مقدار مصرف | بی حسی نخاعی

مقدار مصرف

هیچ دوز یکنواختی برای وجود ندارد بیهوشی نخاعی. این به این دلیل است که هر فرد واکنش متفاوتی نسبت به دارو نشان می دهد. این می تواند به دلیل قد متفاوت جسمی یا الگوهای واکنش فردی باشد.

با این حال ، متخصصان بیهوشی بسیار مضطرب هستند که دوز مصرفی را برای مقابله با عوارض جانبی خطرناک تا حد ممکن پایین نگه دارند. پرمصرف ترین بی حس کننده های موضعی عبارتند از: علاوه بر بیهوشی های موضعی ، مخدرها امروز نیز داده شده است. دلیل این امر این است که با دوز کمتری از بی حس کننده های موضعی بدون درد طولانی تر هنوز هم می توان به دست آورد. مواد افیونی معمول برای بیهوشی نخاعی عبارتند از:

• بوپیواکائین (4-20 میلی گرم)
• لیدوکائین (50-75 میلی گرم)
• روپیواکائین (10-15 میلی گرم)
• فنتانیل (20-25 میکروگرم)
• سوفنتانیل (2.5-10 میکروگرم)

آیا گزینه های دیگری برای بی حسی نخاعی وجود دارد؟

بی حسی نخاعی در مقابل PDA

به منظور مقایسه هر دو شکل از بیهوشی، باید روش کار و اثر مورد نظر را در نظر گرفت. در هر دو روش مشترک است که بیمار برخلاف بیهوشی عمومی هنوز بیدار است. این مزیت این است که می توان از خطرات خطرناک بیهوشی عمومی جلوگیری کرد و بیمار می تواند راحتتر همکاری کند.

یک نخاع بیهوشی برای کارهای سبک تر در نیمه تحتانی بدن نشان داده شده است. مزیت بیهوشی نخاعی این است که بیمار هیچ احساسی ندارد درد به صورت موضعی پس از چنین بیهوشی و اینکه عضلات وی نمی توانند خودسرانه منقبض شوند. این کار عمل را بسیار آسان می کند و خطر آسیب به بیمار را کاهش می دهد.

از طرف دیگر ، بیهوشی اپیدورال ابزاری رایج در است درد درمان. بسته به دوز ماده بیهوشی ، می توان بر میزان بیهوشی تأثیر گذاشت. بنابراین ، در غلظت های کم بیهوشی ، عمدتا رشته های عصبی نازک مسدود می شوند ، که عامل انتقال آن هستند درد.

فقط در دوزهای بالاتر پزشک می تواند با این روش بیهوشی به فلج موقتی عضله دست یابد. دلیل این امر این است که رشته های عصبی حرکتی بسیار ضخیم تر از رشته های حسی هستند. این روش نیز بین ستون فقرات متفاوت است بیهوشی و بی حسی اپیدورال.

در بی حسی نخاعی ، ماده بی حس کننده به مشروب تزریق می شود. مایع مغزی نخاعی تمام رشته های عصبی سلول را احاطه کرده است نخاع، به طوری که بیهوشی می تواند به سرعت توزیع شود و اثر بر این اساس شروع به اثر می کند. این کار فقط در چند دقیقه قابل انجام است.

در حالی که در بیهوشی نخاعی ، سخت است منینژ (dura mater) برای رسیدن به مشروب ، باید سوراخ شود بی حسی اپیدورال متخصص بیهوشی در فضای به اصطلاح اپیدورال ماده بیهوشی می دهد. این ماده ماده دورا را احاطه کرده و عمدتا شامل آن است خون عروق. در مقابل بی حسی نخاعی ، ماده بیهوشی بسیار کندتر به رشته های عصبی می رسد ، بنابراین اثر مورد نظر به تأخیر می افتد. به عنوان یک قاعده ، مدت زمان بیشتر از 15 دقیقه نیست. علاوه بر این ، پزشک به ندرت به فلج اندام تحتانی دست پیدا می کند ، زیرا این اثر فقط در غلظت های زیادتر اتفاق می افتد بیهوشی.