تعریف سندرم رینود

سندرم رینود (RS) - به طور عامیانه سفید نامیده می شود انگشت بیماری - (مترادف: بیماری رینود ، بیماری رینود ، ICD-10 I73.0) اختلالات گردش خون دست یا پا ناشی از وازواسپاسم (اسپاسم عروقی).

سندرم رینود اولیه را می توان از سندرم رینود ثانویه تشخیص داد:

  • اولیه سندرم رینود - وازواسپاسم انگشتان که عمدتا توسط آن ایجاد می شود سرد، اما همچنین توسط احساسات (= اختلال گردش خون عملکردی).
  • دوم سندرم رینود - وازاسپاسم ، که علائم بیماری های زمینه ای مختلف است (= اختلال گردش خون ساختاری).

نسبت جنسیت: نسبت مردان و زنان برای سندرم اولیه رینود 1: 5 است.

اوج فرکانس: سندرم اولیه رینود معمولاً در سنین 20 تا 40 سالگی رخ می دهد. علائم در دوران بلوغ یا بعد از آن بروز می کنند و اغلب پس از آن فروکش می کنند. يائسگي (یائسگی زنان). سندرم رینود ثانویه برای اولین بار معمولاً پس از دهه 3 زندگی ظاهر می شود.

گزارش شده است که شیوع سندرم رینود اولیه و ثانویه 5-10٪ در اروپا و آمریکای شمالی است. در آلمان شیوع سندرم اولیه رینود حدود 3٪ از جمعیت است.

دوره و پیش آگهی: سندرم اولیه رینود معمولاً بی خطر است و به موارد خاصی نیاز ندارد درمان. با گرم نگه داشتن انگشتان یا پاها می توان علائم را خنثی کرد. در سندرم رینود ثانویه ، بیماری زمینه ای باید درمان شود.