تشخیص تنگی کانال نخاع
بیماران تاریخچه پزشکی (anamnesis) ، با نشانه های کانال نخاعی تنگی ، راه رو به جلو را نشان می دهد. با این حال ، بیشتر اوقات علائم مشخص بیماری توضیح داده می شوند. تصویر بالینی و سطح کانال نخاعی معمولاً فقط با یافته های معاینه نمی توان تنگی را تعیین کرد.
تکنیک های تصویربرداری به تشخیص بیماری و میزان آن کمک می کند. در اصل می توان اشعه ایکس ستون فقرات را به عنوان تشخیص اساسی تصویربرداری توصیف کرد. اشعه ایکس بینشی در مورد وضعیت نخاعی به پزشک معالج می دهد.
علاوه بر این ، تغییرات استخوانی (کلسیم کاهش نمک ، انحنای ستون فقرات ، یک مهره شکستگی، مفصل مهره آرتروز, بدن مهره ضمیمه ها) و تحلیل رفتن دیسک قابل تشخیص است. کانال نخاعی خود تنگی در اشعه ایکس معمولی به طور مستقیم قابل تشخیص نیست. این امر به تکنیک های تصویربرداری مقطعی مانند CT (توموگرافی کامپیوتری) و MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) نیاز دارد که می تواند عرض کانال نخاع را از طریق برش های عرضی آنها به تصویر بکشد.
تصویربرداری مقطعی (CT و MRI ستون فقرات کمری یا گردنی ، یا با ماده حاجب یا بدون ماده حاجب) اجازه می دهد تا درد به یک عصب خاص یا بخش نخاعی اختصاص داده شود. با کمک معاینه CT (توموگرافی کامپیوتری) ، می توان به س questionsالات دقیق تر در مورد ساختار استخوانی پاسخ داد (به عنوان مثال تنگی کانال نخاعی, بدن مهره شکستگی) با این وجود ، حتی در تشخیص ستون فقرات از ارزش بیشتری برخوردار است ، MRI ستون فقرات کمری یا گردنی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) است که علاوه بر ساختارهای استخوانی ، به مراتب بهتر از CT است و همچنین ساختارهای بافت نرم (دیسک های بین مهره ای ، ریشه های عصبی ، رباط ها).
تمام بیماری های فوق الذکر را می توان با MRI ستون فقرات کمری یا گردنی تشخیص داده و به یک قسمت خاص نخاعی اختصاص داد. میلوگرافی معاینه ای را توصیف می کند که در آن ماده حاجب به کیسه دورال به بیمار تزریق می شود. کیسه دورال اطراف را گرفته است نخاع و در ستون فقرات کمر تحتانی ، ناحیه اطراف شروع عصب قبل از خارج شدن از کانال نخاع است.
با مخلوط کردن مایع عصب و ماده حاجب ، س specificالات خاصی در مورد نخاع می توان پاسخ داد پس از تزریق ماده حاجب ، معمولاً از تصاویر ستون فقرات (به صورت خمش و کشش) برای تشخیص عصب گرفته می شود /نخاع فشرده سازی در یک موقعیت عملکردی. با این حال، میلوگرافی در موقعیت غالب خود توسط MRI جایگزین شده است ، که تا حدی به این دلیل است که تجویز ماده حاجب خطر خاصی - البته کم - از عوارض را به همراه دارد.
با این حال ، این مزیت را به وجود می آورد که می توان تصاویر ستون فقرات را تحت استرس (به عنوان مثال با ایستادن بیمار) و در برخی از موقعیت های بدن بدست آورد. ام آر آی تاکنون قادر به انجام این کار نبوده است. همزمان، تنگی کانال نخاعی غالباً به سی تی اسکن نیاز دارد که به دلیل وجود ماده حاجب (myelo-CT) برای برخی سالات معنادارتر است و از نظر ارزیابی نخاع حتی از MRI برتر است. به منظور حذف آسیب عصبی یا برای تعیین درجه آسیب عصبی ، باید معاینات گسترده انجام شود. این را می توان با استفاده از یک معاینه عصبی تخصصی و تعیین پارامترهای نوروفیزیولوژیک (به عنوان مثال سرعت هدایت عصب) انجام داد.
