اختلالات راه رفتن (مترادف: راه رفتن غیر عادی ؛ راه رفتن آتاکسی ؛ آتاکسی چرخش خارجی راه رفتن؛ دیسبازی ناهنجاری راه رفتن ؛ آتاکسی راه رفتن ؛ اختلال راه رفتن؛ چرخش داخلی؛ اختلال راه رفتن؛ راه رفتن فلج کننده راه رفتن پارتیک ؛ مشکل راه رفتن نوسان راه رفتن؛ راه رفتن اسپاستیک راه رفتن سرسام آور؛ راه رفتن انگشتان پا ICD-10-GM R26.-: اختلالات در راه رفتن و تحرک) اختلالات حرکتی است که بر الگوی راه رفتن یا راه رفتن تأثیر می گذارد.
اختلالات راه رفتن را می توان به شرح زیر تقسیم کرد (به "طبقه بندی" در زیر مراجعه کنید):
- آتاکسی ارثی (ارثی).
- آتاکسیای دژنراتیو پراکنده (غیر ارثی)
- آتاکسی اکتسابی
آنها می توانند دلایل عصبی ، ارتوپدی یا روانشناختی داشته باشند.
طبق گفته های Nutt و Marsden ، طبقه بندی زیر را می توان در مورد اختلالات راه رفتن انجام داد:
- تغییرات در سطح پایین - اندام های موثر محیطی ، به عنوان مثال ، در سارکوپنی (ضعف عضلانی یا تحلیل رفتن عضله) ، آرتروز.
- تغییرات سطح متوسط - در مرکز سیستم عصبی، به عنوان مثال ، پس از آپوپلکسی (ضربه).
- تغییرات سطح بالاتر - نقایص کنترل سطح بالاتر ، به عنوان مثال اختلالات روانپزشکی راه رفتن (اضطراب).
اختلالات راه رفتن می تواند نشانه بسیاری از بیماری ها باشد (به بخش "تشخیص افتراقی" مراجعه کنید).
اوج فرکانس: این بیماری عمدتا در افراد مسن (> 65 سال) اتفاق می افتد.
شیوع (فراوانی بیماری) در گروه افراد بالای 15 سال تا 65٪ و در گروه افراد بالای 40 سال حدود 85٪ (در آلمان) است.
روند و پیش آگهی: اختلالات راه رفتن یک عامل مهم خطر برای سقوط و صدمات ناشی از آن است. دوره و پیش آگهی از یک طرف به بیماری زمینه ای و مدت زمان آن بستگی دارد اختلال راه رفتن از طرف دیگر وجود داشته است. پیش آگهی در اختلالات راه رفتن ارتوپدی مطلوب ترین است. اختلالات روان شناختی راه رفتن نیز در صورت شناخته شدن علت در بیشتر موارد برگشت پذیر است. اختلالات عصبی راه رفتن فقط معمولاً به طور کامل برگشت پذیر نیستند.
توجه: اختلالات راه رفتن را باید از عدم اطمینان در راه رفتن تشخیص داد: در عدم ثبات راه رفتن در افراد مسن (> 75 سال) ، سرگیجه شایعترین علامت اصلی است.
