درمان
درمان قارچ ها توسط گروهی از داروها به نام تضمین می شود ضدمیکوت.آنها نیستند آنتی بیوتیک ها به معنای کلاسیک ، اما به دلیل نوع عملکرد کمی متفاوت آنها داروهای قارچی محسوب می شوند. بسته به نوع قارچ ، داروی مختلف قارچی استفاده می شود. داروهای عمدتا قارچی با مهار آنزیمی که برای ساختار سلول قارچ لازم است عمل می کنند.
با این مهار قارچ از بین می رود و دیگر نمی تواند تکثیر شود. این گروه از اثرات شامل داروهایی مانند مورفولین ، پیرول و آزول (به عنوان مثال Clotrimatzol - Canesten®) است. به اصطلاح سازندهای منافذ ، که آمفوتریسین و نیستاتین متعلق ، اطمینان حاصل شود که غشای سلولی قارچ از بین رفته و قارچ می میرد.
سپس داروهایی وجود دارند که سنتز DNA سلول ها را مهار می کنند و بنابراین اطمینان می دهند که قارچ از بین می رود و نمی تواند بیشتر تکثیر شود. گروه 5 فلورسیتوزین به این ماده تعلق دارد. داروها باید چند هفته به طور مداوم استفاده شوند.
بعضی اوقات لازم است که دارو به صورت سیستمیک مصرف شود (یعنی به صورت قرصی که در بدن کار می کند). در مناطق دیگر ، به عنوان مثال در مورد قارچ پوستی ، یکبار استفاده از آن به عنوان پماد کافی است. در اینجا ، ماده فعال است نیستاتین بالاتر از همه استفاده می شود
کاندیدا آلبیکنس
Candida Albicans قارچی از گروه مخمرها است. این قارچی است که متعلق به اصطلاحاً قارچ های آسیب شناختی عاملی است ، یعنی عوامل بیماری زایی که فقط در برخی شرایط باعث آسیب می شوند. اغلب مخمرها در بدن و در بدن انسان یافت می شوند و نیازی به درمان ندارند و بیماری ایجاد نمی کنند.
به طور کلی عفونت با کاندیدا آلبیکانس کاندیدیازیس نام دارد. به خصوص در بیماران مبتلا به نقص ایمنی ، مانند بیماران HIV یا بیمارانی که بیماری های همزمان شدیدی دارند (دیابت mellitus) ، Candida albicans می تواند منجر به شروع یک بیماری شود. کاندیدا آلبیکانس می تواند علائمی بر روی پوست ایجاد کند و عفونت برفک می تواند در روده یا ناحیه مری و گلو ایجاد شود.
درمان عفونت کاندیدا توسط نیستاتین یا فلوکونازول. در هر صورت باید از بیماری سپسیس کاندیدا خودداری شود ، زیرا تهدید کننده زندگی است شرط و به سرعت قابل درمان است. قارچ های کاندیدا اغلب می توانند سالها روی پوست یا غشاهای مخاطی باقی بمانند بدون اینکه علائمی ایجاد کنند.
در برخی از زمان ها و به دلایل خاص ، آنها بیش از حد تکثیر می شوند به طوری که دلایل خود را سیستم ایمنی بدن دیگر نمی تواند عامل بیماری زا را تحت کنترل نگه دارد. این منجر به شیوع بیماری می شود که باید درمان شود. یا قارچ مخمر در واژن
