درمان
درمان a سرطان مثانه بستگی به نوع مختلف سرطان مثانه دارد. در مورد سطحی سرطان مثانه، پزشکان با استفاده از عملیاتی که مخفف آن "TUR" است ، آن را با جراحی برمی دارند. این مخفف "برداشتن مجاری ادرار" است.
این به برداشتن کارسینومای جراحی اشاره دارد ، که در آن جراح ابزارهای لازم را از طریق (lat.: trans) وارد می کند مجرای ادرار (Lat.: مجرای ادرار).
به عنوان مثال ، از این طریق یک حلقه حامل جریان به داخل حلقه وارد می شود مثانه، که با آن نئوپلاسم های آسیب شناختی لایه به لایه برداشته می شوند. این نوع روش فقط به چند روز اقامت کوتاه در بیمارستان نیاز دارد و نسبت به عملی که در آن حفره شکم باز می شود ، با خطرات بسیار کمتری همراه است. این نوع جراحی قبلاً شایعتر بود و خطرات غیر قابل توجهی مانند خونریزی داخلی (چه زمانی) را شامل نمی شد خون عروق آسیب دیده اند) یا صدمه به اعضای داخلی مانند کلیه ها.
در صورت سطحی مثانه کارسینوما ، بعد از موفقیت آمیز بودن TUR نیز امکان به اصطلاح درمان تزریق وجود دارد که نوعی از شیمی درمانی. در این روش درمانی ، داروهای سیتوستاتیک به اصطلاح وارد می شوند مثانه از طریق کاتتر ، جایی که آنها برای حدود 30 دقیقه عمل می کنند. سیتواستاتیک مواد مخدر از هستند شیمی درمانی که حمله و کشتن سرطان سلولها ، اما متأسفانه بعضی اوقات عوارض جانبی شدیدی دارند.
از آنجا که در درمان با تزریق ، مواد شیمیایی فقط در مثانه عمل می کنند ، عوارض جانبی جدی دیگر مانند خستگی شدید ، خستگی ، ریزش مو, اسهال, استفراغو غیره حذف می شوند. بعد از عمل ، آنها به راحتی ادرار می كنند و دوباره دفع می شوند.
بعلاوه ، امکان اتصال به اصطلاح ایمنی درمانی وجود دارد. در این درمان ، باکتری از گروه واکسن به اصطلاح BCG (باسیل کالمت-گوئرین) به مثانه وارد می شود. اینها ضعیف شده اند مرض سل عوامل بیماری زا که باعث ایجاد واکنش التهابی در مثانه می شوند و باعث از بین رفتن سلولهای تومور می شوند.
این درمان اضافی بعدی با هدف جلوگیری از عود به اصطلاح (عود همان بیماری) است. موفقیت های آن قابل توجه است: پس از جراحی موفقیت آمیز و سه ماه درمان پیگیری ، دو سوم بیماران بهبود می یابند. اگر سرطان مثانه به مرحله پیشرفته ای رسیده است یا کارسینوم مثانه نفوذی وجود دارد ، مانند زمانی که لایه عضلانی مثانه نیز از قبل تحت تأثیر قرار گرفته است ، بهبودی فرد مبتلا معمولاً فقط با برداشتن کامل مثانه حاصل می شود (اصطلاحاً سیستکتومی) زیر بیهوشی عمومی.
در طی این روش ، پروستات و وزیکولهای منی نیز در مردان برداشته می شود ، و رحم, تخمدان و اطراف آن لنف گره در زنان. این منجر به ناباروری در مردان و زنان. از آنجا که چنین عملیاتی احتمالاً می تواند منجر به التهاب و عفونت در ناحیه زخم بلکه در حفره شکم شود ، خطرات چنین عملیاتی باید به دقت سنجیده شود ، به ویژه در بیماران مسن که به دلیل بیماری های شدید قبلی ضعیف شده اند.
در حقیقت ، این عمل به حدی از شدت و شدت قابل توجهی برخوردار است که حتی در صورت انجام بهینه ، میزان مرگ و میر نیز حتی امروز نیز 2-3٪ است. اگر یک عمل جراحی بسیار خطرناک به نظر برسد ، احتمال وجود آن نیز وجود دارد شیمی درمانی. با این حال ، از نظر آماری ، متأسفانه شیمی درمانی شانس بهبودی بسیار کمتری دارد.
اگر مثانه کاملاً برداشته شود ، مسلماً باید شکل جدیدی از تخلیه ادرار به آن داده شود. در اینجا دو احتمال وجود دارد: انحراف داخلی ادرار (به اصطلاح قاره ها) و خارجی (به اصطلاح بی اختیاری). در مورد تخلیه داخلی ، مثانه جدیدی از یک قطعه روده تشکیل می شود که به قسمت دوخته شده است مجرای ادراردر صورت انحراف ادرار خارجی ، به بیمار یک مجرای ادرار مصنوعی داده می شود (مثانه مصنوعی) که از طریق آن ادرار به درون کیسه ای می چسبد که به شکم چسبیده و باید آن را مرتب تخلیه یا تغییر دهید.
