فتق اینگوینال بر اساس سابقه تشخیص داده می شود و معاینهی جسمی.
اختیاری تشخیص دستگاه پزشکی - بسته به نتایج تاریخ ، معاینهی جسمی, تشخیص آزمایشگاهی، و واجب تشخیص دستگاه پزشکی - برای تشخیص های افتراقی.
- سونوگرافی شکم (معاینه سونوگرافی اندام های شکمی) یا سونوگرافی ناحیه اینگوینال - برای تجسم ساختارهای درگیر ؛ در بیماران بدون علامت ، فتق اینگوینالیس بر اساس مورفولوژی به دو گروه تقسیم می شود:
- نوع A ("شکل برآمدگی") ind فاقد علائم جراحی است (از آنجا که خطر زندانی شدن (عدم برخورد با روده) وجود ندارد).
- نوع B ("شکل لوله") → هیچ نشانه جراحی وجود ندارد (از آنجا که خطر زندانی شدن وجود ندارد).
- نوع C ("شکل ساعت شنی") → خطر حبس ، بنابراین وجود نشانه ای برای جراحی [صرف نظر از علامت شناسی!]
- سونوگرافی تشخیص فتق مغبنی با حساسیت 96.6، ، ویژگی 84.8، و ارزش پیش بینی مثبت 92.6 quite کاملاً مفید شناخته شد.
- توموگرافی کامپیوتری (CT) شکم (CT شکمی) - در وضعیت نامشخص است سونوگرافی یافته ها یا دوره های پیچیده.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از شکم (MRI شکمی) - در وضعیت نامشخص است سونوگرافی یافته ها یا دوره های پیچیده.
- دیافانوسکوپی (فلوروسکوپی اجزای بدن از طریق منبع نور متصل ؛ در اینجا: کیسه بیضه (کیسه بیضه)) - برای تشخیص فتق بیضه (لکه بیضه) و همراه آن هیدروسل (آب فتق ، یعنی تجمع مایع سروز در غلافهای بیضه).
