مترادف به معنای گسترده تر
مریضی منیر؛ گوش داخلی سرگیجه، ناگهانی از دست دادن شنوایی، تعادل ، سرگیجه
تعریف
بیماری منیر یک بیماری از است گوش داخلی و اولین و چشمگیر در سال 1861 توسط پزشک فرانسوی پروسپر منیر توصیف شد. مریضی منیر با افزایش تجمع مایع (هیدروپس) در هزارتوی غشایی مشخص می شود گوش داخلی (رجوع کنید به آناتومی گوش). این منجر به افزایش آسیب شناختی فشار گوش داخلی می شود.
این افزایش فشار منجر به علائم معمول بیماری می شود (شکایت از علائم): ناگهانی ، بدون برانگیختگی سرگیجه، صدای زنگ یک طرفه در گوش (وزوز گوش) و یک طرفه از دست دادن شنوایی یا کم شنوایی تهوع و استفراغ همچنین ممکن است رخ دهد.
- گوش بیرونی
- لاله گوش
- عضوی از تعادل
- عصب شنوایی (عصب صوتی)
- لوله
- فرآیند ماستوئید (ماستوئید)
علل جایگزین تشخیص افتراقی
از دست دادن ناگهانی شنوایی در یک گوش و صدای احتمالی در گوش (وزوز گوش) هست یک تشخیص های افتراقی به بیماری منیر. ممکن است اولین حملات بیماری منیر بدون سرگیجه خود را نشان دهد ، بنابراین مشاهده و مراقبت مداوم از بیمار لازم است تا بتوان این دو شرایط را از هم تشخیص داد. اگر علت شکایات در زمینه ارتوپدی یا پزشکی داخلی باشد ، درمان شکایات ستون فقرات گردنی یا از بین بردن مواد حساسیت زا از مهمترین دلایل علائم مشابه است.
التهاب دستگاه شنوایی یا گوش داخلی همچنین تشخیص های مهمی هستند که باید در مسیر تشخیص بیماری منیرس حذف شوند. روان زا سرگیجه مهم است تشخیص های افتراقی علت جایگزین بیماری منیر ́schen در اینجا ، حملات سرگیجه معمولاً با احساس ناامنی شدید همراه است ، حملات ترسناک، تپش قلب شدید ، تعریق و ترس شدید. اینها حملات سرگیجه منشا عضوی از تعادل در گوش و بنابراین تحت اقدامات درمانی متفاوتی نسبت به حملات منیر قرار دارند. مراقبت های روانشناختی برای از بین بردن اضطراب نقش مهمی در درمان سرگیجه روانشناختی دارد.
