تعیین توالی DNA
در تعیین توالی DNA ، از روشهای بیوشیمیایی برای تعیین توالی نوکلئوتیدها (مولکول پایه DNA با قند و فسفات) در یک مولکول DNA استفاده می شود. پرکاربردترین روش ، روش خاتمه زنجیره Sanger است. از آنجا که DNA از چهار باز مختلف تشکیل شده است ، چهار رویکرد متفاوت انجام می شود.
هر روش شامل DNA مورد توالی ، یک آغازگر (مولکول شروع برای تعیین توالی) ، DNA پلیمراز (آنزیمی که DNA را گسترش می دهد) و مخلوطی از هر چهار نوکلئوتید مورد نیاز است. با این حال ، در هر یک از این چهار رویکرد ، یک پایگاه متفاوت از نظر شیمیایی به گونه ای اصلاح شده است که بتوان آن را ترکیب کرد اما نقطه ای از عملکرد را برای DNA پلیمراز فراهم نمی کند. سپس این منجر به خاتمه زنجیره ای می شود. این روش قطعات DNA با طول های مختلف را تولید می کند ، سپس با اصطلاح الکتروفورز ژل با توجه به طول آنها از نظر شیمیایی جدا می شود. مرتب سازی حاصل را می توان با برچسب گذاری هر پایه با رنگ فلورسنت متفاوت ، به توالی نوکلئوتیدها در بخش DNA توالی شده ترجمه کرد.
ترکیبی DNA
هیبریداسیون DNA یک روش ژنتیکی مولکولی است که برای اثبات شباهت بین دو رشته منفرد DNA با منشا متفاوت استفاده می شود. این روش از این واقعیت استفاده می کند که یک رشته دوتایی DNA همیشه از دو رشته تک مکمل تشکیل شده است. هرچه هر دو رشته منفرد شباهت بیشتری به یکدیگر داشته باشند ، بازهای بیشتری یک اتصال جامد (پیوندهای هیدروژنی) با پایه مخالف ایجاد می کنند یا جفت بازهای بیشتری تشکیل می شوند.
هیچ جفت باز بین بخشهای دو رشته DNA که توالی پایه متفاوت دارند رخ نخواهد داد. تعداد نسبی ترکیبات را اکنون می توان با تعیین نقطه ذوب تعیین کرد که رشته دوتایی DNA تازه تشکیل شده در آن جدا شده است. هرچه نقطه ذوب بالاتر باشد ، بازهای مکمل بیشتری پیوندهای هیدروژنی به یکدیگر ایجاد کرده و دو رشته منفرد شباهت بیشتری دارند. این روش همچنین می تواند برای تشخیص توالی پایه خاص در مخلوط DNA استفاده شود. برای این منظور ، قطعات DNA مصنوعی تشکیل شده می توانند با رنگ (فلورسنت) برچسب گذاری شوند. سپس این ها برای علامت گذاری توالی پایه مربوطه عمل می کنند و بنابراین می توانند آن را نمایان کنند.
تمام مقالات این مجموعه:
