تولد از موقعیت انتهایی بریچ

معرفی

در رحم، کودک می تواند موقعیت های مختلفی را در رابطه با لگن مادر و رحم اتخاذ کند. اول اینکه کودک دروغ می گوید سر بالا در رحم. در پایان بارداری، کودک به طور معمول چرخش می کند به طوری که کودک سر در خروجی لگن قرار دارد و ناحیه بریک به سمت بالا است.

این موقعیت تولد ، که بیشتر کودکان در آن متولد می شوند ، نیز نامیده می شود جمجمه موقعیت سر بنابراین می تواند اولین بار در طی روند تولد متولد شود. یک زایمان طبیعی کمترین عارضه را در وضعیت جمجمه دارد. با این حال ، در پایان بارداری، کودک همچنین می تواند موقعیت های دیگری را نیز عهده دار شود. سپس از این موارد به عنوان ناهنجاری های موضعی یاد می شود.

تعریف موقعیت انتهایی بریچ

ارائه بریچ یک ناهنجاری موضعی است زیرا از موقعیت طبیعی تولد کودک خارج می شود. تظاهرات بریچ فقط در حدود 5٪ از تولدها رخ می دهد. در نوزادان نارس ، بروز بریچ بسیار شایع است زیرا کودک در زمان تولد هنوز چرخش نداشته است.

ارائه بریچ را می توان دوباره به اشکال مختلف تقسیم کرد. موقعیت فقط بریچ شایع ترین حالت است. در این حالت پایین کودک ، یعنی لگن ، در دهانه خروجی لگن مادر قرار دارد.

پاها به سمت بالا چرخانده شده و سر در لبه بالایی قسمت قرار دارد رحم، fundus uteri. بنابراین کودک نوعی وضعیت نشستن را اتخاذ می کند. این شکل از وضعیت انتهای لگن شایع ترین است و در مورد زایمان طبیعی نیز کمترین عارضه را به همراه دارد. علاوه بر این ، وضعیت پا (پاهای کودک کشیده شده است و بنابراین در خروجی لگن قرار می گیرد) ، وضعیت قوز پا (در اینجا پاها از بدو تولد قبل از لگن هستند - "موقعیت چمباتمه زدن کودک") و وضعیت زانو نادرترین اشکال هستند علاوه بر این ، بین یک موقعیت کامل ، که در آن پاها دراز می کشند ، یعنی کودک نوعی حالت چمباتمه زدن ، و یک موقعیت ناقص را تشخیص می دهد ، که در آن یکی از پاهای کودک به سمت بالا به سمت سر قرار دارد و در مقابل کودک قرار می گیرد. قسمت بالای بدن.

علل ارائه بریچ

تا هفته بیستم از بارداری، حدود نیمی از کودکان هنوز در وضعیت نهایی لگن هستند ، اما این تعداد در دوره بعدی بارداری با چرخش فیزیولوژیکی کودک به موقعیت تولد کاهش می یابد. دلایل مختلفی می تواند برای ماندن در کف لگن موقعیت تا پایان بارداری ، که گاهی اوقات با هم ارتباط برقرار می کنند. اغلب اوقات علت دقیق آن غیرقابل توضیح است.

موقعیت های انتهایی لگن بیشتر در نوزادان نارس رخ می دهد زیرا کودک تا دیرتر از بارداری نمی چرخد. علاوه بر این، کف لگن موقعیت های انتهایی بیشتر در بارداری های متعدد دیده می شود زیرا فضای کافی در رحم برای چرخش کودکان وجود ندارد ، بنابراین کودکان در موقعیت انتهایی کف لگن باقی می مانند. علاوه بر این ، وزن کم ، تاخیر در رشد یا بدشکلی کودک نیز می تواند نقش داشته باشد.

همچنین لگن باریک یا کوچک مادر ، همچنین ناهنجاری ها یا فیبروم رحم ، یا بسیار عمیق جفت (جفت پرایویا) می تواند به موقعیت نهایی لگن کودک کمک کند. علاوه بر این ، مقدار بیشتری از مایع آمنیوتیک (پلی هیدرامنیون) یا مایعات آمنیوتیک بسیار کم (الیگوهیدرامنیون) نیز می تواند نقش داشته باشد. به دلیل افزایش مقدار مایعات ، کودک فضای بیشتری برای حرکت دارد ، اما در عین حال هیچ حمایتی برای انجام چرخش وجود ندارد. اگر مقدار مایع آمنیوتیک کودک خیلی کوچک است ، کودک از آزادی حرکتی که برای چرخش ضروری است برخوردار نیست.