درمان پارگی تاندون آشیل

چه درمانی برای پارگی تاندون آشیل استفاده می شود

همانطور که قبلاً ذکر شد ، پاره شده است تاندون آشیل می تواند به صورت محافظه کارانه یا جراحی درمان شود (به عمل پارگی تاندون آشیل مراجعه کنید). در حالی که یک درمان جراحی همیشه برای ورزشکار رقابتی در نظر گرفته می شود ، شکل درمان برای بیماران کمتر جاه طلب و مسن تر می تواند محافظه کارانه باشد. البته لازم به ذکر است که در اروپای مرکزی ، تاندون آشیل پارگی معمولاً با جراحی درمان می شود ، در حالی که در دنیای انگلیسی-آمریکایی ، درمان محافظه کارانه بیشتر رایج است.

درمان بیمار با تاندون آشیل پارگی معمولاً فردی است و تنها پس از تشخیص امکان پذیر است. کمک های اولیه همیشه باید به صورت زیر باشد :. - قطع فعالیت (ورزشی).

• خنک کننده (یخ ، بسته خنک ،…)
• باند فشاری
• ارتفاع ساق پا
• انتقال به پزشک

در محدوده تشخیص ، میزان پارگی تاندون آشیل را می توان با استفاده از آن تعیین کرد سونوگرافی و اشعه ایکس. سونوگرافی معاینه در موقعیت پای نوک تیز انجام می شود. اگر پزشک تشخیص دهد که انتهای اشک هنگام لمس پای شما لمس می شود ، انتهای تاندون می تواند با هم ترمیم شود.

سپس می توان از درمان جراحی پارگی تاندون آشیل خودداری کرد. این را می توان از طریق بسط تاندون توضیح داد. در صورت لزوم - می توان آن را تقریباً دو برابر اندازه آن کشید.

کفش های مخصوص با ناحیه پاشنه بلند و سفت و بی حرکت برای درمان محافظه کارانه مفید هستند زبانبه مانند کفش پاشنه پا ، پا به حالت نوک تیز پا بلند می شود و به انتهای تاندون اجازه می دهد با هم تماس بگیرند. در بیشتر موارد ، پس از یک مرحله بارگیری جزئی ، بارگیری عادی می تواند به سرعت انجام شود. به منظور مشاهده روند بهبودی و در صورت لزوم بهینه سازی آن ، باید توسط پزشک معالج چک های مداوم انجام شود. در حالت ایده آل ، درمان محافظه کارانه از پارگی تاندون آشیل می تواند بعد از حدود شش تا هشت هفته کامل در نظر گرفته شود.

مدت زمان درمان

البته مدت زمان دقیق درمان بستگی به پیشرفت بهبودی آسیب دارد. همچنین تعیین کننده این است که آیا و کدام روش جراحی مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال ، در اکثر موارد ، بیماران باید دوره فیزیوتراپی حداقل 12 هفته را انتظار داشته باشند.

فرایند درمان

در درمان آن دو شکل متضاد وجود دارد پارگی تاندون آشیل: 1. بی حرکتی پای آسیب دیده در a ثابت می شود گچ گچ ، کفش یا آتل به مدت 4-9 هفته. بارها و حرکات مجاز نیستند 2. مراقبت های اولیه اولیه عملکردی ممکن است کمی بعد از عمل پا حرکت داده شود.

تحت کنترل فیزیوتراپی ، بیمار یاد می گیرد که بار را به تدریج افزایش دهد. ناهمسان ایدز، از جمله گچ و ارتز ، در اینجا نیز استفاده می شود. تا به امروز ، مطالعات نتوانسته اند هیچ گونه تفاوت مرتبط در موفقیت درمانی به دست آمده را شناسایی کنند.

با این وجود ، در بسیاری از کشورها تمایل به مراقبت های اولیه اولیه عملکردی وجود دارد! چنین دوره درمانی معمولی می تواند به شرح زیر باشد ، به عنوان مثال: در اولین روزهای بعد از عمل ، فرد از یک مرحله التهابی صحبت می کند. در اینجا ، مشاهده مراحل اولیه شفا در پیش زمینه است.

در این زمان ، بارگیری مستقیم تاندون آشیل توصیه نمی شود. در عوض ، بیماران باید جاهای دیگر را جابجا کنند مفاصل، مانند مفصل زانوبه علاوه بر این ، آموزش با افراد سالم قابل انجام است پا برای حفظ قدرت عضلات

در مرحله التهاب ، پای آسیب دیده باید بالا برود. اکنون مرحله به اصطلاح تکثیر را دنبال می کند ، که در آن بیمار شب و روز کفش تسکین تاندون آشیل (ارتوز) می پوشد. تحت هدایت فیزیوتراپی خاص ، تمریناتی برای ارتقاء تحرک و هماهنگی.

در این زمان ، هیچ تمرین قدرتی انجام نمی شود زیرا استحکام کششی تاندون آشیل هنوز بازیابی نشده است. اساساً ، درمان در این زمان فقط در مجوز مجاز است درد-منطقه آزاد در مرحله به اصطلاح بازسازی ، فرد مبتلا از هفته 8 با احتیاط با تقویت عضلات کوچک شده ساق پا شروع به کار می کند.

علاوه بر این ، تحرک بیشتر افزایش می یابد ، اما همیشه در آگاهی از اینکه تاندون هنوز به ثبات کامل خود نرسیده است. در اولین هفته در هفته دوازدهم ، اما اغلب به طور قابل توجهی دیرتر ، ممکن است پرش هایی انجام شود. غالباً بیماران با پریدن در محل شروع می کنند و تمرینات را تا پرش های عمیق مانند سکو افزایش می دهند. با توجه به توانایی پرش ، ارتوپد و فیزیوتراپیست معالج همچنین می تواند زمان شروع مجدد ورزش را تعیین کند.