پیش آگهی و دوره
معمولاً با پیشرفت بیماری ، از دست دادن شنوایی مترقی است و حتی می تواند منجر به ناشنوایی شود. سرگیجه از شدت آن کاسته می شود. در 10٪ بیماران ، هر دو گوش داخلی تحت تأثیر قرار می گیرند.
پیشگیری
با اقدامات زیر می توان بیمار را برای تشنج آماده کرد:
- ممکن است همراه داشتن قرص یا شیاف برای مقابله مفید باشد تهوع و استفراغ، و همچنین یک کیسه اگر استفراغ با وجود مصرف دارو رخ دهد ؛ اگر بیمار کارت خودیاری با خود دارد (از آلمان تهیه می شود) وزوز گوش لیگ) ، او می تواند خود را به عنوان یک فرد مبتلا به منیر در یک حمله حاد شناسایی کند ، به طوری که به دلیل سرگیجه اشتباه نمی کند که مست باشد. تلفن همراه این امنیت را فراهم می کند که در صورت وقوع حمله منیر بتوانید بلافاصله درخواست کمک کنید.
- برای جلوگیری از تشنج بیشتر ، شرایط استرس روانی که می تواند منجر به علائم تشنج در بیمار شود باید حذف شود (ماشه). به همین ترتیب ، مشکلاتی در کنار آمدن با بیماری ممکن است رخ دهد که به مراقبت روانشناختی حرفه ای نیاز دارند. بسیاری از بیماران ترسیده و ناامن هستند زیرا نمی توانند شروع علائم را پیش بینی کنند.
بسیاری از بیماران این مسئله را به عنوان یک بار سنگین تجربه می کنند و همیشه با نگرانی از بروز تشنج همراه هستند. در این زمینه ، بسیاری از بیماران منیر از ارتباطات اجتماعی خود کناره گیری می کنند و در ناامنی خود تنها می مانند. برای جلوگیری از طلسم های گیجی ناشی از ترس و عدم اطمینان بیماران ، یعنی کسانی که علت روانی دارند ، مراقبت های روانشناختی می توانند کمک کنند.
- مصرف نیکوتین, كافئين و الکل باعث بروز تشنج می شود ، به طوری که قهوه ، استعمال دخانیات و باید از مصرف الکل خودداری شود.
- کمسدیم رژیم غذایی می تواند تجمع مایعات را در هزارتوی غشایی کاهش دهد.
با این حال ، اگر این اقدامات باعث بهبود دفعات و شدت تشنج ها نشود ، باید در مورد یک مداخله جراحی با حفظ شنوایی بحث شود.
- از نظر جراحی ، اقدامات مختلفی برای درمان منیر وجود دارد. چه زمانی گوش داخلی باز می شود ، به اصطلاح ساکوتومی است ، ساکوس اندولیموفاتیک باز می شود تا مایع بتواند به خارج تخلیه شود. این با افزایش فشار ناشی از تجمع مایعات در هزارتوی غشایی (علت علائم منیر) که ساکوس آندولنفاتیک به آن تعلق دارد خنثی می کند.
سایر اقدامات ، که کمتر انجام می شود ، به عنوان بخشی از درمان جراحی بیماری منیر ، در مرحله اول ، از بین بردن اندام دهلیزی با داروهای مضر برای گوش داخلی (اتوتوکسیک) مانند جنتامایسین (آنتی بیوتیک) که از طریق خارجی به گوش داخلی وارد می شود کانال شنوایی و گوشه گوشه. در مرحله دوم ، روش نورکتومی انتخابی از عصب دهلیزی استفاده می شود ، که در آن عصب دهلیزی بریده شده و برداشته می شود. این روش ها برای از بین بردن سرگیجه با خاموش کردن اندام دهلیزی است تعادل ضمن حفظ شنوایی بیمار. به دلیل نزدیکی اندام های شنوایی و دهلیزی ، عارضه عمل می تواند آسیب به گوش داخلی، که باعث می شود از دست دادن شنوایی.
- آخرین گزینه درمانی تخریب هزارتوی غشایی است ، که در آن گوش داخلی و اندام تعادل از محیط استخوانی حذف می شوند. این عمل فقط زمانی انجام می شود که شنوایی بیمار عملاً قطع شده باشد.
