند از اتساع بالون سینوسی (SBCD) همانند بزرگسالان بهره مند می شوند. اثر اتساع بالون سینوسی به طور همزمان بیشتر از دارو درمانی بود ، صرف نظر از اینکه آدنوتومی (حذف رشد به اصطلاح آدنوئید ؛ اینها آدنوئیدهای پلاستیک هستند) همزمان انجام شد.
جراحی آندوسکوپیک سینوس عملکردی (FESS) نیز در کودکان ایجاد شده است. برای CRScNP (رینوزینوزیت مزمن همراه با بینی) است پولیپ ها), پولیپ بینی در چارچوب فیبروز کیستیک یا قارچ آلرژیک سینوزیت. در مورد اجسام خارجی در سینوس فک بالا (بقایای ریشه ، پر کردن ریشه ماده) یا در مورد a دهاناتصال آنتروم (اتصال بین سینوس فک بالا و حفره دهان) ، مداخله جراحی نیز باید انجام شود.
حداقل معیارها برای بزرگسالان مبتلا به رینوزینوزیت حاد مکرر برای جراحی سینوس:
- حداقل یک قسمت از سینوزیت باید به طور عینی ثابت شود (با توموگرافی کامپیوتری یا آندوسکوپی)
- منافع و خطرات احتمالی مداخله باید با بیمار در میان گذاشته شود. توجه: به عنوان مثال ، 0.25 درصد عوارض جدی برای مغز یا چشم. اولویت بیمار تعیین کننده است (تصمیم گیری مشارکتی ؛ تصمیم گیری مشترک)
- یکی از دو معیار دیگر باید از طرف بیمار رعایت شود:
- درمان ناموفق با یک استروئید موضعی (کورتیکواستروئیدها در کاربرد موضعی) یا.
- سینوزیت اپیزودها بهره وری آنها را به طور قابل توجهی محدود می کند.
