اپیزیوتومی

معرفی

پرینه نوعی عضله است که در انسان در زیر لگن و اطراف آن قرار دارد مقعد و دستگاه تناسلی پرینه از تعداد زیادی عضله تشکیل شده است که وظایف آنها حفظ ثبات تنه و انجام مراحل نگهداری است. عضلات پرینه اهمیت ویژه ای در حین نگهداری و تولد دارند.

عضلات پرینه همیشه نمی توانند آگاهانه حرکت کنند (معمولاً فقط بعد از آن) کف لگن آموزش). عضلات پرینه همچنین اندام های دستگاه تناسلی خارجی زن را محاصره و محدود می کند. آنها همچنین در هنگام تولد نقش تعیین کننده ای دارند.

عضلات پرینه فقط به میزان محدودی قابل کشش هستند. در حین فرآیند تولد ، کودک از قسمت خارج می شود رحم و از طریق واژن عبور می کند ، که توسط عضلات پرینه حداکثر کشیده می شود. از آنجا که ورود در هنگام تولد ، واژن باید چندین برابر اندازه طبیعی خود کشیده شود ، این خطر وجود دارد که در روند زایمان هم واژن و هم عضلات پرینه پاره شوند.

به منظور پیشگیری از این ، در خانمهایی که انتظار می رود پارگی داشته باشند ، یک قطعه از عضلات پرینه قطع می شود. این باعث افزایش کشش ظرفیت عضله در این ناحیه و کودک می تواند بدون هیچ مشکلی متولد شود. پس از تولد ، انتهای قطع شده عضلات دوباره به هم دوخته می شوند.

در حالی که از هیچ بیهوشی برای اپیزیوتومی استفاده نمی شود (زن در هنگام تولد برشی را احساس نمی کند) ، از بی حسی موضعی برای بخیه زدن استفاده می شود. افرادی که مجبور به انجام اپیزیوتومی هستند معمولاً توسط متخصصان زنان و زایمان در حین تولد خود به خود تصمیم می گیرند. چندین عامل برای این امر تعیین کننده است.

در مرحله اول ، باید در نظر گرفته شود که دهانه خروجی واژن بیمار چقدر باریک است و ماهیچه های پرینه به چه میزان رشد می کنند (یک عضله رشد ضعیف تر در طی روند تولد جای خود را به بدن می دهد و در بیشتر موارد نیازی به برش نیست). ثانیا ، باید بررسی شود که آیا کودک از اندازه متوسط ​​بالاتر است. برای کودکان کوچکتر ، اپیزیوتومی معمولاً لازم نیست ، در حالی که برای کودکان بزرگتر ، اپیزیوتومی اغلب لازم است. و عوارض هنگام تولد

خطرات

در مقایسه با سایر مداخلات جراحی ، خطرات اپیزیتومی نسبتاً کم است. عضلات ناحیه پرینه که بریده می شوند فقط 1-2 سانتی متر برش می خورند. این ناحیه بلافاصله پس از تولد بخیه زده می شود و معمولاً به خوبی بهبود می یابد.

خطرات a وجود دارد التیام زخم اختلال ، یعنی انتهای عضله بخیه زده شده به درستی با هم رشد نمی کنند و نمی توانند فشار را تحمل کنند. در این حالت ، ماهیچه ها می توانند دوباره پاره شوند و زخم عفونی شود. با این حال ، عفونت در این منطقه به ندرت اتفاق می افتد.

همچنین مهم است که با وجود اپیزیوتومی ، لبه خارجی واژن ورود توسط متخصص زنان و زایمان تثبیت می شود. زیرا با وجود اپیزیتومی ، واژن و عضلات اطراف پرینه می توانند به طور غیرقابل کنترل پاره شوند. اشک های پرینه یک عارضه پرهزینه است.

آنها باید بخاطر بخیه زده و یا بازسازی شوند. بعد از انجام اپیزیوتومی ، به دلیل عدم ثبات ، هنوز نمی توان از عضلات این ناحیه به طور کامل استفاده کرد. بنابراین ممکن است بلافاصله پس از تولد ادرار را نتوان به طور معمول نگه داشت. با این حال ، این موقت است بیاختیاری باید به محض رشد عضلات به طور کامل با هم ناپدید شوند. با وجود تمام اقدامات احتیاطی انجام شده ، با این حال می توان ماندگاری طولانی تر و دائمی داشت بیاختیاری بعد از اپیزیوتومی رخ دهد.