آرتروسکوپی یک راه خوب برای رسیدن به پایین مزمن و حاد است مچ دست درد و مشکلات آرتروسکوپی یک گزینه جایگزین برای روش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس ، توموگرافی کامپیوتری (CT) و ام آر آی دست (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی). مزیت آرتروسکوپی این است که ضایعات و نقاط مشکل می توانند دقیق تر نشان داده شوند.
معایب آن این است که آرتروسکوپی یک روش تهاجمی است در مقابل تکنیک های تصویربرداری. در یک روش جراحی ، باید به بیمار بیهوشی داده شود (آرام بخش) در یک محیط عقیم ، در حالی که تصویربرداری فقط به یک لحظه کوتاه و بدون تلاش بیشتر نیاز دارد. علاوه بر این ، آرتروسکوپی یک روش بسیار پرهزینه است.
این امر تا حدی به این دلیل است که این روش به تمرین و تجربه حرفه ای پزشک احتیاج دارد و بخشی نیز به این دلیل است که در طی عمل چندین دستگاه و ابزار در اتاق عمل استفاده می شود. یک مزیت عمده دوباره این است که آرتروسکوپی نه تنها برای تشخیص بلکه برای درمان نیز قابل استفاده است. بنابراین گام قابل توجهی جلوتر از مراحل تصویربرداری است.
نشانگر
امروز ، آرتروسکوپی از مچ دست به ندرت به عنوان اندازه گیری صرفاً تشخیصی استفاده می شود. بلکه معمولاً به عنوان بخشی از یک روش تشخیصی و جراحی انجام می شود. آرتروسکوپی برای درمان حاد استفاده می شود مچ دست مشکلات ، به عنوان مثال پس از آسیب های مختلف (شکستگی مچ دست).
در طی آرتروسکوپی ، شکستگی می تواند دوباره جابجا شود (برگردانده شود) و در جای خود ثابت شود. آرتروسكوپي اغلب مي تواند آسيب هاي همزمان در آن را نشان دهد شکستگی منطقه ای که نمی توان با استفاده از تکنیک های تصویربرداری تجسم کرد. زمینه دیگر کاربرد شکایات مزمن مچ دست است (به عنوان مثال مچ دست) آرتروز) بیماران معمولاً پس از مدتها برای معالجه آرتروسکوپی مراجعه می کنند ، زیرا روشهای متداول نتوانسته اند به تشخیص روشنی برسند یا مشکل را برطرف کنند.
آماده سازی برای آرتروسکوپی
در طی آرتروسکوپی ، یک شبکه زیر بغل بیهوشی معمولاً انجام می شود. این بدان معناست که تارهای عصبی که از طریق ناحیه زیر بغل به شانه بازو می رسند ، در زیر بغل بیهوش می شوند ، به طوری که بیمار دیگر هیچ حسی از بازو از شانه به پایین ندارد. اگر از قبل مشخص شده باشد که این یک روش طولانی تر و پیچیده تر است ، می توان از بیهوشی نیز استفاده کرد که در آن بیمار لوله گذاری می شود.
مزیت زیر بغل بیهوشی این است که بیمار هنوز قادر به برقراری ارتباط است و در صورت تمایل می تواند آرتروسکوپی را دنبال کند. علاوه بر این ، بسته به دلیل آرتروسکوپی ، یک بازوی بی خون یا تورنیته بر روی بازوی آسیب دیده قرار می گیرد. در تورنیکت ، خون از ورود به بازو جلوگیری می شود ، به عنوان مثال با تورم a فشار خون دستبند زدن بازو با فشار بیش از فشار خون سیستولیک.
این بازو را به حالت کم خونی (ایسکمی) دلیل این امر این است که خون از دست دادن در ناحیه محل جراحی می توان جلوگیری کرد. یکی دیگر از مزایای آن این است که محل جراحی از آن خالی است خون و بنابراین دیدن آن برای پزشک آسان تر است.
از تورنیکت برای بیماریهای مزمن مچ دست استفاده می شود. تورنیکت هنگامی استفاده می شود که اخیراً ضربه ای وجود داشته باشد که قرار است توسط آرتروسکوپی درمان شود. در این روش ، یک تورنیکت نیز با استفاده از یک دست بند ایجاد می شود بازو.
قبل از اینکه کاف کاملاً باد کند ، خون در بازو فشرده می شود. این کار با محکم پیچاندن بازو انجام می شود. وقتی این فرآیند بسته بندی تمام شد ، کاف کاملاً باد می شود و بازو در حالت بی خون می ماند.
علاوه بر این به بیهوشی، موقعیت خاصی از بیمار در حین آماده سازی انجام می شود. هدف اصلی این کار استفاده از کشش در مفصل مورد آرتروسکوپی است. کشش برای گسترش فضای مشترک لازم است.
این تنها راه جراح برای داشتن دید کافی از مفصل است. این کشش با کمک دختر گیرها یا آستین های کششی ایجاد می شود. این یک لوله مانند بافتنی است که از نوک آن بسته می شود.
با طرف باز ، لوله به داخل فشار داده می شود انگشت و محکم تر در نوک بسته قلاب وجود دارد که می توان آستین کششی را تحت آن قرار داد. چنین آستین های کششی به شاخص ، وسط و حلقه متصل می شوند انگشت و سپس در حالت عمودی یا افقی محکم می شود. انتخاب موقعیت بستگی به دلیل آرتروسکوپی و پزشک معالج دارد.
