تست سنگ سنگی
در آزمایش به اصطلاح فینکلشتاین ، پزشک انگشت شست بیمار را گرفته و سعی می کند دست را به سرعت در جهت زخم حرکت دهد. اگر یک تاندوواژینیت حضور دارد ، قوی است درد در ناحیه شعاع رخ می دهد. در طی آزمایش آیشوف از بیمار خواسته می شود که انگشت شست دست دردناک را روی کف دست خود قرار داده و آن را با انگشتان دیگر محصور کند.
پس از آن دست توسط دکتر در جهت کوچک حرکت می کند انگشت. بیماران مبتلا به تاندوواژینیت گزارش شدید درد در طول این آزمایش به بازو تابش می کند. علاوه بر توصیف علائم ، اطلاعات در مورد فعالیت حرفه ای و فعالیتهای احتمالی اوقات فراغت نیز از اهمیت زیادی برخوردار است.
کارمندان ادارات ، نوازندگان و ورزشکاران معمولاً از این رنج می برند تاندوواژینیت خیلی بیشتر مرحله دوم در تشخیص تاندوواژینیت است معاینهی جسمی از بیمار با لمس ناحیه بدن آسیب دیده ، درد معمولاً شدت آن افزایش می یابد.
علاوه بر این ، به اصطلاح "صداهای خردکن" اغلب هنگام حرکت مفصل آسیب دیده ، که در اثر مالش ملتهب ایجاد می شود ، قابل تشخیص است. غلاف تاندون بیش از استخوان اگر یافته ها نامشخص باشد ، ممکن است لازم باشد که معاینات بعدی نیز آغاز شود. علاوه بر یافته ها و علائم جسمی ، خون از آزمون می توان برای تشخیص مارکرهای خاص التهاب استفاده کرد.
در حضور تاندوواژینیت ، خون شامل عمدتا بالا گلبول های سفید خون و مقادیر CRP. علاوه بر علائم کلاسیک التهاب ، خون تجزیه و تحلیل با تشخیص یک عامل خاص روماتوئید همچنین اطلاعاتی را در مورد تشخیص فراهم می کند. آماده سازی یک اشعه ایکس یا MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) نیز می تواند در تشخیص تاندوواژینیت مفید باشد.
درمان
انتخاب روش درمانی مناسب برای تاندوواژینیت اساساً به علل آن بستگی دارد. اشکال عفونی معمولاً به درمان آنتی بیوتیکی نیاز دارند ، در حالی که انواع غیر عفونی به تسکین ، تسکین درد و فیزیوتراپی نیاز دارند. علاوه بر این ، درمان تاندوواژینیت به میزان و همچنین به دفعات بروز علائم بستگی دارد.
برای اکثر بیماران مبتلا ، یک دارو درمانی برای از بین بردن علائم کاملاً کافی است. خصوصاً چنین داروهای ضد درد (مسکن ها) ، که در گروه داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی قرار دارند ، می توانند به طور موثر درد تسکین دهنده در ناحیه مفصل آسیب دیده را تسکین دهند. هنگام انتخاب مسکن ، داروهای ضد التهاب باید وسیله انتخاب شما باشد.
این موارد علاوه بر تسکین درد ، می توانند روند بیماری را در خود داشته باشند و باعث بهبود سریع غلافهای تاندون شوند. علاوه بر تسکین درد ، بی حرکتی مفصل آسیب دیده نیز در درمان تاندوواژینیت نقش بسزایی دارد. استفاده از بانداژهای پشتیبان و استفاده از پمادهای ضد التهابی یا کرم ها از نظر بیشتر بیماران مفید است.
در صورت اشکال مزمن تاندوواژینیت یا بیمارانی که غالباً از تاندوواژینیت رنج می برند ، ممکن است لازم باشد آتل به اصطلاح زنجیره ای تنظیم شود. آتل تاب ، آتل سازگار با علائم استرس مکانیکی است که علائم فشرده سازی خارجی ناحیه آسیب دیده را کاهش می دهد. نکته دیگری که در درمان تاندوواژینیت نباید نادیده گرفته شود ، تنظیم شرایط کار است.
بیمارانی که زیاد با کامپیوتر کار می کنند باید به صفحه کلید ارگونومیک و موش تغییر کنند. در نهایت ، اشکال غیر عفونی تاندوواژینیت تنها با کاهش فشار کاذب و بیش از حد قابل کنترل است. در مورد اشکال مزمن تاندوواژینیت ، استفاده از بی حس کننده های موضعی یا آماده سازی حاوی کورتیزون همچنین می تواند در نظر گرفته شود. اصلاح جراحی غلاف تاندون دستگاه به ندرت لازم است. این گزینه درمانی عمدتاً مربوط به آن دسته از بیمارانی است که علی رغم کافی بودن ، هیچ یا فقط بهبودی جزئی در مشکل درد حاصل نشده است درد درمانی و تغییر در شرایط زندگی. با تقسیم مبتلایان غلاف تاندون، تسکین دائمی علائم تاندوواژینیت را می توان در بیشتر موارد تضمین کرد.
تمام مقالات این مجموعه:
