زالسیتابین به اصطلاح داروی ضد ویروسی برای خوراکی است حکومت. این دارو به عنوان عضوی از گروه مهار کننده نوکلئوزید معکوس ترانس کریپتاز (NRTI) طبقه بندی می شود داروهای و در ضد ویروس استفاده می شود درمان عفونت HIV
زالسیتابین چیست؟
زالسیتابین متعلق به گروه NRTI است داروهای، که عوامل ضد رتروویروسی هستند. اولین بار توسط Jerome Horwitz در دهه 1960 در ارتباط با آن تولید شد سرطان پژوهش. توسعه بیشتر به عنوان یک دارو برای درمان HIV بعداً توسط ملی ایالات متحده انجام شد سرطان موسسه (NCI). در سال 1992 ، این دارو برای تک درمانی و در 1996 نیز برای ترکیبی تأیید شد درمان. فروش در آلمان در 31 دسامبر 2006 به دلیل معرفی اشکال جدیدتر متوقف شد درمان. زالسیتابین برای درمان بیماران مبتلا به HIV نوع 1 استفاده شد. از نظر ساختاری ، مشتق شده است ، یعنی یک ترکیب شیمیایی اصلاح شده از نوکلئوزید سیتیدین. علاوه بر این ، زالسیتابین آنالوگ دئوکسی سیتیدین است. زالسیتابین یک کریستال سفید است پودر که در محلول است آب.
اثرات دارویی بر بدن و اندام ها
زالسیتابین به شکل توزیع شد قرص. پس از بلعیدن و همچنین جذب، دارو به 5′-تری فسفات فعال دارویی تبدیل می شود. سپس تبدیل با ژنوم ویروسی همراه می شود. از آنجا که گروه هیدروکسیل در مولکول ماده فعال وجود ندارد ، سنتز DNA HI ویروس ها بلافاصله مهار می شود زالسیتابین تقریباً به طور انحصاری در این منطقه حمل می شود خون؛ به پلاسما متصل نیست پروتئین ها. نیمه عمر زالسیتابین حدود دو ساعت است و ارزش بیولوژیکی آن 80 درصد است. با این حال ، بدن فقط از حدود 30 درصد از ماده فعال جذب شده استفاده می کند ، در حالی که بقیه از طریق کلیه - یعنی از طریق کلیه ها - بدون تغییر دفع می شود.
استفاده پزشکی و استفاده برای درمان و پیشگیری.
زالسیتابین تا اواخر سال 2006 به عنوان بخشی از درمان ترکیبی در بیماران مبتلا به HIV نوع 1 استفاده می شد. در طول عفونت ، HI ویروس ها در سلولهای بدن تکثیر شود. تازه شکل گرفته ویروس ها سرانجام آزاد شده و در سراسر بدن پخش می شوند. این منجر به عفونت سلولهای دیگر می شود و بیماری همچنان به سلولهای آلوده ادامه می یابد. به دلیل وجود آنزیم ، زالسیتابین اطمینان می دهد که هیچ DNA جدیدی از ویروس ایجاد نمی شود. تا زمان قطع فروش ، زالسیتابین جایگزینی برای بیمارانی بود که نمی توانند زیدوودین را تحمل کنند یا برای آنها درمان با زیدوودین بی اثر بود. در این بیماران ، زالسیتابین همان اثری را نشان داد دیدانوزین. برای زالسیتابین ، مانند سایر موارد موجود داروهای برای بیماران HIV ، درمان عفونت امکان پذیر نیست. فقط پیشرفت بیماری را می توان به تاخیر انداخت.
خطرات و عوارض جانبی
زالسیتابین ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. اینها به شکلهای مختلف از بیمار به بیمار دیگر خود را نشان می دهند. عوارض جانبی معمولی ضد ویروس عمدتا است سردرد, اسهال, یبوست, تهوع, از دست دادن اشتها، تغییر در درصد چربی بدن، خارش ، یا حتی خستگی. در صورت بروز عوارض جانبی ناشی از زالسیتابین ، مانند واکنشهای آلرژیک شدید (به عنوان مثال ، مشکل تنفس، تورم دهان و صورت یا لب ، کهیر) ، گرفتگی عضلات، احساس سرد, قلب مشکلات (به عنوان مثال (به عنوان مثال ، ضربان قلب خیلی سریع یا خیلی کند) ، خواب آلودگی و سرگیجه, کبد التهاب، بی حسی یا درد در اندام ها (بازوها ، پاها ، دستها ، پاها) ، زخم در دهان و گلو ، شدید تهوع و استفراغ، یا مشکل شدید در بلع. عوارض جانبی مانند تب، استخوان و درد مفاصلو نوروپاتی (بیماریهای محیطی سیستم عصبی) همچنین در طول درمان با زالسیتابین رخ داده است. برای جلوگیری فعل و انفعالات، از داروهایی که ترکیبات فعال آنها می تواند باعث ایجاد نوروپاتی شود ، استفاده نکنید. مصرف همزمان از لامیوودین اثر زالسیتابین را مهار می کند. استفاده از زالسیتابین در بیماریهای موجود نشان داده نمی شود کبد، بیماریهای شناخته شده محیطی سیستم عصبی، و همچنین حساسیت بیش از حد موجود به ماده فعال. در طول درمان ، بیمار خون شمارش باید به طور منظم توسط پزشک بررسی شود. این امر در مورد بیماران مبتلا به موجود نیز صدق می کند پانکراتیت و در بیماران با افزایش الکل مصرف.
