زمینه گفتاردرمانی متخصص در درمان اختلالات ارتباط گفتاری در گفتار و درک ، و همچنین اختلالات بلع است. در این چارچوب ، آسیب شناسان گفتار زبان در پیشگیری ، درمان ، تمرین و توسعه عملکردهای اولیه دهان (مکیدن ، بلعیدن و جویدن) در تعامل بین گوش ، صدا ، گفتار و درک شرکت می کنند.
گفتاردرمانی چیست؟
زمینه گفتاردرمانی متخصص در درمان اختلالات ارتباط گفتاری در گفتار و درک ، و همچنین اختلالات بلع است. گفتار درمانی (از آرم یونانی / گفتار و پایدیا / آموزش) بر زبان پذیرا ، توانایی دریافت و درک کلمات گفتاری و زبان رسا ، توانایی استفاده از کلمات برای بیان خود تمرکز دارد. به همین ترتیب ، گفتار درمان مکانیک شکل دادن کلمات ، مانند بیان ، صدا ، یا حجم. بزرگسالان به دنبال گفتار خواهند بود درمان بعد از یک ضربه یا حادثه آسیب زایی که ادعا می کند توانایی آنها در بیان خود از طریق زبان است. هنگام معالجه کودکان ، گفتار درمان به طور کلی هدف بیشتری برای جبران مشکلات یا تأخیرهای زبانی رشد است. بنابراین شرح شغل یک متخصص آسیب شناسی گفتار - زبان شامل تمرینات زیادی برای تقویت است زبان و لب برای تحریک مهارتهای زبانی تا حد امکان مکالمه می توان از بازیهای توسعه یافته برای یافتن کلمات یا درک کلمات استفاده کرد.
روشهای درمانی و درمانی
تخصص آسیب شناسی گفتار - زبان در درجه اول به افرادی که مهارت های بلع ، شناختی - زبانی یا زبان آنها تحت تأثیر یک رویداد عصبی ، بیماری ، ضعف یا احتمالاً مرتبط با یک پزشکی جدی زمینه ای قرار گرفته باشد ، تحت تأثیر قرار می گیرد. شرط. این شامل افراد دارای:
- مشکل در بیان (به عنوان مثال ، لکنت زبان، لیس زدن)
- مشکلات صوتی ، مانند میزان صدای نامناسب یا صدای خش دار ، به عنوان مثال ، در نتیجه سو abuse استفاده از صدا یا مربوط به سرطان
- اختلالات شناختی-ارتباطی در جریان گفتار در نتیجه اختلال در تمرکز ، حافظه یا توانایی تفکر انتزاعی و حل مسئله به دلیل سکته مغزی ، آسیب مغزی یا فرایندهای بیماری زمینه ای
- آفازی یا اختلالات حرکتی
- ضعف دهانه حفره
طیف درمانی گفتاردرمانی طیف گسترده ای از خدمات را ارائه می دهد ، عمدتا به صورت فردی ، بلکه به عنوان خانواده یا گروه های حمایتی. به عنوان یک قاعده ، یک برنامه درمانی منحصر به فرد ، متناسب با نیازهای فرد بیمار. در عین حال ، رویکردهای درمانی ماهیتی آموزشی دارند تا بیمار را قادر سازد تا از طریق آموزش جامعه در ارتباط گفتاری مشارکت کامل داشته باشد. بیماران دچار شکاف لب و کام یا بیماران در حالت رویشی مداوم (مدیریت کانول نای) نیز در محدوده گفتاردرمانی تحت مراقبت قرار می گیرند. زمینه درمانی گفتاردرمانی به طور مساوی به بیمارانی که از صدمات ناشی از عوارض تولد یا تغذیه رنج می برند ، اختلالات ژنتیکی که بر گفتار و زبان تأثیر منفی می گذارند ، تسری می یابد. ADHD, اوتیسم, از دست دادن شنوایی, آلزایمر مرض، جنون، یا اسکلروز متعدد.
روشهای تشخیص و معاینه
در آسیب شناسی گفتار - زبان ، معاینات بدنی ، ابزارهای فنی و آزمونهای زبان شناختی - زبانی استاندارد برای تشخیص و ارزیابی تسلط گفتاری ، زبان ، شناخت و بلع علاوه بر ارزیابی غیررسمی بر اساس تجربه ، مورد استفاده قرار می گیرد. از آزمونهای استاندارد استاندارد در گفتاردرمانی برای اندازه گیری تواناییهای مربوط به همسالان (روشهای غربالگری زبان) یا تأثیرات آن استفاده می شود مغز آسیب ، به عنوان مثال ، در نتیجه یک ضربه. در به اصطلاح آزمون آخن آفازیا (AAT) ، سطح زبانی عمدتا با رفتار در هنگام گفتار خود به خودی ارزیابی می شود و با آزمون های مکالمه مجدد ، خواندن و نوشتن یا درک زبان تکمیل می شود. سایر روش های آزمون عبارتند از: آزمون توسعه زبان هایدلبرگ ، آزمون رشد روانشناختی ، تست های درک گرامر یا تست های مختلف هوش. اگر هیچ نتیجه ای از معاینات قبلی توسط متخصصان مناسب در دسترس نباشد ، روش تشخیص گفتار درمانی شامل معاینه شنوایی و در موارد دشوارتر ، معاینه کودکان و نوزادان. آزمایشات ابزاری ، مانند استفاده از یک متر سنج ، برای بررسی اختلالات فیزیولوژیکی یا آناتومیکی بررسی می شود. در اینجا ، گفتاردرمانی روشهای معاینه مانند تشخیص قورت تصویربرداری را از طریق انجام می دهد اشعه ایکس معاینات برای تجزیه و تحلیل fiberendoscopic از روند بلع - سایپرز ، باشگاه دانش فناوری مدرن معاینات تشخیصی دقیق را امکان پذیر می کند ، که شامل روشهایی مانند پروفایل دامنه صدا ، اندازه گیری میدان صدا یا تجزیه و تحلیل سیگنال است. گوتینگن خستگی از نمودار می توان برای تعیین دقیق صدای آوازی استفاده کرد. تست های حرکتی در بررسی گفتاردرمانی استحکام, هماهنگی، دامنه حرکت ، تقارن و سرعت جمجمه اعصاب. در مورد اختلالات پیچیده رشد گفتار یا سندرم لاندو-کلفنر ، گفتاردرمانی از EEG خواب استفاده می کند.
