بازهای DNA
4 باز مختلف در DNA وجود دارد. اینها شامل بازهای مشتق شده از پیریمیدین فقط با یک حلقه (سیتوزین و تیمین) و بازهای مشتق شده از پورین با دو حلقه (آدنین و گوانین) است. این بازها هر کدام به یک قند و یک مولکول فسفات مرتبط هستند و سپس به آنها نوکلئوتید آدنین یا نوکلئوتید سیتوزین نیز گفته می شود.
این اتصال به شکر و فسفات لازم است تا بتوان پایه های جداگانه را به هم متصل کرد و یک رشته DNA طولانی ایجاد کرد. در رشته DNA ، قند و فسفات متناوب می شوند و عناصر جانبی نردبان DNA را تشکیل می دهند. مراحل نردبان DNA توسط چهار پایه مختلف شکل می گیرد که به سمت داخل قرار دارند.
آدنین و تیمین یا گوانین و سیتوزین همیشه به اصطلاح جفت باز مکمل را تشکیل می دهند. بازهای DNA توسط اصطلاحاً پیوندهای هیدروژنی به هم پیوند می خورند. جفت آدنین - تیمین دارای دو ، جفت گوانین - سیتوزین سه مورد از این پیوندها است.
DNA پلیمراز
DNA پلیمراز آنزیمی است که می تواند نوکلئوتیدها را به یکدیگر متصل کرده و یک رشته DNA جدید تولید کند. با این حال ، DNA پلیمراز تنها در صورتی می تواند کار کند که به اصطلاح "آغازگر" ، یعنی یک مولکول شروع کننده DNA پلیمراز واقعی ، توسط آنزیم دیگری (DNA پلیمراز دیگر) تولید شده باشد. سپس DNA پلیمراز به انتهای آزاد یک مولکول قند درون یک نوکلئوتید متصل می شود و این قند را به فسفات نوکلئوتید بعدی متصل می کند. در زمینه تکثیر DNA (تکثیر DNA در فرآیند تقسیم سلول) ، DNA پلیمراز تولید می کند با خواندن رشته DNA موجود در حال حاضر و سنتز رشته دختر مخالف مربوطه ، مولکول های جدید DNA را ایجاد کنید. برای اینکه DNA پلیمراز به "رشته والد" برسد ، باید DNA دو رشته ای واقعاً با رشته مقدماتی از رشته اصلی جدا شود. آنزیم ها در طی همانند سازی DNA. علاوه بر DNA پلیمرازهایی که در تکثیر DNA نقش دارند ، DNA پلیمرازهایی نیز وجود دارند که می توانند لکه های شکسته یا لکه های کپی شده نادرست را ترمیم کنند.
DNA به عنوان ماده و محصولات آن
به منظور اطمینان از رشد و نمو بدن ، وراثت ژنها و تولید سلولها و پروتئین ها لازم برای این ، تقسیم سلولی (میوزیس، میتوز) باید اتفاق بیفتد. فرایندهایی که DNA ما برای انجام این کار باید طی کند ، در بررسی اجمالی نشان داده شده است: تکثیر: هدف از همانند سازی ، کپی برداری از ماده ژنتیکی ما (DNA) در هسته سلول، قبل از تقسیم سلول کروموزوم قطعه قطعه برداشته می شود به طوری که آنزیم ها می توانند خود را به DNA متصل کنند.
رشته دوتایی مخالف DNA باز می شود تا دیگر دو پایه به هم متصل نشوند. هر طرف نرده یا پایه اکنون توسط افراد مختلف خوانده می شود آنزیم ها و با پایه مکمل از جمله نرده تکمیل می شود. بنابراین دو رشته DNA دوتایی یکسان ایجاد می شود ، که به دو سلول دختر توزیع می شود.
رونویسی: درست مانند همانندسازی ، رونویسی نیز در صورت می گیرد هسته سلول. هدف این است که کد پایه DNA را به یک mRNA (اسید ریبونوکلئیک پیام رسان) رونویسی کنید. در این فرآیند ، تیمین با اوراسیل و قطعات DNA که رمزگذاری نمی شوند ، مبادله می شود پروتئین ها بریده شده است ، شبیه به یک خالی است.
در نتیجه ، mRNA که اکنون از خارج منتقل می شود هسته سلول، بسیار کوتاه تر از DNA است و فقط یک رشته است. ترجمه: هنگامی که mRNA به فضای سلول رسید ، کلید از بازها خوانده می شود. این روند در ریبوزومها.
سه باز (سه گانه باز) کد اسید آمینه را می دهد. در کل 20 اسید آمینه مختلف استفاده می شود. وقتی mRNA خوانده شد ، رشته اسیدهای آمینه منجر به پروتئینی می شود که یا در سلول استفاده می شود یا به اندام مورد نظر ارسال می شود.
جهش: در هنگام تکثیر و خواندن DNA ، خطاهای کم و بیش جدی رخ می دهد. در یک سلول ، روزانه حدود 10,000 تا 1,000,000 XNUMX XNUMX آسیب دیده است که معمولاً با آنزیمهای ترمیم کننده قابل ترمیم است ، بنابراین خطاها تأثیری بر سلول ندارند. اگر محصول ، یعنی پروتئین ، با وجود جهش بدون تغییر باشد ، یک جهش بی صدا وجود دارد.
اگر پروتئین تغییر کند ، بیماری اغلب ایجاد می شود. مثلا، تابش UV (نور خورشید) باعث می شود آسیب به پایه تیمین جبران ناپذیر باشد. نتیجه آن می تواند پوست باشد سرطان.
با این حال ، لزوماً لازم نیست جهش ها با یک بیماری همراه باشند. آنها همچنین می توانند ارگانیسم را به نفع خود تغییر دهند. بنابراین ، جهش ها جز component اصلی تکامل هستند ، زیرا ارگانیسم ها تنها در طولانی مدت می توانند از طریق جهش با محیط خود سازگار شوند.
انواع مختلفی از جهش ها وجود دارد که می تواند خود به خود در طی مراحل مختلف چرخه سلولی رخ دهد. به عنوان مثال ، اگر ژنی معیوب باشد ، به این جهش ژنی می گویند. با این حال ، اگر نقص خاص تأثیر بگذارد کروموزوم یا قسمتهایی از کروموزوم ها ، سپس جهش کروموزومی نامیده می شود. اگر تعداد کروموزوم تحت تأثیر قرار می گیرد ، سپس منجر به جهش ژنی می شود.
تمام مقالات این مجموعه:
