پیشگیری / جلوگیری از
این س ofال که آیا اپیزیوتومی باید انجام شود پاسخ به این راحتی نیست. مخالفان فرض می کنند که اپیزیوتومی ها تعداد پارینه های پرینه را افزایش می دهند ، در حالی که طرفداران اپیزیوتومی استدلال می کنند که اپیزیوتومی ها از پارگی پرینه جلوگیری می کنند. وقتی س askingال می شود که آیا می توان از بخشهای پرینه جلوگیری یا جلوگیری کرد ، باید توجه داشت که مهمترین چیز جلوگیری از پارگی پرینه است.
اگر یک اپیزیوتومی احتمال دارد ، اپیزیوتومی باید توصیه شود ، زیرا خطرات و مزایای آن به وضوح در برابر مزایا سنجیده می شود. هرچه کودک کوچکتر و بزرگتر ناحیه پرینه بدن زن باشد ، نیاز به اپیزیوتومی کمتر می شود. همچنین گزارش های متعددی وجود دارد که می گوید: فشارهای اجباری هنگام تولد خطر پارگی پرینه را افزایش می دهد.
از نظر پزشکی ارتدوکس ، روند تولد سریع برای ایمنی کودک بسیار مهم است. همچنین گفته می شود که موقعیت های خوابیده به پشت هنگام تولد خطر پارگی پرینه / پارگی پرینه را افزایش می دهد. انجمن های ماما سایر موقعیت های بدن را برای زایمان توصیه می کنند.
مهمترین اقدام برای جلوگیری از اپیزیوتومی یک محافظت ایمن از پرینه است که توسط ماما انجام می شود. محافظت از پرینه یک روش نگهداری است که توسط متخصص زنان و زایمان انجام می شود و بر این اساس لبه های عضلات پرینه را محدود و پشتیبانی می کند. این روش نگهداری تضمین می کند که پرینه کمتر دچار پارگی می شود.
به خصوص کف لگن که به شدت آموزش دیده است به دلیل تنگی عضلانی پایدارتر است و باعث می شود جایی برای کودک متولد نشود ، که خطر اپیزیتومی را بسیار افزایش می دهد. با این حال ، ترک یک کف لگن آموزش ندیده با توجه به عواقب زایمان توصیه نمی شود (خطر ابتلا به بیاختیاری) اگر اپیزیوتومی خیلی طولانی منتظر بماند یا عمداً از آن جلوگیری شود و پریوم پاره شود ، پس با انجام اپیزیوتومی نمی توان این روند را معکوس کرد.
در هر صورت باید از پارگی پرینه جلوگیری شود. به عنوان یک اقدام پیشگیرانه بیشتر ، پرینه ماساژ کمی قبل از تولد توسط باندهای ماما توصیه می شود تا صدای عضلات را کاهش دهد. روغنهای پوستی باید برای پرینه استفاده شوند ماساژ.
التهاب اپیزیوتومی
در اپیزیوتومی ، از چاقوی جراحی برای جدا کردن عضلات ناحیه پرینه استفاده می شود تا در طی مراحل زایمان فضای بیشتری به کودک بدهد. این انتهای عضلات بعد از تولد دوباره بخیه زده می شوند و با باند بسته می شوند. مانند هر زخمی که باید بهبود یابد ، همیشه احتمال التهاب وجود دارد که پس از چنین عملیاتی ایجاد می شود.
خطر التهاب زخم در ناحیه عضلات پرینه نادر است اما نمی توان آن را کنار گذاشت. عفونت در ناحیه برش پرینه معمولاً پس از چند روز اتفاق می افتد. در بیشتر موارد ، از بخیه محلول در خود محلول برای بخیه پرینه استفاده می شود.
اولین علائم عفونت زخم زخم گریان ، قرمز شدن زخم و درد. سپس یک متخصص زنان باید بلافاصله زخم را بررسی کند. بررسی اینکه آیا انتهای عضلات از قبل با هم رشد کرده اند یا شکافی در زخم وجود دارد ضروری است.
در این حالت بخیه باید دوباره اصلاح شود. در صورت عفونت ، درمان باید به سرعت انجام شود. حمام های بابونه دارویی نیستند و می توان به طور مرتب از آنها استفاده کرد.
اگر این کافی نباشد ، درمان با آنتی بیوتیک ضروری است. در این حالت ، باید آماده سازی انتخاب شود که بتواند بدون خطر در دوران شیردهی مورد استفاده قرار گیرد (همچنین به مشکلات مربوط به دوران شیردهی مراجعه کنید). یک مثال می تواند سفوروکسیم 500 میلی گرم 2 بار در روز باشد.
