کلروفرمزین یک ماده شیمیایی است که برای اولین بار در سال 1950 در فرانسه سنتز شد و به یک عنصر اساسی در ساخت گروه دارویی تبدیل شد داروهای روانگردان به دلیل عملکردش در داخل داروهای روانگردان, کلرپرمازین قدیمی ترین داروی ضد روان پریشی است (که به عنوان داروی اعصاب شناخته می شود).
کلرپرومازین چیست؟
کلروفرمزین یک ماده شیمیایی است که برای اولین بار در سال 1950 در فرانسه سنتز شد و به یک عنصر اساسی در ساخت گروه دارویی تبدیل شد داروهای روانگردان به دلیل عملکردش کلرپرومازین به عنوان یک ماده شیمیایی در گروه فنوتیازین ها قرار دارد. این یک گروه از مواد آلی است که اغلب به عنوان استفاده می شود داروهای, حشره کش ها or رنگ می کند. این دارو در اثر پزشکی خود به عنوان داروی اعصاب با قدرت متوسط طبقه بندی می شود. برای به اصطلاح قدرت نورولپتیک به طور کلی در داروهای اعصاب معمولی اعمال می شود:
هرچه این قدرت برای یک ماده کمتر باشد ، بالاتر است آرام بخش اثر و مقدار برای ایجاد عوارض جانبی مورد نیاز است مقدار بین 25 میلی گرم - 400 میلی گرم منجر به بروز عوارض جانبی در مورد کلرپرومازین می شود.
عمل فارماکولوژیک
کلرپرومازین ، مانند همه نورولپتیک، به طور کلی دارای اثر علامتی است. این بدان معناست که به عنوان دارو با علائم اختلال مقابله و تسکین می بخشد اما علت را از بین نمی برد. این اثر دارویی خود را به طور مستقیم در مغز، جایی که بر متابولیسم انتقال دهنده های عصبی (پیام رسان های شیمیایی سلول های عصبی) تأثیر می گذارد. این ماده اثر مهاری بر روی گیرنده های مختلف (محل اتصال) دارد انتقال دهنده عصبی دوپامین. با کار بر روی این گیرنده های مختلف دوپامین سیستم در سلولهای عصبی مغز، در مقایسه با دیگر اثرات نسبتاً گسترده ای دارد نورولپتیک. بدین ترتیب، آرام بخش، ضد روان پریشی ، ضد هیستامین (ضد آلرژی) ، ضد استفراغ (تأثیرگذار) استفراغ و تهوع) ، و اثرات آنتی کولینرژیک (عضلات و غدد) و ضدآدرنرژیک (م epثر بر اثر اپی نفرین) بر بدن همه در هنگام مصرف کلرپرومازین شناخته می شوند.
استفاده و کاربرد دارویی
کلرپرومازین به عنوان یک داروی روانگردان است آرام بخش و اثرات ضد روان پریشی. این در برابر به اصطلاح از دست دادن واقعیت در اختلالات روانی و بیماری هایی مانند آن موثر است اسکیزوفرنیا or شیدایی. بدین ترتیب با علائمی از جمله مقابله می کند توهم، هذیان ، و همچنین اضطراب و بی قراری. پس از کشف آن ، این ماده قوی در برابر طیف وسیعی از اختلالات روانی ، مانند اضطراب ، توهم یا شیدایی، به دلیل کارآیی گسترده آن. با این حال ، در نهایت ، نشان داده شد که این دارو دارای بالاترین اثر خاص در برابر تحریک روانی-حرکتی است ، که بیشترین شیوع آن در اسکیزوفرنیا. علاوه بر درمان بیماری روانی, نورولپتیک همچنین برای مقابله با علائم مسمومیت با روانگردان استفاده می شود داروهای مانند LSD یا چهارپایه از آنجا که این ماده بیمار را آرام می کند ، اما از بین بردن علائم روانشناختی مانند توهم یا توهم اغلب به اندازه کافی قوی نیست ، داروی نورولپتیک معمولاً به عنوان تنها داروی انتخابی استفاده نمی شود. وقتی کلرپرومازین طبق تجویز پزشکی مصرف می شود ، میانگین است مقدار بسته به سن و وزن 25 میلی گرم تا 400 میلی گرم در روز است و حداکثر دوز آن 800 میلی گرم در روز است.
خطرات و عوارض جانبی
کلرپرومازین یک داروی اعصاب متوسط و قوی است که مربوط به دوز متوسطی برای ایجاد عوارض جانبی است. این موارد هنگام مصرف داروهای اعصاب به خصوص در مدت زمان طولانی اتفاق می افتد و می تواند متنوع باشد. در چنین مواردی عوارض جانبی به اصطلاح اکستراپیرامیدال که اختلالات حرکتی است شایع است. اینها از مرکز نشأت می گیرند سیستم عصبی و شبیه به علائم بیماری پارکینسون. عوارض جانبی دیگری که با دوزهای بالاتر و مصرف طولانی مدت داروی روانگردان رخ می دهد ، هستند آرام بخش و کاهش در خون فشار. با این حال ، پدیده هایی مانند اختلال در تنظیم دما در بدن (گرم شدن سریع یا خنک شدن سریع در دمای مناسب) و واکنش های آلرژیک پوست و کبد اختلال عملکرد نیز رخ می دهد. سایر عوارض جانبی احتمالی ممکن است شامل حساسیت به نور ، ترومبوز (شکل گیری خون لخته در عروق) ، اختلال در قدرت یا اختلالات قاعدگی، و کمبود گلبول های سفید خون (لکوپنی). در موارد نادر ، هپاتوز کلستاتیک به اصطلاح می تواند در طول مصرف کلرپرومازین رخ دهد ، که انسداد سمی آلرژیک است صفرا مجاری با احتقان صفراوی ، که در نهایت می تواند رهبری گاهی اوقات به مرگ آسیب برساند کبد.
