فوزامپرناویر: اثرات ، موارد استفاده و خطرات

ماده فعال پزشکی فوزامپرناویر به اصطلاح ضد ویروسی از خانواده مهارکننده های اعتراض HIV است. این دارو برای درمان عفونت های اچ آی وی استفاده می شود و هدف آن جلوگیری از ایجاد بیماری اچ آی وی است ایدز (مخفف سندرم نقص ایمنی اکتسابی). فوزاپنروویر با نام تجاری Telzir به بازار عرضه شده و توسط GlaxoSmithKline plc ، مستقر در لندن ، انگلیس تولید می شود.

فوزامپرناویر چیست؟

دارو فوزامپرناویر یک عامل ویروس استاتیک است. این یک گروه از داروهای که متوقف می شود ویروس ها از تکرار این دارو به خانواده بازدارنده های HIV پروتئاز تعلق دارد. اینها مواد موثری هستند که به طور خاص از فعالیت تجزیه پروتئین جلوگیری می کنند آنزیم ها ویروس اچ آی وی علاوه بر fosamprenavir ، آماده سازی نلفیناویر و لوپیناویر نیز بخشی از این گروه هستند. با مهار تجزیه پروتئین ، تکثیر ویروس HI بطور قابل توجهی کند می شود. فوزامپرناویر به صورت قرص و به عنوان سوسپانسیون استفاده می شود. سوسپانسیون تعلیق ذرات ریز است که در مایع قرار می گیرند اما محلول نیستند. داروهای حاوی فوزامپرناویر با نسخه پزشک در سراسر اروپا در دسترس است. استفاده مستقل و بدون نسخه پزشک ممنوع است. بنابراین در آلمان نیاز به داروخانه نیز وجود دارد.

اثر دارویی

به عنوان یک عامل ویروس استاتیک ، فوزامپرناویر از تولید مثل HIV در بدن انسان جلوگیری می کند. بر خلاف باکتری, ویروس ها متابولیسم مستقلی ندارند که بتواند با آن تداخل کند داروهای. این باعث می شود درمان of ویروس ها اساساً بسیار دشوارتر است. این به این دلیل است که متابولیسم معمولاً یک هدف قابل دسترسی برای تخریب باکتری را فراهم می کند. بنابراین داروی فوزامپرناویر تجزیه پروتئین ویروس های HI موجود در بدن را هدف قرار می دهد. رخ پروتئین ها (آنزیم ها) توسط فوزامپرناویر و موارد مشابه مهار می شود داروهای مهارکننده های پروتئاز HIV در نتیجه ، دیگر ویروسهای عفونی در سلول میزبان بدن که مورد حمله ویروس قرار گرفته است تولید نمی شود ، زیرا ویروسهای HI به آنزیمی که تولید می کنند (پروتئاز) بستگی دارند تا بتوانند به سلامت حمله کنند. خون سلولها (سلولهای CD-4). تخریب یا دفع فوزامپرناویر عمدتاً از طریق کبد یا مدفوع نیمه عمر برای دفع کامل دارو تقریباً به طور متوسط ​​7 ساعت است.

استفاده و کاربرد دارویی

فوزامپرناویر بصورت انحصاری در ترکیب با سایر داروها به عنوان بخشی از ویروس HIV جامع و کاملاً تحت نظر پزشکی استفاده می شود درمان (درمان ترکیبی). نشانه ای فقط برای استفاده همزمان ازمقدار ریتوناویر یا داروهای ضد ویروسی مشابه. ریتونویر سطح داروی فوزامپرناویر را افزایش می دهد. مقدار روزانه توصیه شده فوزامپرناویر یک قرص روکش دار دوبار در روز است که هر کدام حاوی 700 میلی گرم ماده فعال است. علاوه بر این دو قرص، سایر داروهای HIV (به عنوان مثال 100 گرم) ریتوناویر) باید گرفته شود. بنابراین ، یک بیمار در مجموع چهار نفر را می گیرد قرص در روز (دو قرص فوزامپرناویر و دو قرص ریتوناویر). در مقایسه با درمان با داروی قبلی آمپرناویر ، کاهش قابل توجهی در تعداد وجود دارد قرص روزانه گرفته می شود فوزامپرناویر برای درمان پیشگیرانه اچ آی وی به عنوان بخشی از اصطلاح PrEP (پروفیلاکسی قبل از مواجهه) استفاده نمی شود. دامنه آن محدود به ترکیب HIV است درمان.

خطرات و عوارض جانبی

استفاده از فوزامپرناویر همراه با کم مصرف الزامی است.مقدار ریتوناویر یا سایر داروهای ضد ویروسی. فقط از این طریق می توان به طور م purposeثر به هدف مورد نظر دست یافت. بنابراین هر برنامه باید با پزشک یا داروساز در میان گذاشته شود. استفاده از فوزامپرناویر در صورت افزایش حساسیت ممنوع است (حساسیت) به fosamprenavir ، amprenavir یا سایر اجزای داروهای HIV وجود دارد. داروهای حاوی فوزامپرناویر را نباید با داروهای زیر مصرف کرد:

فوزامپرناویر ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. تا به امروز ، عوارض جانبی زیر گزارش شده است:

  • اسهال
  • افزایش سطح کلسترول خون
  • افزایش سطح چربی_ خون
  • ضعف عمومی و احساس بیماری (همچنین با آن همراه است تهوع, استفراغ و درد شکم).
  • پوست تحریک (تورم ، خارش ، قرمزی)
  • سردرد
  • سرگیجه
  • خستگی
  • بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن در دهان منطقه.
  • افزایش سطح ترانس آمیناز و لیپاز
  • تورم صورت (به خصوص لب ها یا زبان)
  • توسعه سندرم استیونز-جانسون. این یک مورد شدید است پوست واكنشي كه مي تواند نسبتهاي تهديد كننده زندگي را نيز در پي داشته باشد.