آناتومی گوش
آناتومی گوش به یک قسمت میکروسکوپی و یک قسمت قابل مشاهده برای چشم (قسمت ماکروسکوپی) تقسیم می شود. قسمت میکروسکوپی گوش را نشان می دهد غضروف متعلق به بافت غضروف الاستیک است. الاستیک غضروف یک غضروف بسیار غنی از سلول است که فقط از یک سلول غضروفی تشکیل شده است و در آن به سختی می توان هیچ گروهی را تشخیص داد.
این همچنین شامل بسیاری از الیاف الاستیک است که به داخل تابش می کنند غضروف پوست. این ویژگی های الاستیک ثبات عالی و به سختی آسیب پذیری هنگام خم شدن (خم شدن) یا فشار دادن گوش را تضمین می کند. در غیر این صورت ، از وزن کل ، گوش ما در هنگام خوابیدن به یک طرف آسیب می بیند سر مقدار کمی از بافت را فشار می دهد.
ساختار ماکروسکوپی ، یعنی بخشی که برای چشم قابل مشاهده است ، تشکیل شده است گوش خارجی و مجرای گوش خارجی (Meatus acusticus externus). در خارج ، به سمت عقب هدایت می شود سر، مارپیچ در یک قوس بزرگ نهفته است. به سمت صورت ، گوش توسط تراگوس محدود می شود.
دومین قوس بیرون زده که تقریباً موازی با مارپیچ است ، آنتلیکس و انتهای تحتانی این قوس ضد انقباض نامیده می شود. اجزای دیگر Cavum Conchae ، Crus helicis ، Scapha نامیده می شوند و موارد دیگر وجود دارد. ساختار و شکل دقیق قطعات منفرد از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است و همچنین در روند زندگی تغییر می کند.
گوش فقط مرکب نیست گوش خارجی برای ما قابل مشاهده است ، اما همچنین از گوش میانی. گوش فقط مرکب نیست گوش خارجی برای ما قابل مشاهده است ، اما همچنین از گوش میانی.
