لرزش - به زبان عامیانه به عنوان لرزش شناخته می شود - (ICD-10 R25.1-: لرزش، مشخص نشده) به ریتمیک غیرارادی اشاره دارد انقباض از گروه های عضلانی (یک یا چند قسمت از بدن). دستها اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند ، اما کل بدن نیز می تواند تحت تأثیر قرار گیرد.
رعشه با استفاده از پیشنهاد طبقه بندی انجمن بی نظمی جنبش با توجه به معیارهای زیر طبقه بندی می شود:
- فعال سازی شرط (استراحت ، عمل ، نگه داشتن ، حرکت بدون جهت ، حرکت هدف).
- فرکانس (فرکانس پایین: 2-4 هرتز ، فرکانس متوسط: 4-7 هرتز ، فرکانس بالا:> 7 هرتز).
- شدت یا دامنه
- لرزش خوب
- لرزش متوسط
- لرزش درشت
- مدت زمان بیماری
- وراثت
- علائم دیگر و تاریخچه پزشکی در روشن سازی علت (علت) بیماری زمینه ای مفید است (علائم خارج هرمی مانند آکینزیا (کمبود حرکت در درجه بالا) یا شدت (سفتی عضله) یا پلی نوروپاتی ها (بیماری های محیطی سیستم عصبی)، و غیره.).
به وضوح قابل مشاهده است لرزش می تواند نشانه ای از بیماری های مختلف باشد.
اشکال زیر از رعشه مشخص شده است (برای جزئیات بیشتر ، به "علائم - شکایات" مراجعه کنید):
- لرزش عمل
- نگه داشتن لرزش
- لرزش قصد
- لرزش ایزومتریک
- لرزش حرکتی (لرزش حرکتی)
- لرزش دیستونیک (نگه داشتن فرکانس متوسط و لرزش حرکتی در حدود 5-8 هرتز).
- ترمور اولیه (ET) (ضرب و شتم متوسط ، نگه داشتن فرکانس متوسط و لرزش حرکتی در حدود 5-8 هرتز) - بدون یک بیماری عصبی زمینه ای قابل شناسایی رخ می دهد. شایع ترین شکل لرزش (حدود 1٪ از جمعیت).
- لرزش هولمز (مترادف: لرزش روبرال ، لرزش مغز میانی ، میوریتمی ، سندرم بندیکت) (فرکانس پایین (2-5 هرتز) و دامنه ضرب درشت) - استراحت ، نگه داشتن و لرزش عمدی معمولاً یک طرفه.
- لرزش نوروپاتیک (4-8 هرتز و دامنه ضرب درشت) - لرزش تولید شده به طور مرکزی. معمولاً در بیماران مبتلا به: نوروپاتی حرکتی و حسی عصبی (HMSN) از نوع دمیلینه کننده (CMT 1) یا در نوروپاتی های التهابی (به عنوان مثال ، CIDP ، نوروپاتی در MGUS)
- لرزش ارتواستاتیک (OT ؛ لرزش غیرقابل مشاهده ، با فرکانس بالا (12-20 هرتز ؛ معمولاً در 16 هرتز)).
- لرزش پارکینسون (فرکانس متوسط: 4-7 هرتز).
- لرزش آسیب شناختی
- لرزش فیزیولوژیکی (بدون ارزش بیماری) (ضرب و شتم خوب ، با فرکانس بالا (7-12 هرتز).
- لرزش روانشناختی
- لرزش در حال استراحت
- لرزش فیزیولوژیکی پیشرفته (افزایش یافته)
- لرزش مخچه (فرکانس آهسته (2-5 هرتز) و دامنه بزرگ).
متداول ترین آنها لرزش فیزیولوژیکی افزایش یافته است ، لرزش ضروری و لرزش پارکینسونین.
لرزش می تواند نشانه بسیاری از بیماری ها باشد (به بخش "تشخیص افتراقی" مراجعه کنید).
نسبت جنسیت: زنان و مردان به طور مساوی تحت تأثیر قرار می گیرند لرزش ضروری.
شیوع لرزش اساسی در ادبیات به طور گسترده ای متفاوت است (بین 0.014 تا 20.5/4.6 درصد). تقریباً 65٪ افراد بالای 9.5 سال از لرزش اساسی رنج می برند. شیوع لرزش فیزیولوژیکی افزایش یافته در گروه سنی بالای 50 سال XNUMX٪ است.
اوج فرکانس: لرزش اساسی عمدتا در بزرگسالی جوان رخ می دهد. کودکان کمتر تحت تأثیر قرار می گیرند.
روند و پیش آگهی: لرزش می تواند زندگی فرد مبتلا را به میزان کم و بیش تحت تأثیر قرار دهد. حتی خوردن ، نوشیدن و نوشتن نیز در اشکال شدید لرزش دشوار یا غیرممکن است. بسیاری از مبتلایان از زندگی عمومی کناره گیری می کنند. اگر لرزش به عنوان علامت یک بیماری رخ دهد ، اصلی ترین درمان آن است. لرزش اساسی به آرامی پیشرونده است. در این بین ، ممکن است فازهایی با علائم ثابت وجود داشته باشد. در موارد دیگر ، لرزش در طول زندگی تقریباً دارای شدت ثابت است.
