درمان
درمان از روتاتور کاف سندرم عمدتا محافظه کارانه است. تنها در صورت شکست اقدامات درمانی غیر جراحی، جراحی مد نظر قرار می گیرد. گزینه های زیر برای درمان در دسترس هستند روتاتور کاف سندرم: درد درمان با استفاده از قرص، کرم یا ژل، فیزیوتراپی (درمان دستی، ورزش درمانی)، کورتیزون تزریق به مفصل شانه (انفیلتراسیون داخل مفصلی) کشش و تمرینات تقویتی روتاتور کاف، درمان جراحی با استفاده از آرتروسکوپی یا جراحی باز
- درمان درد با قرص، کرم یا ژل،
- فیزیوتراپی (درمان دستی، ورزش درمانی)،
- تزریق کورتیزون به مفصل شانه (انفیلتراسیون داخل مفصلی)
- تمرینات کششی و تقویتی روتاتور کاف،
- درمان جراحی با استفاده از آرتروسکوپی یا جراحی باز
داروها برای مهار التهاب و تسکین استفاده می شوند درد. برای این منظور داروهای NSAR (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) مانند ایبوپروفن استفاده می شود. برای تأثیر کافی، باید مراقب مصرف منظم آنها بود.
قرص ها سه بار در روز مصرف می شوند. از آنجایی که اینها داروهای ضد درد اغلب می تواند به غشای مخاطی نیز حمله کند معدهدر صورت مصرف طولانی مدت یا در بیماران با سابقه بیماری غشای مخاطی معده، تجویز اضافی محافظ معده مانند پانتوپرازول باید تجویز شود. کشش و تمرینات تقویتی عضلات روتاتور کاف برای درمان و پیشگیری از سندرم انجام شود.
قبل از انجام تمرینات، باید مراقب بود که شانه به اندازه کافی گرم شود، مثلاً با استفاده از دایره های شانه. به منظور تقویت عضلات، تمرینات با وزنه های سبک را می توان در ایستگاه کابل کشی (مثلاً در سالن بدنسازی) انجام داد. این باید عضلات مسئول داخلی و چرخش خارجی و برای بلند کردن بازو
همچنین کشش کافی شانه در تمام جهات بعد از تمرینات مهم است. را کورتیزون تزریق به مهار التهاب و تسکین کمک می کند درد در مفصل شانهاین درمان به انفیلتراسیون داخل مفصلی نیز معروف است که به موجب آن کورتیزون به طور مستقیم به مفصل تزریق می شود. به عنوان مثال، تریامسینولون آماده سازی کورتیزون در اینجا استفاده می شود.
این درمان معمولاً بلافاصله درد را تسکین می دهد، اما نباید زیاد استفاده شود، زیرا کورتیزون می تواند باعث تخریب تاندون و پارگی تاندون شود. نوار به عنوان یک حمایت اضافی از درمان محافظه کارانه در طول مرحله بهبودی عمل می کند و شانه را تثبیت می کند و ماهیچه ها را تسکین می دهد. برای ضربه زدن به شانه، این کار باید طبق دستورالعمل صحیح انجام شود، مثلاً توسط فیزیوتراپیست یا پزشک.
از آنجایی که چسباندن نوار به خود شانه نیز دشوار است، لازم است که نوار توسط شخص دیگری زده شود. جراحی زمانی ضروری می شود که اقدامات محافظه کارانه مؤثر نباشد و به عنوان مثال، درد و محدودیت حرکتی برای مدت طولانی ادامه داشته باشد. نشانه دیگری برای جراحی زمانی است که مشکلات شانه به طور فزاینده ای فرد مورد نظر را در ادامه زندگی معمول خود محدود می کند و کیفیت زندگی کاهش می یابد. از طریق آرتروسکوپیسپس ساختارهای مزاحم و محدود کننده حرکت را می توان حذف کرد (فشرده سازی).
