مترادف
استئو هپاتیت ، هپاتیت کبد چرب ، سلولهای کبد چرب
تعریف
ذخیره بیش از حد چربی ها در بافت کبد (پارانشیم) دژنراسیون چربی سلول کبدی (در صورتی که بیش از 5٪ تحت تأثیر قرار گیرد) یا کبد چرب (اگر بیش از 50٪ تحت تأثیر قرار گیرد) نامیده می شود. اگر یک واکنش التهابی در کبد همزمان یا در طول بیماری اتفاق می افتد ، کبد چرب نامیده می شود هپاتیت (استئو هپاتیت). با این حال ، چرب است کبد به خودی خود بیماری نیست بلکه نشانه ای است که در صورت درمان کافی بیماری زمینه ای می توان کبد چرب را درمان کرد. بسته به نوع ایجادکننده بیماری زمینه ای ، گروه استئاتو هپاتیتیدها به فرم های الکلی (ASH = استئاتوهپاتیت الکلی) و غیر الکلی (NASH = استئاتوهپاتیت غیر الکلی) تقسیم می شوند که البته تنها با میکروسکوپ نوری قابل تشخیص است.
علل
دلایل متعددی برای ایجاد کبد چرب وجود دارد. از نظر بیوشیمیایی ، بیش از حد چربی ها یا کاهش توانایی کبد در پردازش این چربی ها منجر به ذخیره بیش از حد چربی ها می شود. متداول ترین دلیل افزایش بیش از حد چربی در کبد ، مصرف الکل مزمن و مزمن است.
الکل در دستگاه گوارش جذب و جذب می شود و از طریق درگاه به کبد منتقل می شود رگ. سو abuse مصرف الکل به این معنی است که سلولهای کبدی دیگر نمی توانند عملکرد اسیدهای چرب را انجام دهند. این منجر به این می شود که چربی در سلول باقی بماند.
هر چقدر سلولهای فردی ذخیره بیشتری داشته و سلول ها بیشتر تحت تأثیر قرار بگیرند ، تورم کبد بیشتر می شود. یکی دیگر از دلایل مهم ایجاد کبد چرب ، بیماری است دیابت شیرین (معمولاً دیابت نوع II ؛ دیابت). عامل تعیین کننده کاهش اثر هورمون است انسولین روی ارگانیسم
در نتیجه ، سیگنال موجود بودن انرژی کافی از دست رفته است. بنابراین کبد به طور مداوم سعی در تأمین انرژی و تولید اسیدهای چرب (سنتز اسیدهای چرب) و قند (گلوکونئوژنز) دارد. حتی در این حالت ، سلول های کبدی موفق به آزاد سازی کلیه مواد تولید شده در داخل نمی شوند خون، که منجر به تورم سلول می شود. سایر عوامل ایجاد کبد چرب هستند
- چاقی ،
- سوnut تغذیه (پروتئین کم ، چربی زیاد)
- استرس ژنتیکی (هیپرلیپوپروتئینمی) ،
- عوارض جانبی دارو (آنتی بیوتیک ها از گروه تتراسایکلین ها ، کورتیزون) و دیگران.
