عوارض جانبی | پاراستامول در دوره پرستاری

اثرات جانبی

پاراستامول می تواند عوارض جانبی ایجاد کند ، اما لزوماً در همه افراد رخ نمی دهد. هر فرد واکنش متفاوتی به دارو نشان می دهد. به ندرت انجام می شود پاراستامول منجر به تغییر در خون ارزش ، به این معنی که در موارد نادر افزایش در کبد آنزیم ها را می توان در آزمایشگاه یافت.

به ندرت تغییرات دیگری در آزمایشگاه رخ می دهد ، مانند عدم وجود پلاکت، کمبود رنگ سفید خون سلول ها ، عدم وجود برخی موارد مشخص گلبول های سفید خون (گرانولوسیت ها) یا حتی کمبود تمام سلول های خونی. به ندرت ، واکنشهای شدید پوستی مانند سندرم استیونز جانسون ، نکرولیز سمی اپیدرمال یا بثورات پوستی عمومی حاد رخ می دهد. واکنشهای حساسیت بالا می تواند به عنوان یک عارضه جانبی هر دارویی رخ دهد ، از جمله: قرمز شدن ساده پوست تا کهیر ، تورم حنجره، تنگی نفس ، عرق کردن ، تهوع، رها کردن خون فشار و حساسیت شوک.

در صورت بروز چنین عوارض جانبی شدید ، درمان باید قطع شود. افراد به ویژه حساس ممکن است دچار اسپاسم برونش ، به اصطلاح آسم ضد درد شوند ، که ناشی از داروهای ضد درد. توجه به این نکته ضروری است که مصرف بیش از حد دوز پاراستامول می تواند شدید ایجاد کند کبد خسارت. در صورت مصرف طولانی مدت و دوزهای بالاتر ، پاراستامول می تواند باعث ایجاد آن شود سردرد, خستگی و عصبی بودن اگر دارو به مدت طولانی مصرف شود و ناگهان قطع شود ، عضله درد ممکن است ایجاد شود

تداخلات

اگر پاراستامول همزمان با دارو مصرف شود نقرس داروی پروبنسید ، دفع پاراستامول کاهش می یابد ، بنابراین اثر طولانی تری دارد. در این حالت دوز پاراستامول باید کاهش یابد. مصرف داروی ضد التهاب سالیسیلامید به همراه پاراستامول ممکن است باعث شود پاراستامول در بدن بیشتر بماند و تجمع یابد. قرص خواب و داروهای ضد صرع مانند فنوباربیتال ، فنیتوئین, کاربامازپین و ریفامپیسین و الکل باعث تجزیه پاراستامول به یک محصول متابولیک سمی می شوند.

این بدان معنی است که پاراستامول در ترکیب با این داروها می تواند برای داروهای سمی ایجاد شود کبد حتی در دوزهای پایین اگر پاراستامول بیش از یک هفته مصرف شود ، اثر رقیق کننده های خون (ضد انعقاد) را افزایش می دهد. در مقابل ، مصرف گاه به گاه پاراستامول هیچ تاثیری در رقیق شدن خون ندارد.

مصرف پاراستامول و ایدز داروی زیدوودین گاهی اوقات منجر به ایجاد کمبود برخی می شود گلبول های سفید خون، گرانولوسیت های نوتروفیل. بنابراین پاراستامول فقط باید همراه با این ماده فعال بعد از توصیه پزشک مصرف شود. کلرسیرامین دارو (درمان با متابولیسم چربی اختلالات) جذب پاراستامول به بدن و اثر آن را کاهش می دهد.