ریشه های شنوایی شناسی و شنوایی شناسی اطفال به اواسط قرن نوزدهم برمی گردد ، زمانی که اولین آزمایش ها بر روی حنجره و معاینه حنجره انجام شد. حنجره در زندگی با استفاده از منابع نوری خارجی این بعداً با کارهای پیشگامانه در گفتار (A. Gutzmann ، 1879) و لکنت زبان (H. Gutzmann). پس از جنگ جهانی دوم ، این موضوع به تدریج به یک رشته مستقل در اروپا تبدیل شد. در کشورهای انگلوساکسون (به ویژه در ایالات متحده آمریکا) این توسعه تحت عنوان عمومی اصطلاح "آسیب شناسی گفتار" و نمایندگان رشته های مختلف (روانشناسان ، فیلسوفان ، زبان شناسان و معلم ها - پزشکان استثنا بودند) گرد هم آورد. در سال 1972 ، اولین کلینیک اختلالات ارتباطی تحت هدایت بیسالسکی در ماینتس تأسیس شد.
امروزه شنوایی شناسی شنوایی و اطفال در آلمان و بسیاری از کشورهای اروپایی به طور محکم استقرار یافته است و با تمام اختلالات صدا ، گفتار و زبان و همچنین کودکی اختلالات شنوایی طبقه بندی از کودکی اختلالات شنوایی ناشی از این واقعیت است که از دست دادن شنوایی در اوایل کودکیدر صورت عدم درمان ، به طور حتم منجر به اختلال رشد گفتار می شود ، زیرا کودک مبتلا نمی تواند صحبت دیگران را بشنود و بنابراین نمی تواند خود آن را توسعه دهد. اگر شنوایی این کودکان فراهم نیست ایدز یا گوش داخلی ایمپلنت با گذشت زمان ، به اصطلاح "مرحله حساس به گفتار" (تا پایان سال 4 زندگی) از بین می رود ، به همین دلیل تشخیص زودهنگام مهم است. اختلالات صوتی علاوه بر بیماریهای ارگانیک ، به اصطلاح اختلالات صوتی "عملکردی" نیز مربوط می شود ، جایی که هیچ بیماری برای درمان جراحی وجود ندارد ، اما مشکل در صدای نادرست و تنفس تکنیک. اختلالات گفتاری شامل ، برای مثال ، اختلالات بیان (بیماریهای اندامهای گفتاری ، مانند بیماریهای عصبی مانند فلج عصب یا بعد از عمل تومور) یا اختلالات فرآیند گفتار (لکنت زبان). اختلالات گفتاریاز طرف دیگر ، بر توانایی زبان شناختی بیمار تأثیر می گذارد ، که می تواند به شدت محدود شود ، به عنوان مثال ، پس از آپوپلکسی (ضربه)، یک ضربه مغزی مغزی (TBI) یا بعد از آن مغز جراحی - زبان باید دوباره آموخته شود این شامل اختلالات رشد زبانی در کودکان نیز می شود که بدون اختلالات زمینه ای شنوایی نیز وجود دارد.
زمینه اصلی کار متخصصان در زمینه شنوایی شناسی و شنوایی شناسی اطفال تشخیص گاهی اوقات بسیار گسترده این بیماری ها و شروع اقدامات لازم است درمان، به عنوان مثال تجویز گفتار درمان. در کلینیک ها یا بخشهای وابسته ، پزشکان فونیاتر نیز روشهای جراحی را انجام می دهند ، به عنوان مثال برداشته شدن تغییرات بافت در تار های صوتی یا برای بهبود کیفیت صدا پس از فلج یا جراحی ("فونوسرجری").
مکتب های متعدد آسیب شناسی گفتار زبان که درمانگران را برای رسیدگی به این اختلالات تربیت می کند ، عمدتا توسط متخصصان در زمینه شنوایی شناسی و شنوایی شناسی کودکان هدایت می شود.
اگرچه این یک تخصص "کوچک" است (که منحصراً به تعداد متخصصان شناخته شده در آلمان اشاره می کند!) ، اما اهمیت آن به دلیل افزایش فراوانی مشکلات رشد گفتار ، به ویژه در کودکان ، دائماً در حال افزایش است. مصرف زودهنگام تلویزیون و عدم ارائه زبان مناسب کودک در زمینه داخلی-از جمله موارد دیگر-دلایل آن است. اختلالات صوتی در روزهای پر سر و صدا و پر سر و صدا ما نیز به طور فزاینده ای رایج شده است.
این شرایط چند سال پیش زمانی مورد توجه قرار گرفت که "متخصص در زمینه شنوایی شناسی و شنوایی شناسی کودکان" در آموزش پزشکی مداوم با برنامه درسی خاص خود شناخته شد.
