درمان
ابتدا باید نقطه ماشه را پیدا کرد. از آنجا که هر نقطه ماشه باعث ایجاد یک الگوی معمولی از درد، بیمار وقتی فشار را به نقطه ماشه وارد می کند درد را تشخیص می دهد. هدف از درمان این است که این نقطه محرک را حل کند.
این کار باید با فعال سازی فرآیندهای متابولیکی منطقه آسیب دیده انجام شود. سیستم عصبی سپس سخت شدن مرتبط با نقطه ماشه را شل می کند. در آخر ، کوتاه شده بافت همبند ساختارها باید دوباره کشیده شوند.
روش های مختلفی برای درمان نقطه ماشه ای، برخی از آنها با دست و برخی دیگر با کمک تجهیزات انجام می شود. یک روش معمول به اصطلاح فشرده سازی ایسکمیک است. در اینجا ، درمانگر مستقیماً روی نقطه ماشه با a فشار می آورد انگشت یا یک میله ماشه.
به این ترتیب او یک فشار پایدار ایجاد می کند ، که برای بیمار قابل تحمل است. بعد از حدود 10 تا 15 ثانیه ، درد فروکش می کند ، این امر به دلیل کاهش تنش عضله است. سپس درمانگر فشار را افزایش می دهد ، که دوباره منجر به تحمل می شود درد.
باز هم ، بدن با کاهش تنش عضلانی و در نتیجه تسکین درد ، واکنش نشان می دهد. پس از سه تا چهار پاس در 60 تا 90 ثانیه در هر نقطه ماشه ، کاهش کشش از بین می رود. افزایش بیشتر فشار نمی تواند تنش عضلانی را بیشتر کاهش دهد. علاوه بر فشرده سازی ایسکمیک ، شوک از امواج ، لیزر یا سوزن (سوزن خشک) نیز می توان برای حل کردن سخت شدن استفاده کرد.
به اصطلاح سیاه نمایی همچنین می تواند برای درمان نقاط ماشه ای استفاده شود. با این حال ، توجه به این نکته مهم است که اگرچه درمان نقطه ماشه ای اغلب درد را از بین می برد ، علت باقی می ماند. بنابراین توضیح و درمان علت وجود نقطه ماشه ضروری است.
پیشگیری
به منظور جلوگیری از توسعه نقاط ماشه ، مهم است که عوامل خطر مربوطه را تا آنجا که ممکن است کاهش دهید. احتمالاً شایع ترین علل ایجاد نقطه ماشه کمبود حرکت و فشار نامناسب است ، به عنوان مثال از طریق نشستن غیر ارگونومیک طولانی مدت. عوامل روانشناختی مانند استرس را نیز نباید دست کم گرفت و تا آنجا که ممکن است باید کاهش داد.
