معرفی
کیسه صفرا برای ذخیره و ضخیم شدن کیسه صفرا عمل می کند صفرا ترشح مورد نیاز برای هضم چربی ، که در تولید می شود کبد. در صورت شکایت به دلیل سنگهای صفراوی (ضخیم شده صفرا ترشح) یا التهاب کیسه صفرا ، برداشتن آن ممکن است لازم باشد. بین جراحی باز از طریق برش شکم و روش اغلب ترجیح داده شده برای برداشتن کیسه صفرا با استفاده از روش سوراخ کلید ، تمایز قائل می شود (لاپاراسکوپی).
این عمل با چند روز بستری در بیمارستان همراه است. پس از برداشتن کیسه صفرا ، معمولاً هیچ محدودیتی اساسی و دائمی انتظار نمی رود ، مشروط بر اینکه هیچ عارضه ای ایجاد نشود. این موارد مانند تمام عملیات امکان پذیر است اما نسبتاً نادر است. مهم است که دستورالعمل های پزشک را دنبال کنید و مدتی بعد از عمل راحت باشید.
مواردی برای برداشتن مثانه صفرا
برداشتن کیسه صفرا ممکن است ضروری باشد ، به عنوان مثال ، سنگهای صفراوی یا التهاب کیسه صفرا باعث ناراحتی مانند درد در قسمت فوقانی شکم راست ، احساس سیری یا تهوع. این علائم به ویژه پس از خوردن غذاهای چرب بروز می کند. سنگ کلیه اغلب در طی یک اتفاق می افتد سونوگرافی معاینه شکم.
با این حال ، مگر اینکه علائم مرتبط وجود داشته باشد (همچنین به عنوان سنگ صفرا بدون علامت شناخته می شود) ، جراحی نشان داده نمی شود. از طرف دیگر ، نشانه های دیگری نیز برای برداشتن کیسه صفرا وجود دارد ، به عنوان مثال ، اگر عضو پس از تصادف یا آسیب دیگر پاره شود. علاوه بر این ، برداشتن جراحی برای موارد نادر بیشتر سرطان ضروری است صفرا مجاری یا کیسه صفرا.
نشانه دیگری برای a کیسه صفرا از بین بردن آن زمانی است که بین مثانه صفرا و اندام دیگری (به عنوان مثال روده) ارتباط وجود داشته باشد. این به عنوان کیسه صفرا شناخته می شود فیستول، که باید همراه با کیسه صفرا برداشته شود. مراحل واقعی جراحی در هر دو روش مشابه است.
ابتدا کیسه صفرا جستجو شده و کمی آزادانه آماده می شود ، یعنی از بافت اطراف به موقعیتی قابل مشاهده در می آید. شریان که اندام را با آن تأمین می کند خون با کلیپ بسته شده است. مجرای صفراوی که کیسه صفرا را با مجاری صفراوی دیگر متصل می کند نیز بسته شده است تا از نشت صفرا به داخل حفره شکم جلوگیری کند.
سپس می توان کیسه صفرا را از کبد. سپس عضو باید بازیابی شود. در جراحی باز می توان کیسه صفرا را مستقیماً خارج کرد.
در روش سوراخ کلید ، آن را در یک کیسه کوچک بازیابی قرار می دهند ، سپس می توان آن را بیرون کشید ، معمولاً از طریق برش کوچک در ناف. سپس لایه های جداگانه دیواره شکم با بخیه ها لایه به لایه بسته می شوند. پس از عمل ، بیمار معمولاً ابتدا به اتاق بهبودی می رود و سپس می تواند دوباره به بخش منتقل شود.
