چه زمانی ذات الریه برای نوزادان خطرناک می شود؟
ذات الریه در نوزادان همیشه یک بیماری جدی است. همانطور که به آنها داده می شود ، با نوزادان همیشه مانند بیماران بستری رفتار می شود آنتی بیوتیک ها از طریق رگ برای مبارزه با میکروب هاعلاوه بر این ، کودک شرط باید اطمینان حاصل شود که هیچ عارضه ای بوجود نمی آید. اگر نوزادی به دلیل تغییر رفتار ، مانند عدم تمایل به نوشیدن ، بی حالی یا سریع و کم عمق ، مشهود شود. تنفس، مشورت با پزشک متخصص اطفال در مراحل اولیه کاملاً ضروری است.
علائمی مانند سرفه ، سوراخ های بینی ، شکم گشاده یا بی قراری عمومی کودک نیز می تواند نشان دهنده ذات الریه. اگر ذات الریه وجود دارد ، درمان باید بلافاصله آغاز شود ، بنابراین مدت زیادی طول نمی کشد تا با پزشک متخصص اطفال مشورت شود. در صورت مشکوک به ذات الریه ، پزشک متخصص اطفال بلافاصله کودک را به کلینیک ارجاع می دهد ، که می تواند اقدامات مناسب را انجام دهد. در آلمان گزینه های درمانی بسیار مناسب است ، به طوری که ذات الریه معمولاً طی یک تا دو هفته بدون عواقب بهبود می یابد. از آنجا که ذات الریه می تواند منجر به عوارض جدی مانند سپسیس شود (خون مسمومیت) ، مراقبت های پزشکی از کودک ضروری است.
پیش بینی
اصولاً نیازی نیست که ذات الریه برای نوزاد خطرناک باشد. با استفاده از دارو و سایر روشهای درمانی ، طی 2 تا 3 روز آینده بهبود قابل توجهی حاصل می شود. فرسودگی کودک به آرامی از بین می رود ، اما یک ضعف عمومی در دوره پس از بهبودی غیر معمول نیست.
این نیز با بازیابی کامل نشاط جسمی عبور خواهد کرد. عوارض ممکن است برای کودک خطرناک باشد ، که مورد علاقه ذات الریه است. این شامل ، به عنوان مثال ، افیوژن پلور.
اگر التهاب در ریه های کودک گسترش یابد ، گریه همچنین ممکن است ملتهب شود (پلوریت). این نه تنها باعث می شود درد چه زمانی تنفس، اما همچنین می تواند منجر به تجمع مایعات در شکاف پلور شود. این مایع ممکن است از نفوذ التهابی و یا تشکیل شده باشد خون.
حجمی که مایعات اشغال می کند به این معنی است که ریه های کودک به طور فزاینده ای از فضای گسترش کامل و تنفس فعالیت بیشتر محدود شده است. عارضه دیگر یک است ریه آبسه. این شامل کپسوله شدن کانون التهاب است که می تواند یک داروی درمانی موجود را بی اثر کند. بیشتر آبسه ها در طی روند بهبود به درون نایژه ها تخلیه می شوند و نیازی به جراحی ندارند.
