آندوکاردیت چگونه درمان می شود؟
درمان از اندوکاردیت شامل تجویز دوز بالا است آنتی بیوتیک ها. برای بهینه سازی درمان ، جدا کردن عوامل بیماریزای تحریک کننده از خون و آنها را در یک آزمایشگاه میکروبیولوژیکی تعیین کنید. بنابراین ، تکرار شده است خون نمونه گیری در فواصل یک تا دو ساعت اجتناب ناپذیر است.
تشخیص پاتوژنهای گروه موسوم به HACEK (این گروهی است باکتری، که به طور طبیعی در واقع شده است دهان و ناحیه گلو ، به ویژه رشد آهسته ای دارد و حدود 5 تا 10 درصد از التهابات داخلی را مسئول می داند قلب دیوار) به خصوص وقت گیر است. HACEK مخفف: در ابتدا ، آنتی بیوتیک درمانی از اندوکاردیت به صورت داخل وریدی انجام می شود (IV ، یعنی از طریق رگ) ، به منظور دستیابی به سطح بالایی از آنتی بیوتیک در خون در اسرع وقت و به طور دائمی و در نتیجه رسیدن به حداکثر اثر در برابر باکتری. برای بهبود آنتی بیوتیک معمولاً 4 تا 6 هفته طول می کشد. درمان با آنتی بیوتیک گاهی اوقات باید مدت زمان طولانی تری انجام شود.
- هموفیلوس آنفلوانزا ، پاراآنفلوانزا و آپروفیلوس
- اکتینوباسیلوس
- کاردیوباکتریوم
- ایسنلا
- کلینژلا
مدت زمان درمان
اندوکاردیت یک عفونت جدی است ، درمان باید برای مدت طولانی انجام شود ، حداقل دو تا شش هفته است. اگر بیمار مصنوعی داشته باشد قلب دریچه ها ، مدت زمان آنتی بیوتیک درمانی نیز باید بسته به عامل بیماریزا به هشت هفته افزایش یابد. در صورت طبیعی بودن بیمار قلب دریچه ها در اثر آندوکاردیت به شدت آسیب دیده یا کاملاً از بین می روند ، جراحی قلب ضروری می شود ، که باعث طولانی شدن درمان و زمان بهبودی می شود.
از کدام آنتی بیوتیک ها استفاده می شود؟
آنتی بیوتیک درمانی در دو مرحله انجام می شود. اگر پزشک به آندوکاردیت مشکوک باشد ، هنوز عامل بیماری زا مشخص نیست. بنابراین ، یک درمان گسترده آغاز می شود.
این روش درمانی شامل سفتریاکسون ، جنتامایسین و وانکومایسین ، سه است آنتی بیوتیک ها با طیف وسیعی از فعالیت. با مصرف مکرر کشت خون ، در 80-90٪ موارد می توان یک عامل بیماری زا را یافت آنتی بیوتیک ها استفاده می شود قابل تنظیم است. به طور معمول ، آنتی بیوتیک های زیر در درمان آندوکاردیت استفاده می شود: پنی سیلین G یا سفتریاکسون در حساس به پنی سیلین استرپتوکوک.
پنی سیلین-مقاوم استرپتوکوک و انتروکوک تحت درمان قرار می گیرند آمپی سیلین و جنتامایسین ، استافیلوکوک همراه با فلوکلوکساسیلین یا اگزاسیلین ، و وانکومایسین برای مقاومت به متی سیلین استفاده می شود. در مورد مصنوعی دریچه های قلب، علاوه بر آنتی بیوتیک های ذکر شده در بالا ، باید از آنتی بیوتیک هایی با اثر قوی تر و / یا طیف وسیع تری استفاده شود. بنابراین استفاده از جنتامایسین ، وانکومایسین و ریفامپیسین بیشتر است. برای هر پاتوژن ، بسته به وجود دریچه قلب مصنوعی یا نه ، ترکیبی خاص از آنتی بیوتیک ها به ویژه مناسب است.