تشخیص | رباط پاره شده در مچ دست

تشخیص

حتی برای یک جراح دست با تجربه ، الف رباط پاره شده در مچ دست تشخیص آن دشوار است. بعد از اشعه ایکس از علائم و a معاینهی جسمی انجام شده است ، اگر سو susp ظن به مچ دست آسیب ، اشعه ایکس باید در وضعیت طبیعی گرفته شود و به دنبال آن یک تصویر عملکردی از مچ دست گرفته شود. مورد دوم به طور خاص به فلوروسکوپی اشاره دارد مچ دست موقعیت هایی که در زندگی روزمره معمول است. در صورت لزوم ، یک پویا اشعه ایکس معاینه (تصویر اشعه ایکس هنگام حرکت دادن مچ دست گرفته شده) یا حتی توموگرافی تشدید مغناطیسی (دست MRI) می تواند انجام شود.

درمان

تازه رباط پاره شده بر روی مچ دست می توان محافظه کارانه (یعنی بدون جراحی) یا جراحی درمان کرد. با این حال ، اگر آسیب برای مدت زمان طولانی وجود داشته باشد و آرتروز ممکن است از قبل وجود داشته باشد ، تنها گزینه درمان جراحی است. اگر رباط پاره شده مچ دست اخیراً رخ داده و بدون عارضه است استخوان ها) ، درمان را می توان با بی حرکتی به مدت شش هفته انجام داد.

کاربرد a گچ بازیگران به ویژه در اینجا معمول است. اشعه ایکس اضافی باید در فواصل طولانی تر برای اهداف کنترل گرفته شود. گچ کاری یک روش درمانی نسبتاً جدید است که برای پیشگیری و درمان آسیب های جزئی در سیستم اسکلتی عضلانی استفاده می شود.

اگر فقط پارگی جزئی از رباط وجود داشته باشد ، می توان رباط پاره شده روی مچ دست را نیز چسباند. اما در این حالت باید مراقبت از مچ دست را رعایت کرد. فشار بیش از حد می تواند به طور جدی و بدون عارضه بهبودی را به خطر بیندازد.

علاوه بر این ، از taping همچنین می توان به عنوان یک پشتیبانی برای چند هفته پس از بهبود رباط پاره شده استفاده کرد. رباط پاره جزئی ، یعنی پارگی جزئی رباط در مچ دست ، اغلب با باند یا آتل بی حرکت می شود ، معمولاً به مدت چهار تا شش هفته. آسیب های رباط جزئی را می توان با استفاده از آتل به صورت محافظه کارانه درمان کرد.

آتل رباط پاره شده نیز از قسمتهای مهم بعد از عمل است درمان پارگی رباط در مچ دست آتل برای ایجاد ثبات در مفصل بعد از جراحی عمل می کند و مفصل را در موقعیت دلخواه محکم می کند. در صورت پارگی کامل رباط مچ دست ممکن است جراحی باشد ، به عنوان مثال در مورد پارگی انگشت شست، یا اگر یک رباط همراه با یک قطعه استخوان از بین برود.

در صورت وجود احتمال وجود جراحی ، ممکن است جراحی نیز در نظر گرفته شود درد ممکن است مزمن شود و عملکرد مفصلی را برای همیشه محدود کند. جراحی معمولاً در صورت وجود آسیب قدیمی یا آرتروز که قبلاً اتفاق افتاده باشد ، انتخاب می شود. با این حال ، در صورت آسیب دیدگی تازه ، آرتروسکوپی مفصل (نگاه کنید به: آرتروسکوپی مچ دست) اگر اشعه ایکس نتیجه مشخصی ایجاد نکند ، هنوز هم می تواند انجام شود.

اگر فضای مفصلی کاملاً واگرایی کشف شود ، رباط معمولاً از طریق یک برش در پشت دست و باز بخیه می شود. استخوان ها به طور موقت با سیم به یکدیگر متصل می شوند. در مورد رباط پاره شده قدیمی ، ممکن است در بعضی موارد رباط به خودی خود دوباره رشد کرده باشد ، اما ممکن است طولانی باشد. با روش های الکتروشیمیایی می توان تا حدی این را اصلاح کرد.

با این حال ، در اکثر موارد ، بازسازی باز ضروری است ، که یک روش جراحی سخت است. اگر آرتروز قبلاً اتفاق افتاده است (نگاه کنید به: آرتروز مچ دست) ، بازسازی رباط ها دیگر مفید نیستند. در این حالت گزینه های مختلف درمان جراحی در دسترس است.

یک شکل کاملاً علامتی از درمان ، عصب کشی مچ دست است که در آن درد الیاف حاصل از مچ دست قطع می شود. حساسیت و عملکرد حرکتی دست آسیب نمی بیند ، اما در عین حال محدودیت های حرکتی مچ دست ناشی از عمل جراحی برطرف نمی شود. کاهش موثر درد اغلب دائمی نیست.

سایر اقدامات جراحی بر اساس برداشتن فرد یا چندین کارپال است استخوان ها و / یا سفت شدن مچ دست. اگر قسمت بزرگی از مچ دست تحت تأثیر آرتروز قرار گیرد ، سفت شدن کامل در نظر گرفته می شود. این کار با قرار دادن صفحه تیتانیوم در پشت دست انجام می شود.

کشش و دیگر خم شدن مچ دست دیگر امکان پذیر نیست ، در نتیجه محدودیت های قابل توجهی در زندگی روزمره ایجاد می شود. به همین دلیل ، سفت شدن کامل مچ دست به ندرت انجام می شود. به عنوان آخرین گزینه ، و بالاتر از همه به عنوان یک گزینه برای سفت شدن کامل مچ دست ، در نهایت پروتز مچ دست ارائه می شود. استفاده مكرر و مكانيكي مكانيكي از مچ دست باعث مي شود كه اين روش جراحي طاقت فرسايي باشد ، به همين دليل است كه فقط توسط يك جراح دست با تجربه انجام مي شود. با این حال ، یک عمل موفقیت آمیز ، تحرک و آزادی از درد برای مفصل را فراهم می کند.