ام آر آی در اطراف رباط صلیبی
رباط های صلیبی به بهترین شکل در نمای جانبی زانو دیده می شوند. آنها به صورت نوارهای ضخیم ، قوسی ، تاریک و با قدامی نشان داده می شوند رباط صلیبی باریکتر از خلفی و تا حدودی سبک تر. خلفی رباط صلیبی از سطح مفصلی منتهی می شود ران استخوان در پشت ران تا سطح مفصلی استخوان درشت نی.
قدامی رباط صلیبی از بالای پهلو به مرکز سطح مفصل منتهی می شود. دو سوم صدمات رباط زانو رباط های صلیبی را تحت تأثیر قرار می دهد ، به طوری که رباط صلیبی قدامی تا ده برابر بیشتر از رباط صلیبی خلفی آسیب می بیند. در تصویر MRI ، رادیولوژیست می تواند ببیند که آیا یک رباط صلیبی پاره شده است (در این مورد ، دیگر نمی توان رباط آسیب دیده را ردیابی کرد) ، آیا یک فیوژن مشترک وجود دارد (تجمع مایع در مفصل در نتیجه ضربه) یا الف کبودی از استخوان ها، و اینکه آیا آسیب همراه استخوان وجود دارد یا خیر.
علاوه بر این ، آسیب های دیگر ساختارهای رباط در زانو ، به ویژه مینیسک ، قابل ارزیابی است. از طرف دیگر ، پارگی رباط ها فقط در CT یا اشعه ایکس اگر به استخوان پاره شده منجر شده باشد. بنابراین یک تصویر MRI می تواند مکمل معاینه بالینی ، اگرچه از هر پنج مورد یک مورد نیز می تواند منجر به تشخیص نادرست شود ، خصوصاً اگر فقط پارگی جزئی رباط صلیبی وجود داشته باشد.
بنابراین ، معاینه دقیق کامل توسط ارتوپد باتجربه یا جراح تروما ضروری است. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا به اختصار MRI یک روش رادیولوژیکی و تشخیصی است که تصویر خوبی از ساختارهای تشریحی بدن را فراهم می کند. این یک معاینه تصویربرداری است که بر خلاف آن اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری (CT) بدون استفاده از اشعه مضر کار می کند.
برخی از تصاویر بالینی از مفصل زانو برای تشخیص یا تعیین میزان آنها به MRI نیاز دارد. به عنوان مثال ، از زمان معرفی آن ، MRI در تشخیص پزشکی بسیار مهمتر شده است. در سال 2009 ، تقریباً هشت میلیون معاینه MRI در آلمان انجام شد و روند رو به افزایش است. به خصوص "بافت های نرم" مانند اندام ها یا غضروف می تواند با MRI به خوبی به تصویر کشیده شود ، در حالی که استخوان ها با اشعه ایکس بهتر می توان تصویر کرد. برای اطلاعات عمومی در مورد MRI ، لطفا به موضوع ما مراجعه کنید: MRI (موضوع اجمالی)
تمام مقالات این مجموعه:
