آرتروز مفصل آکرومیوکلاویکولار

مترادف

آرتروز مفصل AC؛ آرتروز مفصل شانه

تعریف

آرتروز نشانه سایش در مفصل است. غالباً این سایش ماهیتی دژنراتیو دارد ، یعنی نوعی علائم پیری است. با این حال ، احتمال وقوع آرتروز می تواند به طور قابل توجهی افزایش یابد ، به عنوان مثال ، توسط یک ضربه (تصادف) با درگیری مفصل در سالهای جوان. مفصل AC مفصل بین قسمت خارجی آن است استخوان یقه (ترقوه) و یک برآمدگی استخوانی در قسمت فوقانی قسمت کتف، به اصطلاح آکرومیون. مفصل AC بخشی از بخش است مفصل شانه و همچنین به عنوان مفصل آکرومیوکلاویکولار شناخته می شود.

علت

در بیشتر موارد ، مفصل AC آرتروز ماهیتی کاملاً تحلیل برنده دارد. مفصل یکی از مواردی است که بیشتر تحت تأثیر آرتروز قرار می گیرد ، که می تواند تا حدی با این واقعیت توضیح دهد که تحت تنش مکانیکی شدیدی است. تقریباً همه افراد بالای 50 سال دچار تغییرات آرتروزیک در مفصل آکرومیوکلاویکولار هستند ، اما اینها اغلب بدون علائم باقی می مانند.

آسیب های مختلف قبلی می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند آرتروز در مفصل آکرومیوکلاویکولار: هر دو رویداد می تواند در زمین خوردن روی شانه یا بازو رخ دهد. - شکستگی قبلی ترقوه

• شکستگی مفصل آکرومیوکلاویکولار

مبتلایان از شروع تدریجی و افزایش تدریجی گزارش می کنند درد، به خصوص بلند شدن بازو دردناک تلقی می شود. با این حال، درد همچنین می تواند در حالت استراحت رخ دهد ، برخی از آنها به داخل تابش می یابد گردن. علائم مختلف نشانگر آرتروز مفصل آکرومیوکلاویکولار است:

• قوس دردناک بالا: ارتفاع جانبی بازو از بالابر حدود 120 درجه دردناک تلقی می شود. - آزمون بیش از حد مثبت: در اینجا بیمار احساس می کند درد در شانه هنگامی که بازوی آسیب دیده در مقابل بدن به سمت مرکز بدن حرکت می کند.

تشخیص

تشخیص از نظر بالینی (یعنی با توصیف بیمار از علائم وی و.) انجام می شود معاینهی جسمی) ، وجود یک قوس دردناک بالا و یک آزمایش مثبت ابررسانایی ، و همچنین یک درد فشار دقیق در ناحیه مفصل AC ، تشخیص را محتمل می کند. علاوه بر این ، تورم موضعی اغلب می تواند مشاهده شود ، که ناشی از پیوندهای استخوانی یا تورم بافت نرم است. یک اشعه ایکس به تشخیص قابل اعتماد کمک می کند ، زیرا تغییرات معمول آرتروز را نشان می دهد: با این حال ، اغلب اختلاف آشکاری بین تصویر اشعه ایکس و علائم بیمار وجود دارد ، بنابراین بیماران مبتلا به آرتروز شدید می توانند از نظر بالینی کاملاً عاری از علائم در X باشند تصویر اشعه - فضای مشترک باریک

• اکستنشن های استخوانی (استئوفیت ها)

درمان

درمان در ابتدا محافظه کارانه است ، یعنی غیر جراحی است: اگر روش های ذکر شده در بهبود شرایط نتوانند ، امکان برداشتن قسمت خارجی استخوان ترقوه با جراحی وجود دارد (آرتروپلاستی رزکسیون). - علاوه بر استفاده از داروهای ضد درد (بیشتر به صورت NSAIDs ، یعنی داروهای ضد روماتیسمی غیر استروئیدی ، بلکه به صورت تزریق مستقیم گاه به گاه کورتیزون در فضای مفصلی آسیب دیده)

• به خصوص فیزیوتراپی زیر سوال است. درمان HieCortisone برای بیماری های مفصلی شامل ، به عنوان مثال ، یونتوفرز، که در آن ماده ای دارویی که به پوست وارد می شود با استفاده از جریان الکتریکی ضعیف به بافت زیرین جذب می شود. سونوگرافی درمانی ، که در آن گرم کردن بافت برای کمک به تسکین علائم در نظر گرفته شده است ، همچنین می تواند بخشی از این درمان باشد.