سخنرانی درمان (مترادف: پزشکی) گفتاردرمانی، گفتاردرمانی) یک تخصص پزشکی است که هدف آن تشخیص و درمان اختلالات گفتاری ، زبانی ، صوتی و بلع موجود است. علت اختلال مربوطه می تواند ارگانیک یا عملکردی باشد (بدون تغییر ساختاری یا آناتومیکی). اقدامات درمانی ارتباط نزدیکی با علت اصلی آن دارد.
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
اختلالات گفتاری و زبانی در کودکان:
- اختلالات گفتاری شامل اختلالات رشد زبان ، دستور زبان ، آوایی ، واژگان ، درک متن و تولید متن است. علاوه بر این ، اختلالات عملی ، آفازی نوزادان (اختلال اکتسابی زبان به دلیل ضایعه (آسیب) در غالب ، نیمکره چپ ، چپ) (نیمه) مغز) و از جمله اختلالات زبان نوشتاری.
- اختلالات گفتاری شامل اختلالات فن بیان (تلفظ) ، روان بودن و اختلالات گفتاری مربوط به آپراکسی (اختلال در اجرای حرکات هدفمند و منظم ارادی با عملکرد حرکتی دست نخورده) است.
- علاوه بر این ، می تواند در کودکان درمان شود ، به عنوان مثال ، دیسفونی (اختلالات صوتی) ، دیسفاژی (اختلالات بلع) و اختلالات پیچیده گفتار و زبان مانند اوتیسم or لبناهنجاری های فک-کام-سوکت (ناهنجاری های LKGS) با استفاده از گفتار درمان.
اختلالات گفتاری و زبانی در بزرگسالان:
- As اختلالات گفتاری در بزرگسالان آفازی ، اختلالات در سطح صدا ، اختلالات واژگان ، اختلالات دستور زبان و درک متن و تولید متن قابل درمان است. همچنین اختلالات عملی و اختلالات زبان نوشتاری می تواند تحت تأثیر درمان لوگوپدیک قرار گیرد.
- اختلالات گفتاری در بزرگسالان مانند لکنت زبان، گرده افشانی ، اختلالات مفصلی و اختلالات گفتاری صوتی زایی (مربوط به کم شنوایی) نیز بخشی از این موارد است درمان طیف
- بعلاوه ، مانند کودکان ، دیسفونی (اختلالات صوتی) و دیسفاژی (اختلالات بلع) نشانه هایی برای گفتاردرمانی رفتار. با این حال ، اختلالات عصبی مانند فلج مرتعش همچنین نقش مهمی ایفا می کند.
موارد منع مصرف
اجرای درمان لوگوپدیک نیاز به وجود سطح فکری خاصی از طرف بیمار دارد. به خصوص در مورد ناهنجاری های پیچیده (به عنوان مثال ، اختلالات کروموزومی) ، موفقیت کافی در گفتاردرمانی نمی توان انتظار داشت از گفتار درمانی هیچ آسیبی انتظار نمی رود. با این وجود مشاوره دقیق با پزشک معالج برای دستیابی به موفقیت درمانی مطلوب لازم است.
قبل از درمان
موفقیت در درمان ، از جمله موارد دیگر ، به تشخیص صحیح اختلال زمینه ای و همچنین انتخاب مفهوم درمانی مناسب بستگی دارد. همکاری نزدیک بین گفتاردرمانگران ، متخصصان اطفال (متخصصان اطفال) ، متخصصان مغز و اعصاب (متخصص مغز و اعصاب) ، و متخصصان آواشناسی و شنوایی شناسی اطفال (صدا ، گفتار و کودکی اختلالات شنوایی) برای موفقیت در درمان ضروری است. اهداف درمانی همراه با بیمار و در صورت موجود بودن ، سایر افراد مهم و مراقبان وی تعیین می شود.
روش
در محدوده درمان گفتاردرمانی ، بیان (تلفظ) ارتقا می یابد ، واژگان گسترش می یابد ، درک گفتار آموزش می یابد ، و نوشتن ، خواندن و حساب نیز بهبود می یابد ، بسته به نیاز بیمار. علاوه بر این ، تشخیص عملکرد تنفسی ، صوتی یا بلع یک وظیفه اساسی گفتاردرمانی در مراقبت های پزشکی سرپایی و بستری است. با مشاوره با پزشکان معالج مربوطه ، گفتاردرمانگر از نتایج این تشخیص به عنوان مبنای انتخاب روشهای درمانی استفاده می کنند. علاوه بر درمان گفتاری درمانی سرپایی یا بستری ، که شامل تمرینات خاصی برای بهبود اختلال مربوطه و بحث در مورد دوره درمان است ، در تمرین مستقل دستورالعمل داده می شود تا شدت درمان و در نتیجه موفقیت درمان بهبود یابد.
بعد از درمان
حتی پس از درمان توسط گفتاردرمانگر ، آموزش مستقلی از روش های قبلاً یاد گرفته شده می تواند در محیط خانه انجام شود. درمان معمولاً زمانی می تواند خاتمه یابد که هدف درمانی قبلاً محقق شده باشد و یا انتظار بهبودی در علائم نباشد.
