درمان تاندونیت با روماتیسم
درمان بیماری های روماتیسمی و همچنین التهاب تاندون روماتیسمی باید کاملا توسط یک روماتولوژیست آموزش دیده انجام شود ، زیرا درمان باید بسته به بیمار متفاوت تنظیم شود و کاملاً بر روی عوارض جانبی حساب شود. علاوه بر متنوع درد داروها ، سرکوب کننده های سیستم ایمنی ، کورتیزون و مواد بیولوژیکی بخشی از دارو درمانی است. به ویژه برای درد in مفاصل، عضلات و تاندون ها به علت التهاب روماتیسمی ، بیمار تحت درمان فیزیوتراپی یا به طور کلی ورزش درمانی قرار می گیرد.
اصولاً بیماران نباید حرکت را متوقف کنند ، زیرا مشکلات در طولانی مدت بدتر می شوند. با توجه به درد، بسیاری از بیماران از حرکات خاص اجتناب می کنند - در نتیجه ، عضلات و تاندون ها آتروفی شده و ضعیف می شوند. در آغاز فعالیت های ورزشی ، درد ممکن است افزایش یابد زیرا عضلات ، تاندون ها و کل سیستم اسکلتی عضلانی به حرکات جدید عادت ندارند.
سازمان های مختلف برنامه هایی را برای آموزش مستقل یا گروهی ارائه می دهند. با این حال ، باید مراقب باشید که بدن بیش از حد بارگیری نشود ، زیرا تاندون ها و عضلات به دلیل التهاب آسیب دیده اند. ورزش و ورزش مانند شنا, یوگا، دوچرخه سواری و همچنین بوکس سایه ای کل بدن را تقویت و آموزش می دهد. در شدیدترین موارد ، شکایات با برش تاندون قابل رفع هستند (تنوتومی) ، که یک روش جراحی است.
مدت زمان
بروز علائم در بیماری های روماتیسمی مانند تاندونیت می تواند کوتاه مدت یا بلند مدت باشد. با وقوع کوتاه مدت ، فرد از رانش صحبت می کند. مشکلات در مدت زمان کوتاهی تا حدی بدتر می شوند ، زیرا در غیر این صورت توسط شخص مورد نظر مشاهده نمی شوند.
این شرط می تواند هفته ها یا ماه ها دوام بیاورد. با درمان دارویی و غیر دارویی مناسب ، تلاش می شود که این عود به پایان برسد. در اصل ، بیماری روماتیسمی تا پایان عمر بیمار همچنان وجود دارد.
با این حال ، با درمان مناسب ، هدف این است که اطمینان حاصل شود که عود کمتری وجود دارد یا اینکه بیمار عود کند تا آنجا که ممکن است بدون درد باشد. این برای هر بیمار به یک اندازه موفق نیست. بنابراین ، روش درمانی (همراه با دارو و ورزش درمانی) برای کاهش التهاب تاندون باید به صورت جداگانه برای هر بیمار طراحی شود.
تمام مقالات این مجموعه:
