انتقاد از روزه داری فاصله ای | روزه داری فاصله ای - واقعا چقدر موثر است؟

انتقاد از روزه داری فاصله ای

پس از آنکه در مدل حیوانی قابل توجه نشان داد که پخ زدن منظم منجر به کاهش وزن بدن می شود و خطر ابتلا به بیماری در بیماری های مزمن قلب و عروق یا دیابت. همچنین سرطان خطر را می توان در مدل حیوانی با پهن کردن فاصله کاهش داد. در مجموع با افزایش فاصله در مدل حیوانی اثر طولانی شدن زندگی نشان داده شد.

مطالعات مربوط به فاصله پاره شده با انسان تاکنون به سختی و فقط در موارد بسیار کمی وجود دارد. در حال حاضر این بخش کوچک از مطالعات اجازه می دهد تا فرض کنیم که اثرات پاره پاره شده در مدل حیوانی نمی تواند به راحتی به انسان منتقل شود. بدیهی است که در مورد کاهش وزن در رابطه با کمک هزینه پارلمانی ، که به طور مداوم در کسری کالری مورد توجه قرار می گیرد ، شکاف فاصله ای بهتر یا بدتر از این ایجاد نمی شود.

همچنین در مورد این س questionال که آیا پخ شدن فاصله می تواند منجر به بهبود متابولیسم گلوکز و در نتیجه کاهش آن شود دیابت بیماری ها ، تاکنون هیچ اطلاعات ایمنی وجود ندارد. با این حال ، مطالعات اخیر بر روی مدل های حیوانی نشان داده است که یک اثر مخالف ، یعنی افزایش خطر ابتلا به دیابت از طریق فاصله خشک دهن، همچنین می تواند یک نتیجه قابل تصور باشد. در مورد این س questionال که آیا فاصله پاره شده می تواند میزان بیماری های دیابت را کاهش دهد ، وضعیت مطالعه به روز است بنابراین دوپهلو است.

مطالعات معتبر طولانی مدت بر روی انسان تاکنون این موضوع را نشان نداده است. از آنجا که انتقاد اصلی در این پوسیدگی به این ترتیب اعمال می شود ، بنابراین به روز این مطالعات که موفقیت های بزرگی را از طریق پاره شدن تعیین می کند ، همه مطالعات مربوط به مدل حیوانی بوده است و تاکنون هیچ مطالعه معنی داری برای پهن شدن پاره شده با انسان وجود ندارد . بنابراین تاکنون هیچ اثبات مطمئنی برای این واقعیت وجود ندارد که فاصله پاره شده در رابطه با کاهش متعارف کمک هزینه پارلمان دارای مزایایی است.

سالهای آینده تحقق این امر را با این وجود مطمئناً جدید خواهد داشت. به نظر می رسد که در اصل فاصله زمانی ، که هم تأثیرات احتمالی دارد و هم مربوط به التزام (در نتیجه پایبندی طولانی مدت) است ، کاملاً بالقوه است. یک نکته دیگر از انتقادات در فاصله زمانی این است که در مورد انتخاب غذا به سختی دستورالعمل ارائه می شود.

بنابراین این خطر وجود دارد که علی رغم دوره های پرفشار در وعده های غذایی ، یک تغذیه ناسالم و نامتعادل اتفاق بیفتد. پهنای شکاف ، بنابراین یک تغذیه مغذی را برنامه ریزی نمی کند. این می تواند موافقان و مخالفانی داشته باشد.