اثر
La درد دارو به طور عمده با انسداد آنزیم سیکلواکسیژناز کار می کند. این آنزیم نقش تعیین کننده ای در تشکیل به اصطلاح دارد پروستاگلاندین ها. پروستاگلاندین ها مواد سیگنالی هستند که واسطه یک واکنش التهابی هستند و بنابراین درد.
علاوه بر این ، این داروها اثرات ضد انعقادی متفاوتی دارند ، بنابراین خون تا حدودی مایع تر است. قویتر داروهای ضد درد به گیرنده مواد مخدر در سیستم عصبی و بنابراین برداشت از درد. مخصوصاً این قوی ها داروهای ضد درد (مخدرها) منجر به حالات سرخوشی می شود ، اما همچنین منجر به محدودیت عملکرد گردش خون می شود (قلب عملکرد و تنفس).
اگرچه الکل گیرنده های دیگر را متصل می کند ، اما در ابتدا باعث ایجاد حالت های سرخوشی می شود. با این حال ، افزایش میزان الکل همچنین منجر به مشکلات حرکتی می شود هماهنگی. از دست دادن هوشیاری نیز ممکن است رخ دهد.
اثر مصرف همزمان الکل این است که درد نیز کاهش می یابد ، اما اثرات معمول الکل با سرعت بیشتری رخ می دهد زیرا خون رقیق شده و الکل با سرعت بیشتری در بدن توزیع می شود. بنابراین ، میزان الکل مصرف شده می تواند خیلی سریعتر بر روی بدن تأثیرات جدی بگذارد. به خصوص اگر خیلی سریع بنوشید ، می توانید اثرات الکل را خیلی سریع احساس کنید. تجزیه الکل با کاهش 0.1 تا 0.2 در هزار در ساعت کاملاً کند پیش می رود.
میزان قطعی تجزیه الکل به عوامل فردی بستگی دارد ، که می تواند ژنتیکی باشد ، اما همچنین به جنسیت یا وزن نیز بستگی دارد. بنابراین تجزیه یک بطری آبجو با 0.3 لیتر حدود 3.5 ساعت طول می کشد. با افزایش مقدار یا بسته به میزان الکل نوشیدنی ، زمان مورد نیاز برای تخریب به طور طبیعی افزایش می یابد.
با مصرف مخلوط ، درک تعداد هر میلی لیتر مشکل است خون محتوای الکل است و چه مدت طول می کشد تا این الکل تجزیه شود. فقط به این دلیل که اثر الکل کاهش می یابد ، به این معنی نیست که الکل کاملاً تجزیه شده است. شکست از داروهای ضد درد همچنین چندین ساعت طول می کشد و با تشکیل محصولات تجزیه همراه است.
مدت زمان مشخصی وجود ندارد ، اما بهتر است در روز مصرف مسکن هیچ گونه الکل مصرف نشود یا حداقل 12 ساعت از زمان آن بگذرد. کبد ارگان متابولیکی مرکزی است که نقشی تعیین کننده در تجزیه بسیاری از مواد دارد. این امر در مورد تجزیه الکل یا مسکن نیز صدق می کند.
10 درصد الکل مصرفی بدون تغییر از طریق کلیه ها دفع می شود یا از طریق ریه ها خارج می شود. 90 درصد باقیمانده در کبد. در آنجا ، الکل به محصول تجزیه شده استالدئید تجزیه می شود ، که از یک طرف مسئول خماری صبح روز بعد است ، اما از طرف دیگر دارای اثرات مخرب سلول است ، یعنی به آن حمله می کند کبد سلول ها و عملکرد آنها را محدود می کند.
در نتیجه ، کبد نمی تواند عملکرد خود را در شکستن چربی انجام دهد ، کبد به جای تجزیه چربی بیشتری تولید می کند. این چربی در سلولهای کبدی ذخیره می شود و در صورت مصرف طولانی تر ، کبد چرب اولین کسی است که توسعه می یابد این مرحله از آسیب کبدی در ابتدا برگشت پذیر است ، کبد می تواند بهبود یابد.
اگر بیمار همچنان به نوشیدن مشروبات الکلی ادامه دهد التهاب کبد توسعه می یابد ، که می تواند منجر به سیروز کبدی. سیروز کبدی غیرقابل برگشت است شرط که در آن سلولهای کبدی توسط جایگزین شده اند بافت همبند و عملکرد کبد آسیب ناپذیر است. به طور گسترده ای شناخته شده است که الکل می تواند به کبد آسیب برساند ، اما هر 10 عوارض جانبی دارو بر کبد نیز تأثیر می گذارد.
در میان این داروها عمدتا مسکن هایی مانند پاراستامول یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs). اینها شامل داروهای ضد درد است اسپرین... یا ایبوپروفن. تجزیه آنها نیز عمدتا در کبد اتفاق می افتد.
در صورت مصرف یکبار و در دوز صحیح ، معمولاً آسیبی به کبد وارد نمی شود. با این حال ، اگر بیش از دوز مصرف شده در مدت زمان طولانی تری بیش از حد شود ، ممکن است آسیب به کبد وارد شود. تأثیر هر دو ماده با هم بر روی کبد البته بسیار مضر است.
کبد توسط الکل آسیب می بیند و در صورت مصرف داروهای آسیب رسان به کبد ، کبد برای همیشه آسیب می بیند. فرایندهای تبدیل به سیروز کبدی توضیح داده شده در بالا می تواند بسیار سریعتر رخ دهد.
