آیا آنتی بیوتیک همیشه استفاده می شود؟ | درمان آندوکاردیت

آیا همیشه از آنتی بیوتیک استفاده می شود؟

معمولا اندوکاردیت توسط باکتری، در این موارد آنتی بیوتیک ها برای درمان استفاده می شوند. با این حال ، اشکال نیز وجود دارد اندوکاردیت که به عنوان مثال توسط یک واکنش خود ایمنی تحریک می شوند. آنتی بیوتیک درمانی پس از آن توصیه نمی شود. آنتی بیوتیک ها بنابراین تقریباً همیشه در اندوکاردیت، زیرا اندوکاردیت تقریباً همیشه ناشی از آن است باکتری در جریان خون که خود را به قلب شیرآلات متداول ترین عوامل محرک هستند استرپتوکوک و استافیلوکوک.

چه مدت آنتی بیوتیک استفاده می شود؟

در آندوکاردیت باکتریایی ، آنتی بیوتیک ها تا زمان بهبودی اندوکاردیت استفاده می شود. بسته به عامل بیماری زا ، سن بیمار و وجود ماده مصنوعی است قلب دریچه ، مدت زمان آن دو تا هشت هفته است. مصرف آنتی بیوتیک دائمی معمولاً پس از آندوکاردیت باکتریایی لازم نیست. با این حال ، پس از بهبود عفونت باکتریایی ، بیماران باید از پروفیلاکسی آنتی بیوتیک استفاده کنند قبل از جراحی دندان برای جلوگیری از عود آندوکاردیت.

اگر به پنی سیلین حساسیت دارید چه کاری انجام می دهید؟

پنی سیلین G داروی استاندارد در آندوکاردیت باکتریایی است که توسط آن ایجاد می شود استرپتوکوک از گروه Viridans یا S. bovis. از آنتی بیوتیک های دیگر می توان در مورد a استفاده کرد پنی سیلین آلرژی ، در بسیاری از موارد به اصطلاح "آنتی بیوتیک های ذخیره" هستند که به عنوان مثال شامل وانکومایسین و تیکوپلانین هستند. اینها در واقع برای استفاده با عوامل بیماری زا با مقاومت بالا در برابر آنتی بیوتیک های استاندارد ذخیره می شوند ، اما هنوز هم در موارد استفاده می شوند پنی سیلین آلرژی و آندوکاردیت.

آنتی بیوگرام چیست؟

آنتی بیوگرام نتیجه آن است مقاومت آنتی بیوتیکی آزمایش پاتوژن. اگر می توان باکتری را در بیمار تشخیص داد خونبه عنوان مثال ، آن را به یک صفحه آگار (یک صفحه آزمایشگاهی ویژه برای کشت) اعمال می شود باکتری و سایر عوامل بیماری زا) برای آزمایش. سپس صفحات کوچک با آنتی بیوتیک بر روی این صفحه قرار می گیرند.

هر یک از این صفحات آنتی بیوتیک حاوی یک ماده فعال متفاوت است. اگر یک پاتوژن به یک آنتی بیوتیک خاص مقاوم باشد ، هنوز هم می تواند در مجاورت این پلاکت آنتی بیوتیک رشد کند. اگر یک آنتی بیوتیک خاص علیه پاتوژن مورد آزمایش موثر باشد ، پاتوژن نمی تواند رشد کند و به اصطلاح "منطقه مهار" تشکیل می شود.

اندازه ناحیه مهار اندازه گیری می شود و می تواند به قدرت آنتی بیوتیک در برابر پاتوژن تبدیل شود. آنتی بیوگرام این نتایج را در یک جدول مشخص خلاصه می کند و کمک مهمی در تصمیم گیری برای استفاده از آنتی بیوتیک درمانی است.