تشخیص | عضله پاره شده

تشخیص

پارگی عضله با کمک تکنیک های تصویربرداری قابل مشاهده است. این شامل می شود سونوگرافی و معاینات چرخش هسته ای. آزمایشات عملکرد عضلات نیز انجام می شود. خونریزی بسیار شدید می تواند منجر به عوارضی در تشخیص شود.

درمان

چندین گزینه درمانی وجود دارد: بسته به شدت آسیب ، در چند روز اول می توان درمان های مختلفی انجام داد. به محض رهایی از بیمار درد، فیزیوتراپی یا PNF را می توان شروع کرد. PNF یک تسهیل عصبی عضلانی اختصاصی است.

این یک روش درمانی است که هدف آن بازگرداندن رفتار حرکتی آسیب دیده است. این یک فیزیوتراپی ، کار درمانی و گفتاردرمانی روش درمان هدف PNF ارتقا the تعامل بین عضله و عصب و در نتیجه تحکیم الگوی حرکتی است.

با این حال ، منفعل است کشش عضله تا هفته 8 بعد از پارگی عضله ممکن نیست. فعال کشش، به شرطی که بدون درد باشد ، معمولاً زودتر امکان پذیر است. در مورد صدمات بسیار جدی ، در نهایت عمل ضروری است.

این خصوصاً برای ورزشکاران نشان داده می شود ، زیرا عضله بدون جراحی نمی تواند به طور خود به خود و به همان میزان بازسازی شود. عضله پاره شده تقریباً به هم بخیه زده می شود کبودی حذف شده است.

سپس عضله عمل شده باید حداقل چهار هفته بی حرکتی شود تا بهبودی خوبی حاصل شود. به طور معمول ، فیزیوتراپی مقوی عضلات بلافاصله پس از عمل شروع می شود. این نیز با وجود a انجام می شود گچ قالب.

• بازسازی خود بدن: بلافاصله پس از آسیب عضلانی ، مکانیسم های بازسازی بدن خود شروع به کار می کنند ، که شبیه واکنش های التهابی است. خون لخته شدن و جذب خون از بافت صورت می گیرد. از آنجا که این مکانیزم ها بلافاصله پس از آسیب دیدگی رخ می دهند ، باید از حرکت فعال و غیرفعال عضله آسیب دیده خودداری کرد.

  در بدترین حالت ، این می تواند منجر به خونریزی بیشتر شود. عضله اسکلتی به همین ترتیب از ظرفیت احیا بالایی برخوردار است. در طی بازسازی واقعی عضله ، فیبرهای عضلانی تشکیل می شوند.

  علاوه بر این ، بافت اسکار نیز ایجاد می شود ، که کشش کمتری نسبت به فیبرهای عضلانی دارد. در طی این مرحله ، عضله در معرض پارگی و آسیب دیدگی بیشتر است ، زیرا اجزای مختلفی دارد کشش خواص.

• مراقبت های پزشکی: از آنجا که پارگی شدید عضله منجر به خونریزی شدید می شود ، ابتدا باید این خونریزی متوقف شود. یکی از قوانین به اصطلاح PECH پیروی می کند. PECH مخفف کلمات "RICE؟

  استراحت - یخ - فشرده سازی - ارتفاع ». هدف این قوانین حداقل رساندن خسارت است. برای انجام این کار ، قسمت آسیب دیده بدن ابتدا بی حرکت است (PAUSE).

  خنک سازی کافی باعث کاهش درد و خونریزی (EIS) را متوقف می کند. سرما باعث می شود عروق در بافت آسیب دیده برای فشرده سازی. علاوه بر این ، متابولیسم در بافت کند می شود ، که آسیب بافتی را به حداقل می رساند.

  A باند فشاری سپس می تواند برای ادامه درخواست شود هموستاز (فشرده سازی) سرانجام ، اندام آسیب دیده بهتر است در بالا قرار بگیرد قلب سطح برای ترویج خون بازگشت (موقعیت بالا). این باعث کاهش فشار در بافت آسیب دیده می شود.

  این اقدامات به عنوان کمک های اولیه در مورد پارگی عضله ، اما یک درمان نهایی نیست. تا زمانی که درمان پزشکی انجام نشود ، می توان آنها را توسط لیپرسون ها انجام داد.

• داروهای مختلفی برای درمان اولیه تجویز می شود ، از جمله فیبرینولیتیک ها و آرامبخش عضلانی. فیبرینولیتیک ها باعث انحلال انعقاد می شوند خون در افشاگری از عضله پاره شده.

  آرامبخش عضلانی عضله را شل کنید. علاوه بر این ، داروهای ضد التهاب ، اصطلاحاً داروهای ضد التهاب ، تجویز می شوند.

• برای درمان بیشتر ، از بانداژ نوار عملکردی و بانداژ پماد برای کاهش تورم و تثبیت آن استفاده می شود عضله پاره شده.
• سرانجام ، احتمال وجود دارد الکتروتراپی.
• بعد از روز چهارم ، سونوگرافی درمان را می توان آغاز کرد. اینجا سونوگرافی میکرو ارتعاشات مکانیکی شبه کوچک در عضله ایجاد می کند ، که دارای اثر ماساژ و گرم شدن است. دامنه آنها حدود 8 سانتی متر است. چنین درمانی عضلات را شل می کند و گردش خون را تقویت می کند ، که در نهایت باعث بازسازی می شود.