بی حسی نخاعی چگونه انجام می شود؟
بی حسی نخاعی معمولاً اندکی قبل از عمل اعمال می شود. برای پنچر شدن، بیمار می تواند دراز کشیده یا نشسته باشد. در این حالت ، از بیمار خواسته می شود به اصطلاح "قوز گربه" ایجاد کند ، یعنی کمر را تا حد ممکن خم کند. این باید فاصله بین مهره های منفرد را افزایش دهد.
برای ساختن پنچر شدن محل استریل ، ضد عفونی کننده به پشت پاشیده می شود. لمس اجسام مهره ها پزشک را قادر می سازد تا محل صحیح را پیدا کند پنچر شدن سایت در پشت قبل از قرار دادن سوزن پنچری ، ناحیه مربوط به پوست با سوزن بسیار نازک تری به صورت موضعی بیهوش می شود.
بنابراین ، استفاده از بیهوشی نخاعی معمولاً دردناک تلقی نمی شود. سوزن پنچری چند سانتی متر زیر سطح پوست به فضای نخاعی وارد می شود. این جایی است که بی حسی موضعی، یعنی دارویی که باعث درد راحت شود ، تزریق می شود.
در مقابل قرار دادن کاتتر برای مدت زمان طولانی تر ، این روش "تک شات" نامیده می شود. قرار دادن چنین کاتتر پلاستیکی نازکی ، همانطور که در مورد کاتتر periduary رخ می دهد ، برای تأمین مداوم بی حسی موضعی در طی مراحل جراحی طولانی تر یک مزیت بیشتر در مقایسه با تک شات این است که تجویز مداوم دارو آزادی از آن را تضمین می کند درد حتی در روزهای بعد از عمل
در کل ، استفاده از یکی از ستون فقرات بیهوشی معمولاً بیش از ده دقیقه طول نمی کشد. دوره بین تزریق بی حسی موضعی و شروع عمل فقط چند دقیقه طول می کشد. به منظور بررسی اینکه آیا ستون فقرات است بیهوشی به درستی کار می کند ، از بیمار خواسته می شود که یک محرک سرماخوردگی را ارزیابی کند.
این کار معمولاً با پاشیدن مواد ضد عفونی کننده روی پاها انجام می شود. از آنجا که احساس دما و درد احساس به همان اندازه توسط بیهوشی موضعی، احساس نکردن محرک سرماخوردگی به این معنی است که این ناحیه نسبت به درد نیز حساس نیست. هنگام ترکیب ستون فقرات و بیهوشی عمومی، SPA ابتدا انجام می شود ، زیرا بیمار می تواند اطلاعات مربوط به احساس دما را در طی یک محرک سرماخوردگی به پزشک ارائه دهد.
