قرنیه چشم

مترادف

کراتوپلاستی

معرفی

قرنیه قسمت جلوی چشم را می پوشاند. این یک لایه کلاژنی شفاف و نازک با حدود 550 میکرومتر تا 700 میکرومتر است که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست. از کره چشم محافظت می کند و اشعه های تابشی را شکسته می کند.

ساختار قرنیه

قرنیه از چندین لایه (ساختار) تشکیل شده است. قرنیه چند لایه اپیتلیوم از سطح قرنیه محافظت می کند و دفع می کند میکروب ها. همراه با مایع اشک آور، سطح شکست نرم و نوری سیستم نوری را تشکیل می دهد.

سلولهای اپیتلیال پایه در غشای پایه لنگر می افتند ، که به اصطلاح غشای Bowman (لایه ضخیم تر و سخت تر) ادغام می شوند و به ثبات قرنیه کمک می کنند. استروما قرنیه توسط لایه های موازی الیاف کلاژن تشکیل می شود و به دلیل ساختار شبکه ای منظم و باریک ، شفاف است. در قسمت داخلی قرنیه قرنیه قرنیه یک لایه قرار دارد اندوتلیوم.

غشای پایه آن نیز توسط الیاف الاستیک عبور می کند و غشای نزول نامیده می شود. قرنیه اندوتلیوم استروما قرنیه را از شوخ طبعی آب بندی می کند. مایع نفوذی به داخل محفظه قدامی پمپ می شود. قرنیه پس از جراحات عمیق دیگر قادر به بازسازی نیست. ساختار قرنیه برای همیشه آسیب دیده است.

وظایف قرنیه

در ابتدا ، قرنیه به عنوان یک لنز جلویی عمل می کند ، یعنی با قدرت شکست خود در تصویربرداری از شبکیه نقش دارد. قدرت انکساری آن 43 دیوپتر است. قرنیه علاوه بر سهم خود در بینایی ، از عملکرد محافظتی نیز برخوردار است. می تواند کوسن باشد فشار داخل چشم در چشم ایجاد می شود. قرنیه قسمت بسیار مهمی از دستگاه نوری است که نمی توان آن را جدا کرد.

بیماری های قرنیه: آستیگماتیسم قرنیه

آستیگماتیسم همچنین به آستیگماتیسم معروف است. این یک ناهنجاری قرنیه ای بی خطر و بسیار رایج است که در حدود 70٪ از افراد عینک دار مشاهده می شود. به معنای واقعی کلمه ، آستیگماتیسم به معنای "بی معنی" است.

به زبان آلمانی، آستیگماتیسم Stabsichtigkeit نیز نامیده می شود. قرنیه طبیعی و سالم دارای انحنای یکنواخت در تمام جهات شعاع خود است. در افراد مبتلا به آستیگماتیسم ، که معمولاً مادرزادی است و در طول زندگی عقب نمی رود ، اکنون قرنیه در یک جهت نسبت به جهت دیگر کمی خمیده است.

در نتیجه ، اشعه های نوری که به چشم برخورد می کنند دیگر شبیه به نقطه نیستند ، بلکه به صورت خطوطی بر روی شبکیه هستند. اشعه های افقی نور با شدت بیشتری نسبت به پرتوهای شکسته می شوند. در نتیجه ، اشعه ها به یک نقطه کانونی تیز روی شبکیه تبدیل نمی شوند.

در عوض ، دو خط کانونی میله ای شکل متفاوت ایجاد می شود: تصویر کمی مخدوش به نظر می رسد. این اصطلاح "آستیگماتیسم" را توضیح می دهد. اغلب ، آستیگماتیسم را می توان در ترکیب با سایر عیوب انکساری چشم مشاهده کرد ، به عنوان مثال در ترکیب با کوتاه یا دوراندیشی. پس از شناسایی و تشخیص آستیگماتیسم ، به راحتی می توان با آن اصلاح شد عینک, لنز یا حتی جراحی مقاوم در برابر قرنیه.