لنفوسیت T

تعریف

لنفوسیتهای T سلولهای سلولهای لنفاوی هستند سیستم ایمنی بدن و می توان آن را در خون. خون از سلولهای خونی و پلاسمای خون تشکیل شده است. خون سلول ها بیشتر به تقسیم می شوند اریتروسیت ها (گلبول های قرمز) ، لکوسیت ها (گلبول های سفید خون) و ترومبوسیت ها (خون پلاکت).

لنفوسیت های T جز component گلبول های سفید خون و می تواند بیشتر به سلولهای قاتل T ، سلولهای کمکی T ، T تقسیم شود حافظه سلولها ، سلولهای T سیتوتوکسیک و سلولهای T نظارتی. لنفوسیت های T در محاوره سلول های T نیز نامیده می شوند. حرف "T" مخفف محل بلوغ لنفوسیت های T ، یعنی تامیوس.

در قسمت فوقانی قفسه سینه قرار دارد و عضوی مهم برای دفاع ایمنی است. لنفوسیت های T به سیستم تطبیقی ​​یعنی دفاع ایمنی اکتسابی اختصاص داده می شوند. این بدان معناست که آنها به مدتی زمان نیاز دارند تا بتوانند در برابر عوامل بیماری زا واکنش نشان دهند ، اما در نتیجه آنها می توانند این کار را با هدف گیری بیشتر انجام دهند و بنابراین معمولاً به طور م moreثرتری نسبت به دفاع ذاتی انجام می شوند.

تشریح

لنفوسیت های T شکل کروی دارند و اندازه آنها به حدود 7.5 میکرومتر می رسد. آنها از یک هسته سلولی گرد و کمی دندانه دار تشکیل شده اند که توسط سیتوپلاسم احاطه شده است. علاوه بر این، ریبوزومها به طور فزاینده ای در داخل سلول یافت می شود.

وظایف

وظیفه اصلی لنفوسیت های T ، دفاع ایمنی است. لنفوسیت های T غیر فعال شده از طریق خون و بافت لنفاوی در سراسر ارگانیسم پخش می شوند و تغییرات غیر طبیعی سلول های خود بدن را کنترل می کنند. چنین تغییرات پاتولوژیکی می تواند ایجاد شود ، به عنوان مثال ، عوامل بیماری زایی که به بدن نفوذ کرده اند یا جهش های ماده ژنتیکی ایجاد شده است.

در بزرگسالان ، حدود 95٪ از لنفوسیتهای غیر فعال در سلولهای ذخیره شده ذخیره می شوند تامیوس, طحال، لوزه ها و لنف گره ها اگر عوامل بیماری زا مانند باکتری or ویروس ها وارد بدن شوند ، آنها ابتدا توسط سلولهای دفاعی دیگر شناخته شده و مقید می شوند سیستم ایمنی بدن. اینها شامل ماکروفاژها ، سلول های B ، سلول های دندریتیک و مونوسیت ها است.

فقط ترکیبی از این سلولهای دفاعی و عوامل بیماری زا باعث فعال شدن لنفوسیتهای T می شوند. سپس لنفوسیت های T می توانند پاتوژن ها را بشناسند و آنها را در دسته خارجی قرار دهند. با این حال ، هر لنفوسیت T فقط می تواند عوامل بیماری زای بسیار خاصی را تشخیص دهد.

شناسایی بین پاتوژن و لنفوسیت های T از طریق به اصطلاح مولکول های MHC انجام می شود ، که در سطح پاتوژن ها و برخی از اجزای غشایی لنفوسیت های T واقع شده است. اگر این دو ویژگی سطحی مطابق با اصل قفل و کلید مطابقت داشته باشند ، لنفوسیت های T فعال شده و می توانند نسبت به پاتوژن ها واکنش نشان دهند. با این حال ، زیرگروههای مختلف لنفوسیتهای T ، بسته به نوع تغییر پاتولوژیک ، با مکانیسمهای مختلف به عوامل بیماری زا واکنش نشان می دهند.

به عنوان مثال ، سلول T-killer با از بین بردن مستقیم عوامل بیماری زا واکنش نشان می دهد ، در حالی که سلول های T-helper با آزاد سازی مواد پیام رسان ، که به نوبه خود مسئول از بین بردن عوامل بیماری زا هستند ، سلول های دفاعی ایمنی بیشتری را جذب می کنند. از طرف دیگر ، سلول های T نظارتی ، در درجه اول از انتشار پاتوژن ها به سلول های درون زا دیگر جلوگیری می کنند. سلولهای T سیتوتوکسیک با آزاد سازی انواع مختلف ، تخریب عوامل بیماری زا را تضمین می کنند آنزیم ها. T-حافظه سلول ها به طور مستقیم به از بین بردن عوامل بیماری زا کمک نمی کنند ، اما با این وجود نقش تعیین کننده ای دارند ، زیرا آنها خواص پاتوژن های خاص را ذخیره می کنند. این ذخیره سازی باعث می شود که دفعه بعدی که یک عامل بیماری زا وارد بدن می شود ، یک پاسخ ایمنی سریعتر و هدفمندتر ایجاد شود.